معرفی هنر لوده بافی 

درختچه های مقاوم در کنار باغهای خشک شهرستان را که دیده اید,”ارغوان” می نامند یا همان ارغون. از دوران بسیار قدیم درخت ارغوان برای لوده بافی  درختچه ای که ترکه های قهوه ای و برگهای سبزوگرد کوچک و گلهای خوشه ای بنفش زیبایی در اردیبهشت میدهد با کمی آب میل کردن چنان انعطافی با دستان هنرمندان قدیم به سبدی تبدیل میشد بنام”لوده”(Lode)

لوده در سنت به معنی سبد بزرگی است که برای محل میوه استفاده می شود . لوده بافی که در گذشته جز مشاغل شهرستان بوده و از جمله صنایع دستی ای هست که از طریق آن مردم به امرار معاش می پرداختند . در حال حاضر نیز چند تن از با تجربه ها و قدیمی های این حرفه به لوده بافی مشغول هستند .

معمولا ترکه های استفاده شده در لوده ترکه انار یا بادام کوهی (جرگه یا علوک) بوده.

 این لوده ها چنان بافته می شوند که چندین برابر استحکام چوبی که با آن بافته می شود استحکام دارد و از نظر زیبایی نیز شکل هندسی متفاوتی دارد که بر زیبایی آن افزوده است . ابتدا شاخه های بلند درخت انار را به صورت دسته های بزرگ چیده و به حجره هایشان می آوردند .

 لوده بافی از هنرهای دستی شهرستان نجف آباد اصفهان است

لوده بافی قبل از اینکه که یک منبع در آمد باشد . جز هنرها و صنایع برتر دستی شهرستان هست که دارای ظرافت های خاص خود هست . لوده ها از به هم بافتن چند ترکه ( چوب ) ایجاد می شوند . این لوده ها چنان بافته می شوند که چندین برابر استحکام چوبی که با آن بافته می شود استحکام دارد و از نظر زیبایی نیز شکل هندسی متفاوتی دارد که بر زیبایی آن افزوده است

چوب لوده ها از ترکه ارغوانی ( ترکه ارغانی ) هست که بعضی از لوده باف ها آن را در خانه یا در باغ خود می کاشتند و البته بعضی هم آن را می خریدند و به صورت دسته های بزرگ چیده و به حجره هایشان می آورند . ابتدا برگ ها را از ترکه ها جدا می کنندو در حالی که هنوز چوب ها نرم هستند ، مشغول به بافتن یک لوده ( سبد ) می شوند . تماشای هنرمردانی که با حوصله و صبر به بافتن این لوده ها اقدام می کنند ، خالی از لطف نیست .

منبع:بیتوته