خوش گذرانی های نگار فروزنده به روایت تصاویر

خوش گذرانی های نگار فروزنده به روایت تصاویر

نگار فروزنده در ۳ تیر سال ۱۳۵۷ در شمیران متولد شد. او در ۱۴ سالگی وارد دنیای بازیگری شد و همیشه عاشق کارش بوده می باشد. فروزنده وقتی تصمیم گرفت حرفه بازیگری را جدی دنبال کند در کلاس های مرحوم حمید سمندریان شرکت کرد.

نگار فروزنده در ۳ تیر سال ۱۳۵۷ در شمیران متولد شد. او در ۱۴ سالگی وارد دنیای بازیگری شد و همیشه عاشق کارش بوده می باشد. فروزنده وقتی تصمیم گرفت حرفه بازیگری را جدی دنبال کند در کلاس های مرحوم حمید سمندریان شرکت کرد. بدین ترتیب به سینما حرفه ای ایران وارد شد. بهترین بازی او در فیلم کافه ستاره اثر سامان مقدم بوده می باشد.

پس از بازی در فیلم پاپیتال، نیز بسیاری از منتقدان بازی او را ستودند. فروزنده در دو فیلم از داریوش مهرجویی حضور یافت. مسعود کیمیایی و ابراهیم حاتمی کیا دیگر کارگردانان محبوی هستند که فروزنده در کارنامه هنری اش با آنها کار کرده می باشد. اما ویژگی های بارز بازیگری او ایفای نقش های متفاوت می باشد. اتفاقی که ناشی از تلاش و مطالعه زیاد او در این زمینه بوده می باشد. البته این روزها او کمتر مطالعه می کند. ولی سعی می کند این وضعیت را عوض دهد. او در اوقات فراغتش، سفر را نیز در برنامه اش دارد. در بین شهرهای کشور عاشق شیراز می باشد. با نگار فروزنده در مورد علاقه مندی هایش گفت و گو کردیم.

خانم فروزنده قطعا شما به خاطر کارتان سفر زیادی کردید. اما چقدر خودتان سفر می کنید و چقدر این کار را دوست دارید؟

سفرکردن را خیلی دوست دارم. دوست دارم در هر فرصتی به سفر داخلی یا خارجی بروم. سفر به بقیه کشورها کمک می کند با فرهنگ و طبیعت متفاوت آنها آشنا شوم و به بزرگی دنیا و قدرت خدا پی ببرم. سفرهای داخلی هم با توجه به اینکه ایران منبع غنی آب و هوایی و فرهنگی می باشد دوست دارم.

در کشور آنقدر جاذبه های دیدنی داریم که تصور می کنم هر آدمی هرچقدر سفر کند باز می تواند جایی را پیدا کند برای تماشا و کشف کردن آن. به همین دلیل سفرکردن را دوست دارم و بنا به شرایطم کاری یا تفریحی سفر می کنم. در هر سفری هم سعی می کنم دیدنی های آن قسمت را ببینم تا با فرهنگ مردم مختلف آشنا شوم و بتوانم چیزی یاد بگیرم.

«بسیار سفر باید تا پخته شود، خامی» سفرکردن از دید من واقعا مفهوم این جمله می باشد. چون هر منظقه و کشوری جاذبه های توریستی خاص خودش  دارد و هرکسی که به آن نقاط سفر می کند؛ قطعا به دیدنی های آنجا هم سر می زند. اما نقش سفر و سفرکردن از تماشا من یک موضوع عمیق می باشد که آن خود زندگی و مسیر آن می باشد. ما الان در یک سفر بزرگ زندگی داریم چند سفر کوچک انجام می دهیم.

پس میانه شما با سفرهای کمپی هم خوب می باشد؟

کمپی سفرکردن را خیلی دوست دارم و فکر می کنم کار خیلی جذابی باشد. اما این کار برای من سخت می باشد؛ ذاتا با ذائقه من خیلی جور نیست. برای همین نمی توانم دو یا سه روز در چادر بمانم. هرچند خیلی دوستش داشته باشم.

