واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: در حالی که پس از انتشار ارزیابی نهایی آژانس انرژی اتمی، رسانه های غربی حامی توافق همچون هافینگتون پست، بلومبرگ و سی ان ان در تحلیل خود تاکید کردند: «ایران و غرب توافق کردند بر سر پی ام دی توافق نکنند!» اما نوعی جریان سازی رسانه ای محسوس برای پذیرش موضوع مهم و حیثیتی «مجرمیت ایران» و «صحت ادعاهای غرب» در طول بحران سازی هسته ای ۱۲ سال اخیر در داخل کشورمان قابل تماشا است.وطن امروز: در حالی که پس از انتشار ارزیابی نهایی آژانس انرژی اتمی، رسانه های غربی حامی توافق همچون هافینگتون پست، بلومبرگ و سی ان ان در تحلیل خود تاکید کردند: «ایران و غرب توافق کردند بر سر پی ام دی توافق نکنند!» اما نوعی جریان سازی رسانه ای محسوس برای پذیرش موضوع مهم و حیثیتی «مجرمیت ایران» و «صحت ادعاهای غرب» در طول بحران سازی هسته ای ۱۲ سال اخیر در داخل کشورمان قابل تماشا است. پیش از این کارشناسان بسیاری در نقد برجام توضیح داده بودند که قرار است ایران برای تمدید تعلیق تحریم ها، دور جدیدی از همکاری با آژانس را در چارچوب «ابعاد احتمالی نظامی» (پی ام دی) آغاز کند. موضوعی که در گفت وگوهای پیش از تایید برجام، در کمیسیون ویژه مجلس و مناظرات تلویزیونی با مقاومت و نفی شدید نمایندگان دولت مواجه شد اما اکنون مشخص شده پشت پرده، معامله ای بر سر آبروی برنامه هسته ای ایران صورت گرفته است. اما آیا پذیرش قرار مجرمیت فقط یک موضوع حیثیتی است و با پذیرش آن «تحریم ها» تعلیق می شود و به قول برخی بزکچیان آمریکا، ایران برات آزادی از مشکلات گذشته را به دست می آورد؟ پذیرش جرم در دادگاه بین المللی و مقابل دادستانی که دستش از مستندات قابل قبول برای ارائه به دادگاه و اثبات مجرمیت پس از بیش از ۱۲ سال تلاش، خالی است، به معنای اقدام متهم ضد «منافع خود» و نتیجه قطعی آن صدور قرار مجرمیت و مجازات است، علاوه بر اینکه قاضی و ناظران نیز با فرد سابقه دار و محکوم به مجازات، دیگر هرگز مانند فردی عادی که پایش به دادگاه باز شده، اما بی گناهی اش به اثبات رسیده، برخورد نخواهند کرد و اصل برائت درباره پرونده وی خدشه دار می شود. با این حساب می توان به سادگی دریافت ایران دیگر هرگز به یک «عضو عادی آژانس» با حقوق هسته ای برابر تبدیل نمی شود، چراکه به گفته آژانس انرژی اتمی «ایران تا قبل از سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) درگیر یک سلسله فعالیت های مرتبط با طراحی یک سلاح هسته ای اورانیومی بوده و این فعالیت ها قبل از سال ۲۰۰۳ جنبه ساختارمند (دارای سازمان کار) داشته است». در این گزارش حتی اعلام نمی شود که ابعاد احتمالی نظامی بعد از سال ۲۰۰۹ متوقف شده بلکه می گوید اطلاعات معتبری درباره تداوم آن وجود ندارد! پس به زبان ساده، سایه تحریم های اقتصادی بدون مبنا و مستندات حقوقی تا ابد روی سر مملکت باقی می ماند و هر «تصمیم داخلی» که مورد پسند غرب نباشد می تواند به بهانه سازی مجدد و تحریک مضاعف ضد ایران بینجامد. یعنی «استقلال داخلی» ایران به معنای اعم کلمه در حوزه سیاست، اقتصاد و فرهنگ، زیر تیغ بهانه های هسته ای خدشه دار می شود. کمی دقیق تر شویم… در بحبوحه مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای ۱+۵ مستنداتی مبنی بر تاکید یکی از مذاکره کنندگان بر نقش موثر «توافق هسته ای» بر انتخابات و حوادث مرتبط با سیاست داخلی ایران منتشر شد. موضوعی که با واکنش تند مردم و رسانه ها مواجه شد و در صدا وسیما این نوع «بهره برداری حزبی و گروهی» از مذاکرات بشدت مورد نقد قرار گرفت. قرار مجرمیت صادر شده در گزارش آژانس پیرامون برهه ای از تاریخ ایران است که غربگرایان در ایران بر سر کار نبودند و تاکید بر استقلال سیاسی و اقتصادی از غرب و برنامه ریزی برای پیشرفت درونزا، منجر به بهانه سازی آمریکا و اسرائیل بر سر برنامه هسته ای کشورمان و وضع تحریم های اقتصادی شد. به نحوی که رهبر حکیم انقلاب ۹ شهریور ۹۱ در اجلاس عدم تعهد گفتند: «بهانه دروغین آنان، بیم از تولید سلاح هسته اى است. درباره جمهورى