پورتال۱ آرشیو وب فارسی:موبنا: بسیاری از مشاغل وجود د ارند که آد م وقتی روی آنها د قیق می شود و از تمایلات و مکنونات قلبی صاحبان این مشاغل باخبر می شود ابتد ا وحشت می کند ولی بعد از مد تی د رک شان می کند . آید ین سیارسریع هشد ار: این متن شما را نمی خند اند . مثلا اگر کسی بیمار نشود و کلا بیماری از جهان رخت بربند د و بگوید من د یگه نیستم، پزشک ها جز نوشتن تقویتی چه کار د یگری می توانند د اشته باشند ؟ مگر با تقویتی نوشتن پورتال ۱ آد م می گذرد ؟ پزشک بیچاره چه کار کند د ر آن صورت؟ این یک حقیقت هست که هرچند پزشک ها از بیمار شد ن انسان ها ناراحت می شوند و می د انیم از ته د ل د وست ند ارند انسانی بیمار شود (اصلا برای همین می روند پزشک می شوند ) می د انند که روزی شان بستگی به وجود بیماری ها د ارد . مثال د یگر، مرد ه شورها! آیا هیچ مرد ه شور عاقلی پید ا می شود که بگوید آرزوی قلبی ما این هست که هیچ انسانی نمیرد ؟ حتی تعارفش هم خند ه د ار هست. انسان ها باید بمیرند که مرد ه شور نان حلال ببرد سر سفره خانواد ه اش و انسان ها تا این د نیا هست می میرند و زاد ه می شوند . اصلا راه د ور نمی رویم، خود ما طنزنویس ها! اگر د نیا بهشت شود د یگر چه چیزی را سوژه کنیم؟ اگر فرض کنیم که بخل ، حسد ، کینه ، د روغ ، ریا ، نفاق و پلشتی از بین برود بی تعارف ما باید برای گذران زند گی پنچرگیری و لنت کوبی کنیم و پنچرگیری و اینها هم با روحیات ما سازگار نیست. به طورکلی طنزنویس ها و پزشک ها و مرد ه شورها با وجود تنفری که از عیب ها و نقایص د ارند ولی حیات شان به طور عجیبی به وجود آنها وابسته هست. آنها باید باشند که تحمل عیوب، نقصان، پلشتی، بیماری و مرگ راحت تر شود . پزشک تلاش می کند تا جلوی مرگ انسان ها را بگیرد و اگر نتواند از اتاق عمل بیرون می آید و همان د یالوگ کلیشه ای سریال های ایرانی را می گوید : «متاسفم!» مرد ه شور جسد را محترم می د اند و به نوبه خود کاری می کند تا عزیزان فرد از د ست رفته از جهتی خیال شان راحت باشد . طنزنویس هم با مرگ انسان ها شوخی نمی کند . هنگام فاجعه ساکت هست و با عزاد اران همد لی می کند . اما کاسبان مرگ این طور نیستند . آنها از مرگ استقبال می کنند . آن شخص یا سیستمی که بعد از مرگ جانگد از هاد ی نوروزی اسمس می زند برای اطلاع از جزییات مرگ فلانی فلان عد د را به فلان شماره اسمس کنید و بعد ا می فهمید که فلان قد ر هم برای این خبرها پول می گیرد ، چیزی به اسم شرافت را گم کرد ه هست. سلفی گیران خوشحال د ر مراسم ختم سلبریتی ها، سیاست بازان اپورتونیست منتظر مرگ … آد م شک می کند که اینها خود شان تا به حال عزیزی را از د ست د اد ه اند یا نه. آیا شرایط را د رک می کنند ؟ آیا لحظه ای خود شان را جای نزد یکان متوفی قرار می د هند ؟ ای کاش می شد پرسید قیمت انسان بود ن چند هست براد ر؟ قیمت بگیر، ما هر طور شد ه جور می کنیم. ۱۷۹/

دوشنبه ، ۱۳مهر۱۳۹۴

[تماشا متن کامل خبر]