پورتال۱ آرشیو وب فارسی:فارس:
۸۰۰ هزار معلول افغانستانی در برزخ بیم و امید
افغانستان کشوری جنگ‌زده و آسیب‌پذیر هست که حضور تروریست‌ها و نظامیان خارجی باعث شده نزدیک به ۸۰۰ هزار معلول را در آغوش خود جا دهد.

به گزارش خبرنگار پورتال افغانستان خبرگزاری فارس، افغانستان کشوری جنگ‌زده و آسیب‌پذیر از قسمت تروریست‌ها و نظامیان خارجی هست و این عوامل سبب شده تا صدها هزار معلول را در آغوش خود جا دهد که به آنان رسیدگی مطلوب صورت نمی‌گیرد. مقاومت مجاهدین در برابر اشغالگران شوروی سابق، جنگ‌های داخلی فراگیر، حضور هزاران شبه‌نظامی و همچنین حضور نظامیان خارجی در افغانستان آسیب‌ها و زیان‌های فراوان و متعددی را به پیکر جامعه افغانستان وارد و در ابعاد مختلف این جامعه را آسیب‌پذیر کرده هست. از فقر حاکم بر خانواده‌ها تا بی‌ثباتی نظام و نبود نیروی نظامی آموزش‌دیده و همچنین وجود صدها هزار معلول و شهید ممکن است بخشی از عوامل و نتایج این نابسامانی‌ها باشد که بر جامعه افغانستانی تحمیل شده هست. بر اساس آمار وزارت کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولان افغانستان و سازمان‌های بین‌المللی، اکنون دست‌کم ۸۰۰ هزار معلول در جامعه افغانستان که همواره با فقر اقتصادی دست‌و پنجه نرم می‌کند، وجود دارد. این معلولان در زمان جنگ‌های داخلی، جهاد و مقاومت در برابر اشغال‌گران شوروی و درگیری‌های ۱۴ سال اخیر میان طالبان و نظامیان خارجی یک یا چند عضو بدن خود را از دست داده و تداوم زندگی آنان متکی به کمک دیگران شده هست. حدود ۲٫۷ درصد جامعه افغانستان در معلولیت بسر برده و نیازمند همکاری‌های بلندمدت دولت و سازمان‌های کمک‌رسان جهان می‌باشند. در کنار معلولان، خانواده شهدا یکی دیگر از نتایج نابسامانی‌های افغانستان در ۳۵ سال گذشته هست، زیرا در این زمان دست‌‌کم ۲ میلیون افغانستانی در تحولات این کشور جان‌ خود را از دست داده و خانواده‌های آنان نیازمند کمک و همکاری هستند. بر اساس گزارش‌ها و آمارهای ارائه شده وزارت شهدا و معلولان، اکنون تمام خانواده‌های افغانستان یا معلول دارند یا یک عضو خانواده آنان در تحولات و نابسامانی‌های ۳۵ سال اخیر شهید شده‌ هست. حقوق اساسی و ناتوانی دولت مرکزی بدون شک، زمانی که یک فرد برای دفاع از خاک و ناموس خود شهید می‌شود یا عضو بدن خود را از دست داده و در معلولیت بسر می‌برد، دیگر قادر به انجام کارهای روزمره نیست، بنابراین همکاری با آنان حق مسلم خانواده شهدا و معلولان هست. دولت کابل در ۱۴ سال گذشته تلاش‌های زیادی برای کمک به خانواده شهدا و معلولان کرده و در اکثر مواقع به آنان کمک نقدی کرده هست. در کنار این موارد، تعیین حقوق ماهانه، توزیع زمین و بکارگیری خانواده شهدا و شخص معلولان در بخش‌هایی از جامعه، ابتکارات دیگر دولت هست. اکنون اکثر معلولان ماهانه از دولت حقوق می‌گیرند، اما برخی دیگر که توانایی انجام کار را دارند به کارهای مختلفی گماشته شده که یک بخش آن را در ایستگاه‌های تاکسی شهری می‌توان اسم کوچک برد. دست‌کم صدها معلول که اکثرا از قسمت پاها آسیب‌ دیدند در ایستگاه‌های تاکسی مشغول تنظیم