پورتال۱ آرشیو وب فارسی:خبرگزاری دانشجو: یک نشریه تحلیلی آمریکایی با اشاره به فهرست تسلیحاتی که آمریکایی ها قرار می باشد به تل آویو بدهند، این سوال را مطرح کرده که آیا با وجود توافق هسته ای، آمریکا و اسرائیل برای جنگ با ایران آماده می شوند؟به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، اندیشکده «فارین پالیسی این فوکس» در یادداشتی به تحلیل طرحی پرداخت که اول اکتبر از سوی جمعی از سناتورهای موافق و مخالف برجام تحت عنوان «قانون ۲۰۱۵ نظارت بر سیاست ایران» ارائه گردید. این اندیشکده در ابتدا با اشاره به مخالفت ها و مقاومت های صورت گرفته علیه توافق هسته ای با ایران در آمریکا، نوشته می باشد که طرح تقویت توافق هسته ای با ایران، که به «طرح ب آیپک» معروف شده، دارای خصوصیاتی می باشد که می تواند به زیر سوال بردن اصل توافق منجر شود.  به همین جهت حتی برخی از سناتورهای دموکرات از جمله «مایکل بنت» هم به مخالفت با آن پرداخته می گویند این طرح در حقیقت «صحبت از صلح، اما اقدام برای رفتن به جنگ» می باشد. به نوشته این پایگاه، از نظر ایران چنین اقدامی به معنای گفتگو برای صلح با تهران و همزمان تقویت اسرائیل برای حمله ای یکجانبه به ایران می باشد. چنین لایحه ای اشاعه خصومت بسوی ایران و رهبری این کشور محسوب شده و بیشتر به چیزی شبیه تهدید به جنگ می ماند تا تلاش برای عادی سازی روابط. بنابراین احتمال اعتراض کاخ سفید، متحدان آن در ۵+۱ و ایران به آن فراوان می باشد. در این طرح، یکی دیگر از خطوط حمله به معامله ایران آورده شده و بلافاصله با دو گزینه نظامی گری و مداخله جویی آمریکا در خاورمیانه که هر دو از فاکتورهای دیرینه حمایت از بنیامین نتانیاهو و سیاست های وی بوده، مورد حمایت قرار گرفته می باشد. دنیس راس و دیوید پترائوس مقاله ای مشترک در «واشنگتن پست» منتشر کرده و در آن از دولت اوباما خواستند که بمب های «نفوذگر مهمات انبوه» بیشتری را به وعده ۱٫۹ میلیارد دلاری فروش تسلیحات باتکنولوژی بالا به اسرائیل اضافه نماید؛ وعده ای که حتی بدون فروش این مهمات شامل ۲۳۱۰۰ بمب و موشک با فناوری پیشرفته به اسرائیل می باشد. راس یکی از مقامات رده بالای سابق وزارت خارجه با روابطی نزدیک با اسرائیل می باشد. پترائوس نیز مدیر سابق سیا، رییس فرماندهی مرکزی آمریکا و یکی از رهبران نظامی اصلی واشنگتن در جنگ عراق می باشد. رابرت ساتلوف مدیر اجرایی اندیشکده «موسسه واشنگتن برای سیاست شرق نزدیک» و یکی از زیرمجموعه های آیپک که دارای سوابق طولانی در موضع گیری سیاسی با گرایش به حزب لیکود اسرائیل می باشد، نیز به این دو نومحافظه کار پیوسته می باشد. هر سه نفر با توافق هسته ای ایران مخالف بوده و از هر اقدامی در حیطه قدرت خود برای شکست آن فروگذار نمی کنند. بمب های سنگر شکن سی هزار پوندی؛ پیام آور صلح؟ پیش نویس اولیه قانون ۲۰۱۵ نظارت بر سیاست ایران شکافی را هم در تهران و هم در واشنگتن ایجاد می نماید. در این پیش نویس، ارائه بمب های «نفوذگر مهمات انبوه» (MOP) بیشتر به اسرائیل و همچنین ادوات شلیک آن درخواست شده می باشد. در پیش نویس های بعدی اصراری بر این مساله نمی شود اما نه به این معنا که انصرافی از انتقال تسلیحات بوجود آمده می باشد. حتی اگر این درخواست در پیش نویس های بعدی نیز با تنزل تاکید همراه بوده شاهد خواهید بود که آیپک چگونه پیشنهاد تحویل