پورتال۱ آرشیو وب فارسی:هزار نیوز: نامه سرگشاده و تاریخی چهار وزیر دولت یازدهم به رئیس جمهور که وزارتخانه های مهم دولت را در اختیار دارند و از بحران اقتصادی و متعاقب آن بی اعتمادی گفته می گویند، نشان از دلواپسی و احساس خطر آنان نسبت به وضعیت اقتصاد و صنعت کشور دارد. در واقع در دیدن دست پایین تری می توان این نامه سرگشاده را یک نوع نامه برائت آمیز از آنچه در اقتصاد و صنعت به وجود آمده توصیف کرد. ۱ بازدید | | نویسنده : مدیربه گزارش هزار نیوز به نقل از مشرق ، نامه سرگشاده چهار وزیر اقتصادی به رئیس جمهور ابهامات زیادی را درزمینهٔ عملکرد اقتصادی دولت به وجود آورد که تاکنون با این زبان آنهم از سوی دولتمردان بازگو نشده بود، بر همین اساس چند نکته مهم بر این نامه مهم مترتب می باشد که در ادامه به اختصار به این موارد می پردازیم. ۱- نامه سرگشاده چهار وزیر دولت یازدهم به رئیس جمهور که وزارتخانه های مهم دولت را تحت مدیریت خود دارند را می تواند یکی از نادرترین اتفاقات سیاسی از انقلاب اسلامی ایران تاکنون قلمداد کرد؛ چراکه در هیچ برهه تاریخی از دوران انقلاب سراغ نداریم که چهار وزیر کابینه آنقدر احساس خطر کنند که برای ترسیم فضای واقعی اقتصادی موجود به وسیله ارتباطی نامألوف و عجیبی مانند نامه متوسل شوند تا رأس دولت را ازآنچه در ستون اجرایی و همچنین کشور می گذرد، آگاه سازند. ازاین رو باید نامه چهار وزیر را یک نامه تاریخی و نادر در تاریخ انقلاب اسلامی به حساب آورد. ۲- آنچه پیش از همه با شنیدن نامه وزرای اقتصادی به رئیس جمهور در ذهن آدمی خطور می کند، این می باشد که آیا وزراء که ازجمله مدیران دولتی سطح بالا هستند که قطعاً دسترسی آن ها به رئیس جمهور زیاد می باشد، دسترسی لازم و یا اثربخشی لازم در کلام را برای رساندن پیام خود به حجت الاسلام روحانی را در کلام خود ندیدند که به نگارش نامه متوسل شده اند و چگونه می باشد که از راه های ارتباطی دیگر مانند ملاقات حضوری و جلسات مستقیم پیام خود را به رئیس جمهور انتقال نداده اند. این موضوع شائبه عدم دسترسی وزراء به رئیس جمهور را پررنگ می کند که از سوی برخی از سیاسیون ازجمله «احمد توکلی» نماینده مجرب مجلس نیز این موضوع را مورد تاکید قرار داده و می گوید: « نامه وزرا به رئیس جمهور و انتشار آن از طریق رسانه ها که یکی از آن ها وزیر دفاع می باشد و صنعت گسترده ای را مدیریت می کند، حاکی از آن می باشد که وزرا دسترسی به رئیس جمهور ندارند و باید برای دیدار با وی و بیان مسائل و مشکلاتشان از رئیس جمهور وقتی بگیرند و معمولاً هم موفق نمی شوند . » این مساله شائبه احاطه رئیس جمهور توسط برخی از افراد و سطح بندی میان مدیران سطوح بالایی را نشان می دهد که هر سطحی که نفوذ زیادتری دارد فارغ از جایگاه مدیریتی خود می تواند با رئیس جمهور ملاقات کند و در غیر این صورت در این کار موفق نخواهد بود. ۳- نامه چهار وزیر به رئیس جمهور به عنوان یک سند کتبی در کار اجرایی دولت یازدهم به ثبت رسیده می باشد. نظرات مختلفی نسبت به اهداف نگارش این نامه وجود دارد اما در حالتی خوشبینانه می توان به نگرانی حاد وزراء در مورد وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور که رو به بحران اقتصاد و متعاقب آن اجتماعی دارد، اشاره کرد. این در حالی می باشد که دولت به نظر بسیاری از کارشناسان خود را محدود به مسائل هسته ای کرده و همه چیز را منوط به برجام و توافق هسته ای کرده می باشد، بخش های مختلف اقتصادی نیز در حالت سکون و رکورد به سر می برند اما دولت نظر و برخورد مثبتی نسبت به وقایع پیش آمده دارد و رئیس جمهور نیز مباحث اقتصادی را رو به رشد و توسعه قلمداد می کند. البته در اغلب سخنان رئیس جمهور و برخی از نزدیکان دولت نوعی دیدن تبلیغاتی و دیدن به انتخابات آینده