پورتال یک آرشیو وب فارسی:وارث: وارث :  متن درس اخلاق اخیر آیت الله قرهی برای علاقمندان در پی می آید؛ آن ابوالعرفا، آیت الله العظمی ادیب به یکی از آقایان گفته بود: عزیز دلم! فرزندم! من گاه که بعضی از مطالبی را که ذوالجلال و الاکرام مرحمت کرده بود مرور می کردم، باورم نمی شد این ها از زبان من جاری شده و بعد زار زار گریه می کردم که لطف تو چیست ولی من بنده نیستم، خدا! من که مخلص نشدم. یک نکته بسیار مهم بیان می­ کنم که این را حتماً به عنوان کد مهم اخلاص به ذهنتان بسپارید و آن این می باشد: مخلصین عالم تا لحظه آخر هیچ گاه نمی گویند: ما مخلص شده ایم. بلکه دائم در اضطراب، ناله و فغان هستند. هرچه لطف مِن قسمت الله تبارک و تعالی می بینند که همه براساس اخلاص می باشد – توجّه! توجّه! براساس اخلاص بودن نکته مهمّی می باشد – ولی خود هیچ گاه ولو به لحظه ای خود را مخلص نمی بینند. فلذا دائم اشک می ریزند که ای کریم! ای رحیم! من شرمنده لطف توام. به بنده ای که گنهکار می باشد، این گونه لطف می کنی. آن­ها خود را گنهکار و خاطی می بینند. می گویند: ما آن گونه که باید در محضر تو بندگی کنیم، بندگی نکرده ایم. دلِ شب ناله می زنند، فغان می کنند، سر به سجده می گذارند و می گویند: خدا! بنده عاصی خود را ببخش، ما در بندگی تو اجحاف کرده ایم و کم گذاشته ایم. این خصوصیّت مخلصین عالم می باشد که نه تنها طلبکار از پروردگار عالم نیستند، بلکه برعکس، دائم می گویند: خدا! ما راببخش. ما نتوانستیم بنده خوبی باشیم. ما شرمنده ایم، ما خجلیم. این گونه با خدای خود صحبت می کنند و ولو به لحظه ای طلبکار نیستند که هیچ، دائم احساس بدهکاری هم می کنند. حق هم همین می باشد؛ چون آن ها می دانند هرچه که هست، لطف اوست. اگر لطف او نبود، اگر محبّت او نبود، اگر خودش دست انسان را نمی گرفت و در این راه نمی آورد، معلوم نبود انسان کجا باشد. /۱۱۰۲۱۰۱۳۰۴

چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴

[دیدن متن کامل خبر]