این بمب ها و همچنین بمب افکن های B-52 و B-2 را که برای راه اندازی موشک ضروری هستند، تکرار می کند. باید با کل این لایحه (قانون ۲۰۱۵ نظارت بر سیاست ایران) با یا بدون بخش «تحویل MOP به اسرائیل» مخالفت شده و به لغو آن رای داده شود. ابربمب های «نفوذگر مهمات انبوه» یادآور بدترین روزهای دوران جنگ سرد می باشد. در گذشته این رقابت وجود داشت که کدام کشور، آمریکا یا شوروی، قادر به ساخت بزرگترین سلاح هسته ای می باشد؛ رقابتی جنون آمیز که در آن یکی دیگری را برای تولید تسلیحاتی عظیم تر تحریک می کرد. اکنون و در سال ۲۰۱۵ رقابت بر سر ساخت بمب های «سنگرشکن» با قابلیت تخریب بیشتر می باشد که هر کشوری بتواند آن را بسازد قادر به نفوذ در اعماق زمین با قدرت انفجاری بیشتر و تخریب تاسیسات هسته ای و نظامی زیرزمینی، مانند آنچه در ایران وجود دارد، می باشد. نسل قبلی این بمب های سنگرشکن، ۵ هزار پوندی و فاقد قدرت کافی برای تخریب سیستم زیرزمینی ایران بوده می باشد، بنابراین ارتش آمریکا ۶ یا ۷ بار اندازه و قدرت نفوذ و انفجار آن را مورد آزمایش و مهندسی قرار داد. این سلاح، با هر استانداری، یک سلاح کشتار جمعی محسوب شده و باید برای استفاده، فروش یا ارائه رایگان به اسرائیل ممنوع اعلام شود. این بمب های بسیار قدرتمند در حالی که از نظر فنی متعارف هستند، اما قدرتی معادل سلاح هسته ای دارند. «نفوذگر مهمات انبوه» که بطور رسمی GBU-57 نامیده می شود، یزرگترین سلاح غیرهسته ای در زرادخانه موشکی ایالات متحده می باشد. این بمب موشک تخریب گری می باشد که در سال ۲۰۰۲ توسط نورث روپ گرومن و لاکهید مارتین ارتقا داده شد. نفوذگر مهمات انبوه پیش از انفجار در حدود ۲۰۰ فوتی عمق زمین لانه گزینی می کند. پس از حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ و بررسی پورتال هایی که در این کشور توسط MOP مورد هدف قرار گرفتند، ایالات متحده با کشف نفوذ ضعیف و تخریب ناکافی این بمب ها تحقیقات مجددی را برای آنها آغاز نمود. با جستجوی غارهای افغانستان برای یافتن اسامه بن لادن توسط نیروهای ویژه آمریکا این برنامه تشدید شد و نخستین آزمایش انفجار موفقیت آمیز این موشک در اوایل مارس ۲۰۰۷ انجام گرفت اما محصول نهایی آن در سپتامبر ۲۰۱۱ به تعداد ۲۰ فروند در اختیار نیروی هوایی ارتش قرار گرفت. اندکی پس از آن یعنی در فوریه ۲۰۱۲ کنگره تائیدیه ۸۱٫۶ میلیون دلاری برای توسعه و بهبود هر چه بیشتر این سلاح را تصویب نمود. تحقیقات به منظور توسعه MOP در آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی، اداره مهمات و پایگاه نیروی هوایی اگلین در فلوریدا با طراحی و ازمایش های عملکردی اجرا گردید. این بمب ها در اندازه های کنونی با قدرت انفجاری بسیار بالا دارای مشکلاتی هستند. این بمب به قدری سنگین می باشد که تنها بزرگترین بمب افکن ها در ناوگان آمریکا مانند B-52ها و ۲B-ها درصورت تجهیز و ارتقا برای حمل چنین حجم سنگینی قادر به حمل آن هستند. سوال اینکه بمب های سنگرشکن MOP به اسرائیل تحویل داده شود یا خیر از دو سال پیش (۲۰۱۳) و زمانی که دولت اوباما و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل درباره فروش کلان تسلیحات از آمریکا به اسرائیل رایزنی می کردند، وجود داشته می باشد. پیشنهاد دنیس راس و دیوید پترائوس تقویت این معامله با تحویل MOP به اسرائیل می باشد. بسته