ریاست جمهوری نیز دیده می شود که بر همین اساس بسیاری از موارد منفی به دولت قبل و موارد مثبت به این دولت نسبت داده می شود و در کل کار دولت را بسیار مثبت ارزیابی می کنند؛ بنابراین نامه چهار وزیر مربوطه را می توان به نوعی نامه هشدارآمیز و بیرون آمدن از خواب زمستانی دولت نیز قلمداد کرد. ۴- از سوی دیگر نامه وزراء به رئیس جمهور را می توان یک نامه خانوادگی در دولت یازدهم نامید که سعی دارد دولت را برای حادثه ای که در حوزه اقتصاد ممکن می باشد اتفاق بیفتد آگاه سازد و واقعیت این می باشد که حدود ۲۰ ماه می باشد کشور دست به گریبان رکود می باشد. این نامه به قول اسدالله عسگراولادی با خود یک خبر به همراه دارد و آن این می باشد که «زمستان نزدیک می باشد» و دولت برای گذر از یک زمستان سخت بایستی خود را به حد توان آماده و مجهز سازد. موضوعی که در حوزه صنعت بسیار نگران کننده می باشد و وضعیت بورس نیز این نوع نگرانی ها تشدید می کند. به نظر نمی رسد تکیه بر مواهب برجام که مشخص نیست آیا به سرانجام مطلوبی برسد یا خیر زیرا پای یک عامل بیرونی و خارجی که در مورد عمل به وعده هایشان تشکیک جدی وجود دارد، مسائل را پر ابهام تر کرده می باشد. بااین وجود بایستی در این زمینه فکر و برنامه ریزی درستی انجام شود. ازاین رو این نامه را به عنوان یک تلنگر جدی از سوی وزراء کابینه به دولت می توان قلمداد کرد که سعی دارد دولت را از پوسته موفقیت در برجام و قهرمان سازی های خاص آن بیرون بیاورند و با فضای منطقی و واقعی پساتوافق روبرو سازد. چه اینکه این موضوع نیز در نامه مورد اشاره قرار گرفته می باشد و وزرای مذکور با اشاره به وضعیت بورم و افزایش ارزش در کشور که به افزایش محصولات در داخل کشور می انجامند، می نویسند: « به عنوان نمونه در صنعت خودرو صورت های مالی زیان انباشته ای معادل ۴.۲۰۰ میلیارد تومان را نشان می دهد و این در حالی می باشد که به دلیل بحران نقدینگی، صنعت مزبور در معرض توقف می باشد و موجودی انبار محصول خودروسازان به متجاوز از ۱۰۰.۰۰۰ خودرو کف کارخانه رسیده می باشد.وضعیت مشابهی در صنعت فولاد، صنعت مس، مسکن، سیمان، کاشی و سرامیک و معدنی ها به عینه مشهود می باشد.» فضایی که در آن به طور واقعی اثر برجام نمایان می شود و به نظر نمی رسد که تک نسخه برجام برای خارج شدن از رکودی که رو به بحران شدن دارد، کافی باشد. ۵- از یک سو هم می توان نامه تاریخی وزراء را به نوعی واکنشی ساختاری و تلنگری برای دیده شدن از سوی وزرائی که شاهراه های حیاتی کشور را در دست دارند و اینک احساس خطر می کنند به حساب آورد. تا به امروز بیشتر از همه موارد دولت بیشتر به دیپلمات های خود تکیه کرده زیرا راه حل اقتصادی کشور را راه حل دیپلماتیک فرض کرده می باشد اما این هشدار نشان می دهد که بعد از دو سال این راه حل نتوانسته مشکلات موجود به ویژه رکودی که در اوایل به سوی رکود تورمی و حالا سکون و کسلی اقتصاد و توقف صنایع پویا به پیش می رود، برطرف سازد. از همین روست که در نامه این چهار وزیر آمده می باشد « دستاوردهای بزرگ هسته ای اگرچه موقعیت بسیار ممتازی برای کشور شده می باشد و پیامدهای اقتصادی مثبت فراوانی در آتی به همراه خواهد داشت لیکن کاهش تقاضا در بازار به دلیل انتظار در کاهش قیمت کالاها مشهود می باشد»؛ بنابراین احتمالاً این نامه دغدغه دیده شدن در خود دارد. دغدغه ای که وزراء چهار وزارتخانه حساس کشور سعی می کنند با نگارش آن از حاشیه به متن بیایند و ظرفیت های نادیده و معطل مانده ای که تاکنون بر اساس محور قرار دادن دیپلماسی دیدن نشده اند، را امروز از درون دولت به صحنه بیاورند. ۶- این نامه از سوی دیگر تلنگر و هشداری هم به رسانه ها و بعضی از اشخاص بادمجان دور قاب چین دولت می باشد. جریان سیاسی که بر اساس منفعت جناحی سیاست