اسلامى ایران، آنان خود می دانند که دروغ می گویند اما سیاست ورزى، آنگاه که کمترین اثرى از معنویت در آن نباشد، دروغ را هم مجاز می شمرد. آیا آن که در قرن ۲۱ زبان به تهدید اتمى می گشاید و شرم نمی کند، از دروغگویى پرهیز و شرم خواهد کرد؟! من تأکید می کنم که جمهورى اسلامى هرگز در پى تسلیحات هسته اى نیست و نیز هرگز از حق ملت خود در استفاده صلح آمیز از انرژى هسته اى چشم پوشى نخواهد کرد. شعار ما «انرژى هسته اى براى همه و سلاح هسته اى براى هیچکس» است». با این احتساب می توان به این گمانه تلخ اندیشید که دولت یازدهم برای پاک کردن صورت مساله در مذاکرات و نتیجه گیری سریع، تاریخ برنامه صلح آمیز هسته ای ایران را قربانی کرده و احتمالا به بهره برداری انتخاباتی و ضربه به رقبای حامی استقلال ملی نیز فکر کرده است. اما آمریکایی ها به چه اندیشیده اند؟ دور از ذهن نیست که با توجه به اعتراف غرب به بی اثری تحریم ها و حتی فربه شدن زیرساخت های ملی در دوره تحریم های اقتصادی به اصطلاح خوارکننده و فلج کننده و عملیاتی نبودن توسل به گزینه جنگ، آمریکایی ها رو به برنامه ریزی برای مهندسی تحولات داخلی ایران از مسیر انتخابات و نفوذ سیاسی – اجتماعی آورده باشند. به این ترتیب کمک انتخاباتی به غربگرایان با بده بستان در حوزه تعلیق تحریم ها با هدف ایجاد بزرگراه «وابسته سازی اقتصادی ایران به غرب» هزینه ای کوچک برای به دست آوردن منافعی بزرگ به حساب می آید. پس توافق فرضی و پنهان مذکور از یک طرف به پذیرش همه ادعاهای دروغین آمریکا درباره حقیقی بودن «برنامه نظامی هسته ای ایران» از جانب غربگرایان داخلی به نیابت از گذشته می انجامد و از جانب دیگر آمریکا موفق می شود با حفظ هیمنه و ساختار تحریم ها، اهرمی قدرتمند برای تاثیرگذاری بر رأی و نظر مردم و نخبگان به زعم خود در انتخابات آینده بیابد. به بیان ساده تر آمریکا با تحمیل نظر خود به مردم ایران به دنبال تثبیت همان دو قطبی داخلی در کشور است که «افراط گرایان» در برابر «اعتدالیون» قرار گرفته اند. به زبان آمریکایی ها؛ «افراط گرایان» همان حامیان استقلال ملی و پیشرفت درونزا هستند و «اعتدالیون» اسم سازمانی غربگرایان حامی نظام سرمایه داری و بی اعتقاد به شعار «ما می توانیم» است! طبیعتا رأی مردم به «حامیان استقلال» با تنبیه اقتصادی و بهانه سازی های متنوع در فضای بین المللی پاسخ داده خواهد شد! این همان خط نفوذی است که رهبر حکیم انقلاب اخیرا بسیار بر آن تاکید ورزیدند. ایشان در یک مورد با اشاره به اهمیت نفوذ جریانی و شبکه ای در ۴ آذر ۹۴ فرمودند: «در این قضیه، کسانی که بر ارزش ها و اصالت ها پای می فشرند به افراطی گری و تندروی متهم می شوند تا در سایه سکوت آنها و تضعیف تدریجی ارزش ها و آرمان ها، زمینه تحقق اهداف پروژه نفوذ فراهم شود. نمی گوییم این افراد و جریان ها، این کار را آگاهانه انجام می دهند اما با این اتهامات، دانسته یا ندانسته، خاکریز مستحکم بسیج را تضعیف و پروژه خطرناک نفوذ دشمن را تکمیل می کنند». حقیقتا پیش بینی وقوع برخی حوادث تلخ در عرصه سیاست و تایید صحت آنها در رویه تاریخی کوتاه برای تحلیل سازان بسیار دردناک است؛ بویژه وقتی پای «منافع ملی» و «استقلال» کشور در میان است. این دقیقا خلاف تصور برخی دولتمردان است که گمان می کنند تحلیل وقایع روز و به حقیقت پیوستن پیش بینی ها به معنای «لذت بردن» از شکست دولتی است که در خط مقدم، وظیفه صیانت از منافع ملی را بر دوش دارد. با این احتساب تذکر مکرر خطر صعود تحلیل های نفوذی و غلط به ساحت تصمیم سازی کلان در عرصه ملی عین دلسوزی است. دود تکیه زدن بر تصویرسازی غلط و قول های دروغین دشمن در حمایت از این حزب و آن جریان به شرط انجام برخی امور، به چشم ملت خواهد رفت کما اینکه سقوط مصدق به علت اعتماد به آمریکا، جریان استقلال طلب و آرمانخواه ایران را دهه ها از دنیا عقب انداخت. برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی « جدیدترین اخبار » اینجا کلیک کنید

یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴

[تماشا متن کامل خبر]