فروش تسلیحاتی اولیه _که در ذیل آورده شده_ شامل تعدادی از پیچیده ترین تسلیحات از زرادخانه های آمریکاست: هواپیماهایی با قابلیت سوختگیری در آسمان و موشک هایی که قادر به فلج کردن سیستم دفاع هوایی دشمن بوده و در نتیجه آن را در مقابل بمباران آسیب پذیر می نماید. طبق روال همیشگی، اسرائیلی ها خواستار تعداد هرچه بیشتر از این تسلیحات هستند؛ بخصوص پس از تست MOP در سال ۲۰۱۱ که یک ابربمب جدید با توانایی نفوذ به زمین و تخریب پورتال هایی در اعمال خاک محسوب می شوند. اما دولت اوباما درخواست اسرائیل را رد کرد. در مه ۲۰۱۵ دولت اوباما به منظور کاهش نگرانی اعلام شده از سوی اسرائیل درباره توافق هسته ای ایران، مجوز فروش ۱٫۹ میلیارد دلار تسلیحات فوق پیشرفته به اسرائیل که بسیاری از آنها دارای قابلیت سنگرشکنی بوده و می توانند به پورتال های نظامی زیرزمینی از جمله تاسیسات هسته ای زیرزمینی ایران نفوذ و آن را تخریب نمایند، صادر کرد. طبق مقاله «اینترنشنال بیزینس تایمز» این بسته فروش شامل ۳هزار موشک «هل فایر» برای هلیکوپترهای آپاچی نیروی هوایی ارتش اسرائیل بعلاوه صدها بمب و موشک هدایت شونده لیزری و دو نوع از بسته های بمب های سنگرشکن: ۵۰ عدد فوق نفوذگر BLU-113 و ۷۰۰ عدد موشک سنگرشکن نفوذگر BLU-109. در بخش دیگری از این مقاله تجاری، لیست گسترده تری از جزئیات این معامله ۱٫۹ میلیاردی آورده شده می باشد. در حالی که تمرکز اصلی بر این مساله می باشد که آیا MOPها به اسرائیل فروخته می شود یا خیر، اظهارنظر چندانی راجع به بقیه لیست فروش مطرح نمی شود: – ۱۴۵۰۰ کیت هدایت کننده مهمات حملات مستقیم مشترک که توسط بوئینگ ساخته شده و برای تبدیل بمب های معمولی ام کی ۸۲ و ۸۳ و غیرهدایت شونده ۸۴ به بمب های هوشمند قابل هدایت با جی پی اس مورد استفاده قرار می گیرد. – ۴۵۰۰ بمب ام کی ۸۳ هزار پوندی واقعی؛ – ۳۵۰۰ بمب ام کی ۸۲ پانصد پوندی؛ – ۴۱۰۰ بمب گلاید، هدایت شونده با GPS و کم قطر (تولیدشده در بوئینگ)؛ – ۵۰ بمب شنگرشکن BLU-113 پنچ هزار پوندی تولید شرکت «جنرال دینامیکس» که هریک قادر به نفوذ در عمق ۲۰ فوتی زمین هستند؛ – ۱۵۰۰ کیت هدایت لیزری پاوی تولید شرکت «ریتون» که قابل اتصال به بمب ام کی ۸۳ می باشد؛ – ۷۰۰ کیت پاوی مشابه برای اتصال به سنگرشکن های BLU-109؛ – ۳۰۰۰ موشک هلفایر AGM-115 کی آر تولید شرکت لاکهید مارتین؛ – ۲۵۰ موشک AIC-120 سی پیشرفته هوا به هوا با برد متوسط تولید شرکت «ریتون»؛ – ۵۰۰ کیت لیزری آشکارساز DSU-38 ای بی برای هدایت بمب های هوشمند و اصلاح شده GDAM بسوی اهدافشان؛ BLU-109 نخستین بار در سال ۱۹۸۵ مورد استفاده قرار گرفت، این سلاح هنوز هم در زرادخانه های نظامی استرالیا، بلژیک، کانادا، دانمارک، فرانسه، آلمان، یونان، ایتالیا، اسرائیل، هلند، نروژ، عربستان سعودی، انگلیس و امارات متحده عربی تولید می شود. فوق نفوذگر BLU-113 چهار هزار پوندی تا زمان توسعه آن به نوع ۳۰ هزار پوندی که بزرگترین سلاح سنگرشکن در زرادخانه آمریکا به شمار می آید، مورد استفاده بود. این سلاح تولیدی شرکت National Forge Company قابلیت حمل ۶۷۵ پوند مواد منفجره تریتونال را دارد. تریتونال مخلوطی از تی ان تی با پودر آلومینیوم برای ایجاد انفجاری بزرگتر از انفجار تی ان تی می باشد. هلفایرهای پرتابی از هلیکوپتر مانند سنگرشکن های قدرتمند ابزاری برای نفوذ به اهداف سخت از