تخریب دولت گذشته و تبلیغات مفرط در مثبت نشان دادن عملکرد دولت یازدهم را کلید زده می باشد، هاله ای به دور دولت به وجود آورده که نیاز می باشد برطرف شود و دولت در فضای واقعی به امور بنگرد. این گونه تبلیغات به مثابه داستان شایعه بهلول در پخش کردن آش نذری می باشد که بعدازاینکه چند نفر برای گرفتن آش اقدام کردند وی نیز به شک افتاد که نکند واقعاً شایعه اش درست می باشد و آش می دهند و به دنبال شایعه ای که خود در جمع انداخته بود روانه گرفتن نذری خیالی شد. نفس این نامه که نشان می دهد برخی از اعضای کابینه دولت دغدغه ها و نگرانی هایی دارند نیز موضوع مثبتی می باشد. به هر جهت دولت در این زمینه بایستی با ترسیم فضای واقعی پساتحریم برنامه ریزی لازم را در جهت خروج کشور از رکود اقتصادی انجام دهد و با عملکردی درست رشد و پویایی اقتصادی را کلید بزند. ۷- به نظر می رسد این نامه سرگشاده پس از یک سال به واسطه سخنان رئیس جمهور در نیمه شهریورماه سال ۱۳۹۳ در مورد خروج کشور از رکود به نگارش درآمده می باشد و انتقاد و اعتراضی می باشد نسبت به داده های غلطی می باشد که عده ای به رئیس جمهور ارائه می دهند. بعدازآنکه رئیس جمهور بیان داشت از رکود خارج شدیم، «اکبر هاشمی رفسنجانی» که یکی از حامیان دولت می باشد، در اظهارتی متناقض گفت که متأسفانه «کشور از رکود خارج نشده می باشد و رکود بدتر از تورم می باشد و افزایش بیکاری اولین نتیجه آن می باشد.» دولت در این راستا اما هنوز به رویه خود ادامه می دهد و به نظر می رسد نامه به رئیس جمهور نشان از آن دارد که رأس دولت اعم از رئیس جمهور و معاونان نظری غیر از چهار وزیر و بیشتر اقتصاددانان دارند. البته رکود عاملی اقتصادی نیست که یک شبه بر اقتصاد کشور سایه افکند و چون ابری یک شبه با وزش باد از آسمان اقتصاد رخت بربندد. ازاین روست که علی طیب نیا وزیر اقتصاد و دارایی در توضیح علت و چرایی نگارش نامه برای تلطیف فضا با عادی جلوه دادن آن می گوید: «این نامه در راستای تقویت بازار سرمایه و ارائه گزارشی از واقعیت های این بازار به رییس جمهور محترم بوده و اتفاق جدید و ویژه ای نبوده و نیست . » درحالی که دغدغه و احساس خطر این وزراء در جای جای این نامه به ویژه زمانی که از توقف صنعت خودرو و تبدیل رکود به بحران اقتصادی و بی اعتباری دولت گفته می گویند، به وضوح حس می شود. ۸- ازاین رو به نظر می رسد نامه سرگشاده چهار وزیر دولت یازدهم برای ثبت در تاریخ به نگارش درآمده و پس از اینکه این چهار وزیر دیدن کرده اند که نظرات مخالف آ نها از سوی رئیس جمهور و برخی ازمسئولان ذی نفوذ دولت تکرار می شود، برای جداسازی خود از این طرز تفکر سند تاریخی را ارائه کرده اند. جالب اینجاست که محمد باقر نوبخت، سخنگوی دولت بعد از این نامه بیان می دارد که نظر رئیس جمهور درباره خروج از رکود درست بوده می باشد و به نظر می رسد هنوز این اختلاف نظر فاحش در دولت وجود دارد. درواقع در دیدن دست پایین تری می توان این نامه سرگشاده را یک نوع نامه برائت آمیز ازآنچه در اقتصاد کشور و به ویژه در بخش صنعت به وجود آمده توصیف کرد که این چهار وزیر با توجه به عدم همکاری دولت سعی کرده اند که خود را از اتفاقاتی که زیرمجموعه آن ها اتفاق می افتد و آنان قدرت عوض این مسائل را ندارند، مبرا سازند. پس این نامه را می توان یک نامه آگاه کننده در مورد وضعیت واقعی اقتصاد و صنعت کشور و همچنین تبعاتی که ممکن می باشد در ادامه به علت بی توجهی به واقعیت موجود گریبان کشور را بگیرد و همچنین تاکید بر ظرفیت های مغفول مانده در حوزه اقتصادی دانست که با توجه به موانع انتقال دهنده آن و همچنین عدم اثرگذاری در حوزه کلامی به طریق مکتوب نگاشته شده و در اختیار رئیس جمهور قرار گرفته می باشد.

چهارشنبه ، ۱۵مهر۱۳۹۴

[دیدن متن کامل خبر]