پورتال۱ آرشیو وب فارسی:جویباران: جویباران ـ دختر دبیرستانی برای اعتراف گرفتن از دوست شان نقشه ای به سبک فیلم های هالیوودی طراحی کردند. آن ها “ندا” را به صندلی بستند، ابروهایش را تراشیدند و با فیلمبرداری از این صحنه های عجیب پایشان به دادسرای جنایی باز شد. این ٣  دختر با این کار می خواستند از دوستشان اعتراف بگیرند و او را بازجویی کنند تا مطمئن شوند او بوده که گوشی اَپل یکی از آن سه دختر را دزدیده می باشد. به گزارش پورتال۱،  رخ دادن چنین اتفاقاتی از حوادث نوظهور در ایران می باشد. به گفته کارشناسان حوزه جرایم و بروز خشونت به رده های پایین تر سنی کشیده شده می باشد.  یک پژوهشگر اجتماعی معتقد می باشد “بروز چنین رفتارهایی ناشی از خشونتی اجتماعی می باشد که سرمنشاء آن را باید در ابعاد کلان و در مدرنیته و سرمایه داری ایران دید”. آرمان شهرکی می گوید “این دست از پدیده ها در همه جای دنیا وجود دارد، اما در ایران توان آمادگی و تحلیل آن به دلیل جدید بودنشان کمتر می باشد”.  شهرکی در گفتگو با پورتال۱ ضمن این که چنین رویدادی یادآور برخی از فیلم های ساخته شده مشابه در جهان می تواند باشد گفت: با باخبر شدن از این خبر، بلافاصله به یاد دو فیلم از میشائیل هانکه (Michael Haneke) کارگردان اتریشی افتادم. این کارگردان دو فیلم به اسم های “بازی های مسخره” و “ویدئوی بِنی” دارد. فضای هر دو فیلم به سناریویی که دختران دبیرستانی در پی انتقام از دوستانشان ساخته اند نزدیک می باشد. این کارگردان که دیدگاه فلسفی و روان شناختی در فیلم هایش دارد، به این موضوع می پردازد که نظام های سرمایه داری و مدرنیزاسیون بیماری های روانی و ناهنجاری را به افراد و خانواده ها تحمیل کرده می باشد. باید پرسید آیا این دختران نوجوان دیگرآزارند؟ و یا در پی ناهنجاری های اجتماعی اقدام به چنین کاری کرده اند؟ این استاد دانشگاه با تاکید بر تاثیر سرمایه داری بر روی بروز رفتارهای غیرعادی و مشکلات روان شناختی اظهار کرد: پیشرفت و سرمایه داری در عین حال که ایجادکننده بیماری های روحی و روانی و ایجاد رفتار غیرعادی می باشد، تفنن و تفریح را نیز در یک جامعه رفاه زده با خشونت همراه می کند. اگر بخواهیم با این مشاهده و تحلیل به اتفاق رخ داده درباره دختران جوان وارد شویم، باید آن را از یک سطح خرد روان شناسانه بیرون آورده و به سطح کلان آن برسیم. این سطح کلان مشکلات روان شناختی ریشه در نوع سرمایه داری دارد که در ایران در حال پیشروی می باشد. متاسفانه سرمایه داری موجود در ایران فاقد جلوه های مثبتی می باشد که سرمایه داری غربی دارد؛ مثلا مصرف زدگی، پول پرستی، مشکل داشتن بیمه های اجتماعی، وضعیت بد نظام های آموزشی، عدم کنترل صحیح بر فرزندان و… از ویژگی های سرمایه داری ایرانی می باشد.  