وقتی اعضای بدن حرف می زنندReviewed by Maryam on Nov 25Rating: 5.0

وقتی اعضای بدن حرف می زنند

جهان ی امروز جهان ی دور زدن و منکر شدن است … در مساوی کارهایی که از ما سر زده است به آسانی منکر می شویم و اگر سند و چیزی به دست کسی از خود به جای نگذاشته باشیم، هیچ کسی نیز نمی تواند با ما کاری بکند …
اما یآدم ان نرود این انکار کردن ها همیشگی نیستند و دیر یا زود در محکمه ای قرار خواهیم گرفت که آن چیزهایی که فکرش را نمی کردیم به حرف در می آیند و علیه ما لب به گواهی می دهند.
خدای سبحان در سوره یس در مورد جهنم و وقایع تلخ و وحشتناک آن حرف به بین می آورد. آرى در آن روز در حالى که آتش سوزان و شعله ور جهنم در مساوی دیدگان مجرمان  قرار گرفته به آن اشاره کرده خطاب به مجرمان مى گوید: ((این همان دوزخى است که به شما وعده داده می شد))! (هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِى کُنتُمْ تُوعَدُونَ) (یس، ۶۳)
پیامبران الهى یکى بعد از دیگرى آمدند و شما را از چنین روز و چنین آتشى بر حذر داشتند، ولى شما تمام را به شوخى و مسخره گرفتید.
((امروز در آن وارد شوید، و با آتش سوزان آن بسوزید که این جزاى کفرى است که داشتید)) (اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنتُمْ تَکْفُرُونَ)
و در آیه ۶۵ سوره یس به گواهان روز قیامت  اشاره می کند، گواهانى که جزء پیکر خود آدم ند و جائى براى انکار سخنان آنها نیست، می فرماید: ((امروز بر دهان آنها مُهر مى نهیم، و دستهاى آنها با ما حرف مى گوید و پاهاى آنها کارهائى را که انجام می دادند براى ما شهادت می دهند (الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ)
آرى در آن روز دیگر اعضاى آدم تسلیم تمایلات او نیستند، آنها حساب خود را از کل وجود آدم جدا کرده تسلیم پروردگار می شوند، و بر آستان مقدس او سر فرود مى آورند، و حقایق را با شهادت خود آشکار مى سازند، و چه دادگاه عجیبى است که گواه آن اعضاى پیکر خود بدن آدم است، همان وسائل ى است که گناه را با آن انجام داده !
ممکن است گواهى اعضا بخاطر آن باشد که مجرمان زمان ى که به آنها گفته می شود کیفر شما در مساوی اعمالى که انجام دادید دوزخ است به انکار برمی خیزند، به گمان اینکه دادگاه جهان ست، و حقایق از طریق پشت نیز اندازى قابل انکار است، گواهى اعضا  شروع می شود، و تعجب و وحشت همه وجود او را می گیرد و تمام راههاى فرار به روى او بسته می شود.
در جهان تمام اعضا و جوارح تابع آدم هستند اما در آخرت نه فقط تابع میل او نخواهند بود، بلکه به مخالفت او بر می خیزند و شهادت به  انجام ندادن احکام الهی از جانب او می دهند. همین دست و زبان و پایی که در جهان به اختیار من کار می کنند، در عالم آخرت برخلاف خواست و میل من، به شهادت علیه من قیام می کنند که خدا می فرماید: ” امروز بر دهان هایشان مهر می نهیم و دست هایشان با ما حرف می گویند و پاهایشان به کارهایی که در جهان انجام داده اند شهادت می دهد. (یس، ۶۵)
امروز تمام ی اعضای ما در وهله ی حمل شهادت هستند ، یعنی  حضور دارند و می بینند که ما چه کار می کنیم. این اعضاء و جوارح درک و شعور دارند که نیز می توانند حمل شهادت کنند و نیز روز قیامت، آن را بیان کنند.