معمولا اگر با کمپ هم سفر برم یک روزه خواهدبود. یعنی محل استقرارم جایی می باشد که یکسری امکانات رفاهی را در حد حداقلی دارد. وقتی هم برای عکاسی سفر می روم معمولا یک کوله عکاسی و یک کوله سبک دارم. اگر قصد سفرم استراحت باشد می روم جایی که امکانات رفاهی بیشتری داشته باشد تا آرامش پیدا کنم.

هنوز عکاسی را در سطح تفریحی انجام می دهید؟

بله، فعلا برای دل خودم عکاسی می کنم و هنوز قصد عمومی کردن عکس هایم را ندارم.

برگردیم به سفرهای شما، اگر بخواهید سفر کنید کدام شهرها را انتخاب می کنید؟

شیراز را خیلی دوست دارم. شیراز یکی از آن شهرهای بی نظیری می باشد که می شود گفت عروس ایران می باشد. اصفهان هم جای دیدنی بسیار زیادی دارد. به نظرم یک ایرانی حتما باید شیراز و اصفهان را ببیند.

تماشا این شهرها تماشا صفحات تاریخ می باشد. زمان شما آثار باستانی را می بینید انگار در تاریخ قدم می گذارید. خدا را شکر من به واسطه شغلم توانستم خیلی از شهرهای ایران را ببینم. کرمان هم از آن ست جاهایی می باشد که دیدنی دارد و آدم با تماشا آن همه زیبایی مبهوت می شود. باغ ماهان یکی از آن جاهاست؛ باغی پر از گل و گیاه در دل کویر، انگار یک قطعه از بهشت می باشد.

اما در شهداد کرمان که می گویند یکی از گرم ترین نقاط زمین می باشد، غروب بی نظیر و زیبایی دارد که خیلی دوستش دارم. منظقه کرد که منظقه علی دهکردی عزیز می باشد هم از شهرهای بسیار زیبای ایران می باشد. من شب های کاشان را هم خیلی دوست دارم؛ در آنجا انگارستاره ها کف دستت هستند.

تصور می کنم ایران با وجود مواد معدنی و نفتی که دارد پتانسیل زیادی در حوزه توریسم دارد و می تواند از این حوزه کسب درآمد کند چون ما در ایران نقاطی داریم که ممکن است بدون اغراق در هیچ کجای دنیا نمونه آن وجود نداشته باشد.

در کشورهای پیشرفته دنیا برای بناهایی که قدمت ۲۰۰ساله دارند؛ دولت های شان هزینه های هنگفت می کنند و توریست جذب می کنند، ما در همین تهران بارها می شنویم بناهایی با قدمت بیش از ۲۰۰ سال تخریب شده و جای آنها پاساژهای جدید ساخته شده می باشد. آدم دردش می آید وقتی می بیند ما چقدر جاهایی داریم که قدمت چندین ساله دارند ولی رسیدگی صورت نمی گیرد و از آنها استفاده مناسبی نمی شود.

من همیشه فکر می کنم باید یک اتفاقی بیفتد تا آثار تاریخی ما به خوبی حفظ و نگهداری شود و در کنارش معرفی شوند؛ چون در این زمینه مانور داده نشده و در حق میراث فرهنگی کشور اجحاف شده می باشد.

اگر بخواهید پیشنهادی به خواننده ها برای سفر بدهید فقط شیراز و اصفهان را پیشنهاد می دهید؟

من به این موضوع که انسان مدت کوتاهی زنده می باشد، خیلی اعتقاد دارم. برای همین فکر می کنم آدم در این مدت کوتاه باید سعی کند بیشترین استفاده را از عمرش ببرد. در این بین هم هیچ چیزی به اندازه سفر به آدم درس نمی دهد.

