رییس دانشگاه مذاهب اسلامی به مناسبت ۲۵ ذی الحجه روز خانواده در یادداشتی تاکید کرد: جامعه در سایهٔ خصلت‌های انسانی و محبت ورزانهٔ خانواده‌ها در مسیر انسانی شدن، اخلاقی شدن و الهی شدن قرار می گیرد. به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) متن کامل یادداشت حجت الاسلام والمسلمین احمد مبلغی درباره جایگاه و خاستگاه نهاد والای خانواده در دین اسلام و آموزه های اسلامی به شرح زیر می باشد: بر اساس منطق اسلام خانواده خاستگاه بسیاری از تحولات اجتماعی و خصلت‌های بزرگ انسانی می باشد که به برخی از آنها اشاره می‌شود: ۱) محبت و عاطفه: محبت و عاطفه از اختصاصات انسان می باشد واین صفت محبت در خداوند، در کمال خودش وجود دارد. این صفت را خداوند به بشر نیز ارزانی کرده و در نهاد بشر به ودیعت گذاشته می باشد و زیبا‌ترین فصلِ زندگیِ انسانی و بُعد انسانی می باشد. حتی دین که برنامهٔ زندگی را ارائه می‌کند وقتی می‌خواهد اساسی‌ترین، حیاتی‌ترین و کارآمد‌ترین وضعیت دینی را معرفی کند محبت را مطرح می‌کند و در روایات آمده: «هل الدین الا الحب»، آیا دین چیزی جز حُب می باشد. دین مالآمال از محبت می باشد برنامه‌های دین و مشاهده‌های دین در جهت تقویت حب انسانی می باشد. محبت در انسان‌ها وجود دارد و کانون محبت خانواده می باشد خاستگاه و محل خیزش و برخاستن محبت، خانواده می باشد. محبت پدر و مادر به فرزندان خود و محبت فرزندان به پدر و مادر خود، این‌ها مثال‌های اعلای زندگی انسانی و محبت انسانی هستند محبتی که همسر به همسر دارد و محبتی که فرزندان، خواهران و برادران به همدیگر دارند، این محبت قابل اندازه گیری با مقیاس‌های در اختیار نیست پس اگر بپذیریم محبت و عاطفه بر‌ترین فصل عاطفی انسانی می باشد و دین هم آمده تا این جوهره را ایجاد کند و قوام خودش را به محبت می‌داند و بپذیرد که نقطهٔ شروع و صدور و حضور و پیدایش محبت ، خانواده می باشد آنگاه به اهمیت خانواده می‌توان پی برد. نکتهٔ قابل توجه آن می باشد که اگر محبت، در خانواده شکل نگیرید، ممکن می باشد جامعهٔ اسلامی نوعی از ارتباط با محبت را پیدا کند اما با حذف خانواده، این محبت رو به تضعیف و تقلیل می‌گذارد. به عبارت دیگر این خانواده می باشد که محبت را در جامعه صادر می‌کند. اسلام نیز برنامه‌هایش به این سمت معطوف می‌شود وعواطف خاص خانوادگی را به صحنهٔ اجتماع می‌آورد تا اجتماع تلطیف بشود، اجتماع انسانی بشود وجامعه در سایهٔ خصلت‌های عاطفی و انسانی و محبت ورزانهٔ خانواده‌ها در مسیر انسانی شدن، اخلاقی شدن و الهی شدن قرار بگیرد. برادری یک امر خانوادگی دینی وتمام ناشدنی می باشد/ اگراختلافی هم پدید آمد این برادری نباید از بین برود یک مثال می‌زنم که ارتباطی هم به مقولهٔ شیعه و سنی دارد، برادری یک امر خانوادگی می باشد وقتی گفته می‌شود این برادر اوست یک امر خانوادگی می باشد در کانون خانواده مقوله و مفهوم برادری شکل می‌گیرد و معنا پیدا می‌کند. اسلام کوشید که به این برادری مربوط به خانواده بعد اجتماعی بدهد” إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُم”، مومنان برادر هم هستند این در واقع قرض گرفتن از یک امر خانوادگی به نفع جامعه می باشد که در واقع تلاش اسلام برای آوردن یک امر خانوادگی، به صحنهٔ اجتماع و تبدیل آن به به یک نهاد اجتماعی می باشد. یعنی چگونه دو برادر در یک خانواده کمال عاطفه و انصاف را نسبت به هم دارند و معادلت و مساعدت و همراهی نسبت به هم را در زندگی دارند و هر یک کمک حال دیگری هستند اسلام به این امر بعد اجتماعی داده می باشد و گفته که مومنان ترازی از ارتباط با هم را پیدا کنند که نمونهٔ آن در خانواده پیدا می‌شود. یعنی برادران همدیگر باشید و این برادری را در مواقعی که مشکلات و اختلافی پدید می‌آید نباید ازبین برد و گفت برادری تمام شد. برادری امری نیست که تمام بشود اگر دو برادر باهم اختلاف پیدا کردند در عین حال که اختلاف دارند این‌ها برادرند باید سریع برگردنند و لذا امام علی (ع) وقتی که در جنگ جمل با طلحه وزبیر اختلاف پیدا کردند می‌فرمایند: این‌ها برادران ما هستند هم إخواننا بغوا علینا یعنی اگر جنگ هم رخ داد آن برادری از بین نمی‌رود. باید سریع به امر