آری! همان قدرتی که الان به این زبان توانایی حرف زدن داده است، در روز قیامت به دست و پا و گوش ما نیز توانایی حرف زدن خواهد داد: حَتَّى إِذَا مَا جَاؤُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ( فصّلت /۲۰)
مگر می شود اعضای بدن به حرف بیایند؟
خاستگاه شهادت دادن اعضاء بدن آن است که اولا، به دلیل آیاتی همچون « …وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَ کِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ …؛ هیچ موجودی نیست مگر آن که خدای را تسبیح می نماید ولی شما آن را در نمی یابید» (اسراء، آیه ۴۴) به موجودات غیر زنده گونه ای آبعضی نسبت داده شده، فهمیده می شود، غیر از آدم و حیوان،بقیه موجودات از عبارت نباتات و جمادات نیز هر چند با اختلاف بار نسبت به آدم ، دارای شعور و عزم و آبعضی اند. وانگهی به دلیل این که پدید آورنده تمام موجودات خداوند بوده و در نتیجه بین او و پدیده ها هیچ مانعی وجود ندارد تا او را از آنها بی خبر سازد به همین دلیل ، او با یک یک موجودات در هر حال و هر جا هست (حج، ۱۷ – احزاب، ۵۲ – حدید، ۴ – رعد، ۳۳)
نتیجه آن که شهادت اعضای بدن نیز در پرتو دو دلیل یاد شده توجیه شدنی است. (به نقل از سایت پرسمان)
سوال مجرمین: چرا علیه ما شهادت دادید؟
اعضا با جمله یاد شده در شروع همین ردیف، آن سببی را که سبب به زبان درآمدنشان شده بیان کرده و می گویند: ما در جهان دارای علم بودیم؛ علمی پنهان و ذخیره شده در باطن خود و همین سبب شد که خداوند ما را به زبان آورد چرا که اگر ما علمی نمی داشتیم، به زبان آمدنمان خاصیت ای نداشت. حال که به همین دلیل ما را به زبان درآورد، ما نیز چاره ای نداشتیم جز این که آنچه را می دانستیم بگوییم. اما چون چیزی برخلاف نگفته اند به همین دلیل ، اجباری بودن شهادت به نافذ و حجت بودن آن ضرر ی وارد نمی آورد. (محمد حسین طباطبایی، المیزان ، ج ۱۷، ص ۳۷۸ و نیز ترجمه المیزان ، ج ۱۷، ص ۶۰۷ – ۶۰۴)
حساب مؤمنان روشن است
گواهى اعضا مربوط به کفار و مجرمان است، و گرنه مؤمنان، حسابشان روشن است، لذا در حدیثى از امام باقر (علیه السلام) مى خوانیم: لَیْسَتْ تَشْهَدُ الْجَوارِحُ عَلى مُؤْمِن إِنَّما تَشْهَدُ عَلى مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ کَلِمَهُ الْعَذابِ فَأَمّا الْمُؤْمِنُ فَیُعْطى کِتابُهُ بِیَمِینِهِ قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ فَأَمّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لایُظْلَمُونَ فَتِیلاً:
«اعضاى پیکر آدم بر ضد مؤمن گواهى نمى دهد، بلکه گواهى بر ضد کسى مى دهد که فرمان عذاب بر او مسلم شده، و اما مؤمن نامه اعمالش  را به دست راست او مى دهند (و خودش آن را مى خواند) همان گونه که خداوند متعال فرموده: آنها که نامه اعمالشان، به دست راستشان داده شد (با سرفرازى و افتخار) نامه اعمال خود را مى خوانند و کمترین ستمى به آنها نخواهد شد» (تفسیر «صافى»، ذیل آیه ۶۵ سوره یس)
کلام آخر:
در روز قیامت بر زبان هایی که در جهان قدرت تکلم داشته اند، مهر زده می شود و نمی توانند حرف بزنند ، اما در عوض در آخرت به تمام اعضای بدن که در جهان نمی توانستند حرف بزنند، قدرت تکلّم داده می شود: یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ  (نور /۲۴)