روز جهانی مصرف کننده سبز، روزی که فراموش شد

سجاد حسینی

۲۸ سپتامبر مصادف با ۶ مهر از سال ۲۰۱۳ روز جهانی مصرف کننده سبز اسم کوچک گذاری شده می باشد.

مصرف کننده سبز کیست؟ و چرا مصرف سبز یا مصرف پایدار؟ و چرا موضوعی با این اهمیت با کم ترین توجه فراموش شد.

بگذارید با آمار آغاز کنیم سرانه ظرفیت زیستی ایران ۹/۰ می باشد و ردپای اکولوژیک کشور ۱/۲  مترمربع این یعنی ما بیش از ۲ برابر توان و ظرفیت محیطی و منابع کشور مصرف می کنیم، میانگین مصرف انرژی ایرانی ها  ۱۷ برابر اروپایی ها می باشد بویژه در حوزه سوخت فسیلی، ضایعات در بخش کشاورزی در کشور ما ۶ برابر استاندارد می باشد، سه برابر آبی که ایرانی ها در طول یکسال برای زنده ماندن نیاز دارند به دلیل ضایعات در بخش کشاورزی به هدر می رود و بر اساس پیش بینی معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست ایران بر اساس برآورد بانک جهانی خسارت ناشی از آلودگی هوا در شهرهای ایران در سال ۲۰۰۶ میلادی ۸ میلیارد دلار بوده و در صورت ادامه روند در سال ۲۰۱۶ به ۱۶ میلیارد دلار خواهد رسید.

این روند فقط در کشور ما نیست و در همه جهان بر اثر سلطه روز افزون مردم بر طبیعت وجود دارد به طوری که بر اساس آمار رسمی اعلام شده، مردم زمین ذخایر منابع زمین را در سال ۲۰۱۵ در ۸ ماه مصرف کرده اند.

به تازگی مردم به محدودیت منابع طبیعی پی برده اند. حفاظت از محیط زیست مساله ای اخلاقی پنداشته می شود و آسیب به آن، عواقب بسیار نامطلوب برای انسان ها دارد. البته تا زمانی که مصرف وجود دارد، آلودگی نیز وجود خواهد داشت. ولی می توان آن را در قابل قبول و مجازی نگه داشت. در طول ده های گذشته آگاهی محیط زیستی مصرف کنندگان افزایش قابل ملاحظه ای در جهان یافته و این گروه خواستار کالاهایی هستند که به اصطلاح دوست دار طبیعت نامیده می شوند. دلیل این افزایش آگاهی را عواملی چون افزایش فعالیت های گروه های سبز، قانون گذاری در ابعاد ملی و بین المللی و تاثیر فاجعه های صنعتی بر نظرهای، عموم مردم می توان اعلام کرد.

مصرف کنندگان نگران محیط زیست، محصولات و خدمات را می خرند که می پندارند اثر مثبت (با منفی کم تری) بر محیط زیست می گذارد.

رفتار خرید سبز شامل تلاش برای صرفه جویی در مصرف انرژی و امتناع از خرید محصولات دارای بسته بندی های نامناسب می باشد. برخی از پژوهشگران مانند چاف (۱۹۹۶) رفتارهایی مانند خرید اسپری های استاندارد و خرید نوشیدنی در ظروف تجزیه پذیر را در نظر گرفته اند. دیگر موارد شامل خریداری و مصرف محصولات تولید شده از پلاستیک و کاغذ بازیافتی، لامپ های روشنایی کم مصرف و شوینده های حاوی مواد بازیافتی، خرید محصولات در بسته بندی های قابل پرکردن دوباره می باشد.

حال که مصرف سبز و مصرف کننده سبز را شناختیم و با توجه به مشکلات و معضلات و نوع مصرف در کشور و محدودیت ذخایر لازم به نظر می رسد در این سمت و تلاش در راستای ارتقاء فرهنگ مصرف سبز گام برداریم چرا روزی یا این اهمیت با کم ترین توجه به فراموشی سپرده می شود.

یکی از مشکلات و معضلاتی که حداقل در استان گیلان با آن دست و پنجه نرم می کنیم، تولید بیش از اندازه زباله (حتی با آن چه فقط سیستم رسمی جمع آوری می شود) و بدون در نظر گرفتن جمع آوری کنندگان غیررسمی یا افرادی که به دلایل مختلف تحویل نمی دهند، حدود ۱۵۰ گرم از سرانه متوسط کشوری بیش تر زباله تولید می کنیم و این یعنی فرهنگ درست مصرف یا اهمیت لازم و مسولیت اجتماعی شهروندی، انسانی و اخلاقی ، نیاز به آموزش، اطلاع رسانی و تحریک شهروندان برای رفتار درست دارد.

• درست مصرف کنیم
• دوباره و حساب شده مصرف کنم
• بازیافت را جدی بگیریم

مصرف کننده سبز هر بار از خود چند سوال می پرسد:

• آیا نیاز به خرید این کالا هست؟ آیا می توانم از کسی قرض بگیرم؟
• ساکم همراهم هست؟ می توانم بدون پلاستیک حملش کنم؟
• آیا محصول چند بار مصرف بهتری وجود دارد؟
• آیا فله ای یا با بسته بندی قابل بازیافت وجود دارد؟
• حال که این کالا قابل تعمیر یا بازیافت نیست، چه استفاده دیگری می توانم از آن داشته باشم؟
• آیا واقعا زباله می باشد؟

و این ها کلید خرید مسئولانه و پیشرفت به سوی پایداری توسعه می باشد.

به نظر می رسد مسئولین و سازمان های مردم نهاد برای نهادینه کردن این سه شعار می بایست استراتژی آموزشی مناسبی را تدوین کنند تا مشکلات به شکل اصولی، مرتفع و حرکت و زندگی روزمره مردم با پایداری ادامه پیدا کند و آیندگان نیز به همان اندازه ای که ما از مواهب و منابع استفاده کرده ایم، بهره مند شوند.

(۰)(۰)

نوشته روز جهانی مصرف کننده سبز، روزی که فراموش شد اولین بار در پایگاه سرگرمی گیل دیدن پدیدار شد.

روز جهانی مصرف کننده سبز، روزی که فراموش شد

تهیه و گردآوری:پورتال ۱

لطفا نظرات خود را درباره روز جهانی مصرف کننده سبز، روزی که فراموش شد با ما در میان بگذارید