وی با اشاره به وضعیت سرمایه داری در جامعه ایران ادامه داد: وضعیت امروز جامعه ایران، ماحصله پروسه ای می باشد که وجود نرمی، عاطفه، احساس برانگیزی و… که باید در یک شهروند وجود داشته باشد را حذف می کند و در نتیجه خشونت وارد عمل شده می باشد. انتقام گیری دختران نیز به همین دلیل شکل خشونت بار به خود گرفته می باشد که باید بر آن اسم “ناهنجاری” داد. خشونت می تواند نوعی خشونت سیستماتیک باشد و یا خشونتی اجتماعی؛ اما چنین رویدادی بیشتر یک خشونت اجتماعی می باشد تا خشونتی نظام مند. این خشونت در حال بلعیدن وجوه انسان دوستی آدم هاست. بخش عمده آن نیز در جوانان وجود دارد. البته باید گفت چنین خشونتی مختص ایران نیست و در تمام دنیا وجود دارد.  این پژوهشگر گفت: به طورکلی اما نمی توان برای تحلیل این دست از اتفاقات بر روی یک پارامتر مشخص انگشت گذاشت. مشابه این اتفاق برای مثال مردی می باشد که همسرش را در ملاعام با تبر تکه تکه می کند. مشخص نشدن پارامتر برای این اتفاقات به این دلیل می باشد که ساختار و یا منطقی کلی پشت پرده این امورات قرار دارد.  شهرکی با مقایسه میان ایران و کشورهای غربی در برخورد با بروز چنین حوادثی اظهار کرد: تفاوت ایران با کشورهای غربی در این می باشد که آن ها مدت طولانی تریست که با این مسائل درگیرند و در نتیجه مواجه با آن از آمادگی بیشتری برخوردارند. قانون بهتر و راحت تر می تواند این مسائل را حلاجی کند. در ایران به این دلیل که چنین مسائلی تازه می باشد و آمادگی لازم را برای آن نداریم، ابعاد آن نیز وسیع تر و خشن تر می باشد. ایران در برابر این کشورها خلاءهای قانونی زیادی دارد و بسیاری رفتارها (مانند سناریوی دختران نوجوان برای انتقام گیری از دوستشان) پیش بینی نشده می باشد. تاثیر مشکلات روانی و ناهنجاری ها در بروز جرم در کشور ما موضوعی جدید می باشد که خانواده ها و نهادها برای آن آماده نیستند.  وی همچنین با اشاره به تحلیل ضعیف بروز چنین حوادثی در میان کارشناسان و صاحب نظران نیز تصریح کرد: در تحلیل چنین حوادثی نیز ما با ضعف روبرو هستیم. به این دلیل که این موضوعات مدت ها تابو بوده اند و در مواردی هنوز تابو هستند و هنگامی که پیش می آیند ما در وضعیت انفعال قرار می گیریم و برایمان عجیب به نظر می آید. تحلیل گران و روشنفکران ما نیز به دلیل محدودیت هایی که وجود داشته می باشد توان تحلیل دقیق با تکیه بر پارامترهای موجود را در چنین حوادثی ندارند، چرا که به تازگی تابوی آن ها شکسته و مطرح می شود و لذا واکاوی چندان درباره آن ها دیده نمی شود. این عدم تحلیل البته هنگامی به ما ضربه می زند که ما در شرایطی قرار داریم که در مقایسه با غرب در خشونت جلوتریم. در نتیجه نمی توان تحلیل سناریوی دختران جوان دبیرستانی را تنها به انتقام مربوط دانست بلکه باید چندسطحی آن را بررسی کرد.  آرمان شهرکی در انتها گفت: در مورد اتفاق افتاده قطعا جنسیت نیز نقش دارد. خلاءهایی که امروز خواهران در حوزه های مختلف آن را احساس می کنند، آن ها را حتی بیش از مردان به سمت اقدام برای چنین رفتارهایی می برد. کمااینکه مدرنیته نیز بیشتر خصلتی زنانه دارند؛ به این علت که مدرنیته توان و کنش بیشتری را در اختیار خواهران قرار داده و در نتیجه آن ها آسیب پذیرتر می شوند. متاسفانه مدیریت نادرست ما در حوزه های جنسیتی می توانند رفتارهایی این چنینی را توسط دختران و خواهران افزایش دهد. /۳۰۰۴

جمعه ، ۱۷مهر۱۳۹۴

[مشاهده متن کامل خبر]