قران عمل کنند فاصلحو بین اخویکم بین برادرنتان اصلاح کنید بعضی‌ها فکر می‌کنند برادری مورد نظر اسلام برای وقتی می باشد که همه باهم خوب باشند اگراختلافی پدید آمد این برادری نباید از بین برود. امروزه بعضی مشاهده‌های غلط می‌گویند ما شیعیان با هم برادریم، سنی‌ها هم با هم برادرند اما حاضر نیستند سنی‌ها بعضی جا‌ها به شیعه مشاهده برادرانه داشته باشد و بالعکس، اما قرآن این را نمی‌گوید قرآن می‌گوید حتی ممکن می باشد اختلاف هم پدید بیاید ولی برادری سر جایش هست و لذا می فرماید “فاصلحوا بین اخویکم” بین برادرانتان اصلاح ایجاد کنید یعنی این‌ها برادر هم هستند. یا امام علی (ع) فرمودند: این‌ها برادر ما هستند منظور طلحه و زبیر بود. خانواده کانون زندگی، کانون جوشش عاطفه می باشد و اسلام می‌خواهد این عاطفه را به هر قیمت و هر شکلی در سطح جامعه پیاده نماید وسرریز بکند تا جامعه عاطفی وانسانی بشود. ۲) خیرخواهی: خیرخواهی اساس زندگی می باشد خیر خواهی محبت نیست شما در نظر بگیرد پدر، نسبت به فرزندانش چقدر خیر خواهی دارد، مادر نسبت به فرزندش چه قدر فدا کاری دارد یعنی بی‌مزد و انتظار خیر خواهی می‌کنند. وجود پدر و مادر، خیر خواهی و دل سوزی برای فرزندانشان هست خیر خواهی را هیچ جایی به اندازه خانواده نمی‌توانید پیدا کنید که پدر و مادر با تمام وجودشان شب و روز را برای فرزندانشان دل بسوزانند و چیزی فرا‌تر از توجه به فرزندان برای ایشان مطرح نباشد وبالعکس. فرزندان هم در مواقعی و مواردی این حالت دل سوزی را در خود در اوج می‌بندند این دل سوزی امر خانوادگی می باشد و در هیچ جا نمی‌توان این را یافت. به درون جامعه که می‌آید دل سوزی حد و حصر دارد، محدودیت دارد. گاهی انسان دل سوزی می‌کند که دیگری برایش دل سوزی کند و غیره……. اسلام می‌خواهد این مدل اعلای انسانیت ودل سوزی بی‌انتظار و بی‌توقع را به جامعه بیاورد و همه نسبت به همدیگر این خیر خواهی را داشته باشند. اسلام می‌خواهد ویژگی امنیت و آسایش خانواده را پشتوانه‌ای برای امنیت اجتماعی واسایش اجتماعی قرار دهد ۳) فرو ریختن اضطراب‌ها: ازویژگی‌های دیگر خانواده این می باشد که خانواده محل امنیت و محل آسایش می باشد، محل رحمت و رافت انسانی می باشد محل فرو ریختن اضطراب‌ها و گرانی‌ها و ناراحتی هاست هر کس هر کجا ناراحت باشد وقتی به منزل پای بگذارد احساس آرامش می‌کند احساس یک جو انسانی و یک فضای اخلاقی و عاطفی و راحتی می‌کند، خانواده این چنین می باشد این ویژگی خانواده می باشد که اسلام می‌خواهد این ویژگی را پشتوانه‌ای برای امنیت اجتماعی واسایش اجتماعی قرار بدهد اسلام نمی‌خواهد این خصلت درون چهارچوپ خانواده محصور و محبوس و زندانی بماند. می‌خواهد این محبت خانوادگی بیاید در بطن جامعه می‌خواهد افراد جامعه نسبت به هم با مدد گرفتن از آن حالت خانوادگی در پی زدودن اضطراب و ناراحتی از هم دیگر باشند.خانواده‌های محترم پشت و پناه کسانی هستند که از درون این خانواده‌ها افرادی به جامعه آمده‌اند و دست به شغل و انجام مسئولیت شده‌اند این‌ها با پشتوانه ان ارتباط گرما بخش خانواده و آن احساس آرامش یعنی در درون خانواده انجام وظیفه می‌کنند در این صورت کارمند می‌تواند کار بکند و می‌تواند زحمت بکشد و با علاقه وظیفه را به انجام برساند. لذا خانواده اصولا پشتوانه و مدد رساننده کسانی هست که به جامعه می‌آیند تا خدمت و مسئولیتی را در جامعه داشته باشند هنگامی یک کارمند موفق می باشد که با پشتوانه آرامش بخش خانواده مواجه شود. این هم یکی از فواید خانواده می باشد و حتی خانواده کانون توجه به خداوند می باشد خانواده را اگر خوب تعریف کنیم و تربیت در درونش خوب شکل بگیرد انسانیت انسان الهیت انسان اشکار می‌شود، امام حسین (ع) وقتی می‌خواست مقاومت خودش را در برابر ظلم یزید ارائه کند اشاره فرمود به دامن پر عاطفه مادر خود حضرت زهرا (س) یعنی همه چیز از خانواده می باشد و ما نسبت به خانواده باید برنامه و کوشش‌های اساسی‌تر داشته باشیم اصولا حضور خانواده موضوعیت دارد و می‌خواهیم از خانواده تشکر کنیم و می‌خواهیم نمودی از آن جنبه‌های عاطفی و انسانی اعضاء خانواده را به نمایش بگذاریم این انسجام می باشد که به ما روحیه می‌دهد. انتهای پیام