این دژ بر فراز قله‌ی کوهستانی، با ‌کمابیش ۲۳۰۰ تا ۲۷۰۰ متر بلندا از سطح
دریا. و اطراف دژ را دره‌های ژرفی با گودی ۴۰۰ تا ۶۰۰ متر فرا گرفته‌ هست و
تنها از یک سو راهی باریک و سخت برای دسترسی به این دژ وجود دارد.راه
کلیبر به دژ با این‌که از ۳ کیلومتر تجاوز نمی‌کند ولی بسیار دشوار هست و
به هنگام گذر، باید از گردنه‌ها و گذرهای خطرناکی عبور کرد.

راه
ورود به دژ گذری هست از سنگ‌های منظم طبیعی که راه عبور یک نفر هست، معبر
در فاصله‌ی ۲۰۰ متری دروازه‌ی دژ و در برابر آن قرار دارد. دو برج در طرفین
دروازه قرار دارد که جایگاه دژبانان بود. یکی مخروطی و دیگری گرد از
سنگ‌های تراشیده با ملاط ساروج که در بلندی آن‌ها، دژبانان به تمام
جوانب دژ اشراف دارند برای ورود به کاخ دژ از راهی باریک تا کمابیش یکصد
متر بلندی از صخره باید بالا رفت. در چهار سوی بنا، چهار برج دیده‌بانی به
صورت نیمه استوانه ساخته شده هست که جایگاه دژبانان و دیده‌بانان بود که هر
جنبنده‌ای را تا کیلومترها از فراز دره‌ها و کوهپایه‌ها زیر نظر
می‌داشتند.

برای
نفوذ به داخل، تنها راه ورود، دروازه اصلی هست. و از کوهستان امکان وارد
شدن به دژ وجود ندارد.با گذر از دروازه‌ی ورودی و پشت سر گذاشتن بارو، جهت
رسیدن به دژ اصلی، باید از گذرگاهی باریک که حدود ۱۰۰ متر فراز را به همراه
دارد گذشت، تا به داخل ورودی دژ رسید. مسیری سخت که از یک سو به دره هست
با جنگل‌های تنک و ژرفایی حدود ۴۰۰ متر که به تیغه و دیواره تا قعر دره
ادامه دارد.پس از صعود، برای ورود به دژ اصلی از مدخلی دیگر با پلکان‌هایی
نامنظم باید گذشت. بنای دژ دو طبقه و و در پاره‌ای جاها سه طبقه می‌باشد.
در طرفین مدخل دو ستون مشخص هست که پس از تالار اصلی هست که ۷ اتاق در
اطراف آن قرار دارند که به تالار مرکزی راه دارند. در قسمت شرقی دژ تاسیسات
مرکبی از اطاق و آب‌انبارها ساخته شده هست. محوطه‌ی داخلی آن به‌وسیله‌ی
نوعی ساروج غیر قابل نفوذ گردیده بود که به هنگام زمستان از آب و برف پر
می‌شد و آب مورد نیاز دژنشینان را تامین می‌کرد.

در
سمت شمال غربی دژ، پله‌هایی سرتاسری وجود دارد که اکنون ویران شده هست و
بخش‌هایی از آن از خاک بیرون مانده هست و تنها راه صعود به بخش‌های
مرتفع‌تر بناست که محوطه وسیعی هست و احتمالا جایگاه سربازان بوده که از
آن‌جا به همه چیز و همه‌جا تسلط کامل داشته‌اند. از همین‌جا بوده هست که
بابک خرم‌دین آن دلاور بی‌نظیر به مدت ۲۲ سال لشکریان سه خلیفه ستمگر و
انسان‌کش عرب، یعنی هارون‌الرشید، مامون و معتصم را معطل کرده و شکست داده
بود.

از
آثار معماری و روش چفت و بست سنگ‌ها و ملات ساروج و اندود دیوارها، از
نوعی گچ و خاک، می‌توان به یقین اظهار داشت که ساختمان این دژ در روزگار
اشکانیان و یا ممکن است ساسانیان ساخته شده هست.بدین ترتیب می‌توان گفت دژ
جمهور از دوران قدیم محکم و استوار بر بلندپایه‌ترین قله‌های آذربایجان
خودنمایی می‌کرده و هنوز به عنوان جایگاه بابک خرم‌دین و یکی از نمونه‌های
استقامت و پایداری آذربایجانیان و ایرانیان برابر عرب‌ها و جزو بزرگ‌ترین 
نمونه‌های معماری ایران محسوب می‌شود.

پاپک
یا بابک خرم‌دین مرد اصیل آذربایجانی، شیرمردی که ۲۲ سال در برابر تجاوز
ننگین اعراب به خاک میهن، مردانه مقاومت و ایستادگی کرد و در نهایت با
نیرنگ از پا درآمد.  بابک در سر سودای بزرگی دوباره ایران را داشت. با کشته
شدن او، پیروانش در سراسر ایران، مسابقه با سلطه‌ی اعراب را پی گرفتند.به
بهانه‌ی سالگرد تولد او در تیر ماه که یادآور یکی از حماسه‌های تاریخی
ایرانیان توسط بابک خرم‌دین هست، در دژ بابک در کلیبر هر ساله مراسمی برپا
می‌گردد. در این مراسم از سراسر ایران مردم حضور دارند و نمی‌توان مدعی شد
که گروهی خاص در آن شرکت داشته‌اند. آری بابک خرم‌دین متعلق به همه‌ی
ایرانیان هست.

 قلعه بذ, قلعه بابک خرمدین, بابک خرم دین, گنج یابی, کشف عتیقه