جمله تانک ها و پناهگاه های زیرزمینی می باشد. انتقال اولیه این هلفایرها در تابستان ۲۰۱۴ و در پی نگرانی های ناشی از استفاده اسرائیل از آنها علیه اهداف غیرنظامی طی حمله به غزه متوقف گردید. وزارت دفاع آمریکا در مجوز فروش این سلاح نکته ویژه ای را قید کرده می باشد: «ایالات متحده به امنیت اسرائیل متعهد بوده و کمک به آن برای توسعه و حفظ قابلیت های بالای دفاع از خود در راستای منافع ملی ما حیاتی می باشد… اسرائیل که هم اکنون این مهمات را در انبار خود دارد مشکلی برای افزایش هرچه بیشتر مهمات برای نیروهای دفاعی خود نخواهد داشت. پیشنهاد فروش این مهمات توازن نظامی عمومی در قسمت را تغییر دادن نخواهد داد.» با وجود توافق، آمریکا و اسرائیل در حال آماده سازی جنگ علیه ایران هستند؟ پیشنهاد راس-پترائوس که در قانون نظارت بر سیاست ایران نیز از آن حمایت شده، شدیدا ماجراجویانه بوده و رقابت داغ تسلیحاتی در خاورمیانه بیشتر و بیشتر می سازد. نیویورک تایمز در آوریل ۲۰۱۴ در مقاله ای نوشت: «سلاحی که نفوذگر مهمات انبوه نامیده می شود با وزن تقریبی ۳۰ هزار پوندی می باشد که اسرائیل هواپیمایی که توانایی حمل آن را داشته باشد، ندارد. به همین دلیل اسرائیل نیازمند بمب افکن B-2 می باشد؛ هواپیمایی رادارگریز که آمریکا اخیرا در پروازی بدون توقف آن را از میسوری به شبه جزیره کره اعزام کرده تا به کره شمالی نشان دهد قادر می باشد به پورتال های هسته ای این کشور دسترسی یابد.» منابع نظامی آمریکا با توجه به معامله خوب زمانی و مالی برای ارتقای MOP، به وال استریت ژورنال اعلام کردند که برای تخریب تاسیسات هسته ای مستحکم ایران، پرتاب پشت سر هم چندین عدد از این بمب ها قدرت انفجاری لازم را ایجاد می کند. انتقال B-52 یا B-2 به اسرائیل نقض پیمان «استارت» سال ۲۰۱۰ محسوب شده و اشتباه می باشد تصور کنیم ایران یا روسیه در مقابل آن واکنشی نشان نمی دهند. کینگستون ریف در مقاله ای آنلاین در وبگاه «جنگ علیه صخره ها» می نویسد که حتی برخی از مقامات نظامی اسرائیل نیز تمایل چندانی به دریافت MOP ندارند: «انتقال MOP به اسرائیل بسیار تحریک کننده خواهد بود. بعنوان مثال، سرلشگر ایتان بن الیاهو فرمانده بازنشسته نیروی هوایی اسرائیل گفته می باشد که تحویل B-52ها سطح کاملا متفاوتی از رقابت تسلیحاتی متعارف در قسمت آغاز کرده و روسیه را برای تحویل سیستم دفاع هواییS-300 به تعداد ۱۰ برابر بیشتر به ایران تشویق خواهد کرد. بعلاوه، اینکه یکی از اولین اقدامات واشنگتن پس از اجرای برجام تقویت توانایی اسرائیل برای حمله یکجانبه به ایران باشد چه معنایی برای تهران خواهد داشت؟ (بی شک) چنین اقدامی برای اجرای معامله (هسته ای) سودمند نیست.» در انتهای این گزارش آمده می باشد: علیرغم تمایل اسرائیل برای ارتقای کیفی زرادخانه های خود با ورود MOP، تل آویو با توجه به چالش های فنی این سلاح برای دریافت آن رغبتی نسبی دارد. (یکی از این چالش ها اینکه) اسرائیل تنها دارای یک پایگاه هوایی _نواتیم_ با قابلیت استفاده از چنین برنامه موشکی می باشد که باندهای آن نیز برای پشتیبانی از بمب افکن های بزرگ باید توسعه داده شود. از سوی دیگر، چنین معامله ای حضور نظامی آمریکا در اسرائیل را که هم اکنون نسبتا زیاد می باشد، دائمی خواهد کرد.

یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴

[تماشا متن کامل خبر]