صفوف این تاکسی‌ها بوده و از این طریق درآمد خوبی دارند. اما این موارد کمک و همکاری‌ها برای تمام شهدا و معلولان نبوده و ممکن است دلائل خاصی مانند عدم تمایل خانواده شهدا و ضعف دولت در همکاری با آنان باشد یا اینکه این معلولان و خانواده شهدا در مناطقی زندگی می‌کنند که دولت قادر به همکاری با آنان نیست. به هر صورت، کمک‌های انجام شده به این خانواده‌ها کافی نیست و ضرورت دارد تا دولت راه‌هایی را جستجو کند که تمام معلولان را بکار گیرد و زمینه و فرصت اشتغال برای آنان را فراهم کند. معلولان از نبود امکانات رفاهی و کمک‌های کم دولت کابل همواره اعتراض و شکایت کرده‌اند، بدون شک آنان نیز از روی اجبار به شکایت و انتقاد برخواستند، اما باید به دولت کابل نیز حق داد. همانطوری که اشاره شد، اکنون دست‌کم ۹۰ درصد خانواده‌های افغانستان یا یک عضو خانواده خود را در جریان درگیری‌های این کشور از دست داده یا اینکه یک معلول دارند، بنابراین اگر قرار باشد تا دولت برای تمام خانواده شهدا و معلولان زمین توزیع کند، پس تمام خانواده‌های افغانستان مشمول آن شده و صاحب زمین می‌شوند. اگر دولت برای تمام معلولان و خانواده شهدا حقوق ماهانه تعیین کند، تمام خانواده‌های افغانستانی مشمول این کمک می‌شوند، بنابراین با توجه به وضع اقتصادی دولت کابل که بقای آن متکی به همکاری‌های خارجی هست، نمی‌توان توقع و انتظار چندانی داشت. افغانستان اکنون حتی حقوق سربازان خود را از کمک‌های خارجی تأمین می‌کند، توانایی استخراج معادن را نداشته و از سوی دیگر باید در برابر تروریست‌ها نیز هزینه کند. دولت کابل، دولت فقیری هست که درآمدهای ناخالص داخلی برای تأمین مخارج ملی آن کافی نیست و حتی ممکن است ۱۰ درصد آن را نیز نتواند تکمیل کند، بنابراین درخواست همکاری برای تمام معلولان و خانواده‌های شهدا در این مقطع زمانی، چندان معقولانه به نظر نمی‌رسد. راه حل چیست؟ اکنون دولت کابل با مشکل جدی معلولان و خانواده‌های شهدا مواجه هست و باید ضمن توجه کافی به آنان کمک‌های مالی را انجام دهد که ظاهراً این امر با توجه به فقر اقتصادی حاکم بر دولت، به صورت فوری برای دولت افغانستان مقدور نیست. افغانستان معادن بی‌شمار و دست‌نخورده‌ای دارد و شامل انواع فلزات و سنگ‌های گران‌بها می‌شود که باید استخراج شده و با سود آن دولت کابل بقای خود را حفظ و از کمک‌های خارجی که از مشاهده کارشناسان با درخواست‌های غیر معقولانه همراه هست، بی‌نیاز شود. در این شرایط دولت، می‌توان فهرست جامع و کاملِی از معلولان و خانواده شهدا تهیه کرده و اعضای خانواده شهدا و معلولان که قادر به انجام کار هستند را در این معادن دست به کار کند تا از یک طرف فشار اقتصادی بر دولت کاهش یابد و از سوی دیگر زمینه‌های رفع نیازهای معلولان و خانواده شهدا توسط خود آنان مساعد شود. بدون شک، بخشی از معلولان و خانواده شهدا، قادر به انجام کار در معادن نیستند و ضرورت دارد دولت کابل درصدی از درآمدهای این معادن را به آنان اختصاص دهد تا آنان دیگر نیازمند و چشم انتظار رسیدن کمک‌های سازمان‌های بین‌المللی نباشند. انتهای پیام

۹۴/۰۷/۲۶ – ۱۵:۱۹