من شخصا تصور می کنم یکی از بزرگ ترین تفریحات سفرکردن می باشد. حالا یکی کویر را دوست دارد و یکی دریا را، ولی همیشه فکر می کنم به غیر از جاهایی مثل شمال کشور که برای اکثر مردم نوستالژی دارد؛ بهتر می باشد آدم جایی برود که تا به حال نرفته می باشد. یعنی خودم ترجیح می دهم حتی اگر به کشوری یا شهری سفر کرده باشم و در آنجا خیلی هم به من خوش گذشته باشد، دوباره سفر نکنم. دوست دارم به جای تکرار آن سفر به جای دیگری بروم که نرفتم و ندیدم. مثلا آب و هوار گرم و خشک کویر را خیلی علاقه ندارم. تا الان هم زیاد به این نقاط سفر نکردم وی قصد دارم در برنامه ام یک زمانی را به تماشا شهرهای کویری اختصاص دهم و نسبت به آنها گارد نداشته باشم.

دوست دارم جاهای نرفته را ببینم. حیف می باشد آدم بمیرد و دنیا را ندیده باشد. ممکن است دنیا همان اطراف خود ما باشد؛ ممکن است هم کشورمان که از خوش شانسی ما کشور بسیار زیبا با طبیعت، آب و هو و قومیت های مختلف می باشد. برای شروع از ایران خودمان شروع کنیم. اصلا مجبور نیستم برای سفرکردن هزینه زیادی بکنیم و یک قاره دیگر را ببینیم. اگر توان و امکانش باشد این کار خیلی خوب می باشد. اما اگر نداریم از منظقه و استان و کشور خودمان شروع کنیم و هر نقاط دیدنی اش را ببینیم.

در ایران کجا را ندیدید ولی دوست دارید ببینید؟

در ایران گردنه حیران و ماسوله را خیلی دوست دارم ببینم ولی هنوز موفق نشدم. امیدوارم فرصتی پیش بیاید و بتوانم ببینم.

شما که مثل خیلی از مردم فصلی سفر نمی کنید؟

زندگی من خیلی قابل پیش بنیی نیست. برای همین نمی توانم مثل اغلب مردم برای تعطیلات تابستانی یا زمستانی برنامه ریزی کنم. متاسفانه به دلیل همین غیرقابل پیش بینی بودن زندگی ام برنامه خاصی نداشتم و ندارم. ولی طولانی ترین سفرم هفت ماهه بود و کوتاه ترین آن یک روزه.

بنا به شرایطم محل سفرم را انتخاب می کنم. وقتی به لحاظ روحی خسته و کسل هستم تصور می کنم طبیعت می تواند به من خیلی کمک کند. حتی یک سفر یکی، دو روزه به شمال حال و هوای من را عوض می کند. در تابستان برایم خیلی سخته سفر کنم بخصوص اگر بخواهم به نقاط گرم و خشک سفر کنم. دوست دارم در تابستان به نقاط خنک سفر کنم.

مهم تر ازاین مسائل اینکه آدم همسفر خوبی داشته باشد. یعنی امکان دارد شما در زیباترین جای دنیا باشی ولی همسفر خوبی نداشته باشی یا حال تان خوب نباشد. قطعا نمی توانید از آن سفر بهره و لذت کافی را ببرید. ممکن است یک جایی بروید که جای خیلی ویژه ای به لحاظ توریستی نباشد اما حال خوب و همراه بودن با یک همسفر خوب می تواند لحظه های خوب و قشنگی را برای شما رقم بزند. می تواند آن قدر حال خودتان خوب باشد که از لحظه به لحظه بودن در آن قسمت لذت ببرید. یعنی آنقدر می تواند آن سفر به ما خوش بگذرد که آن محل به بهترین جای دنیا بدل شود. به نظرم در سفر همه چیز نسبی می باشد و نمی توانیم بگوییم اگر فلان مکان برویم حتما به ما خوش می گذرد. چون خیلی به حال و هوای خود آدم و همسفرهایش بستگی دارد.

موافق باشید از سفر خارج شویم. شما از آن دست هنرمندانی هستید که به ظاهرتان اهمیت می دهید. وزش خاصی انجام می دهید؟

ورزش خاصی را دنبال نمی کنم ولی معتقدم ورزش یکی از کارهای ضروری زندگی می باشد. الان هم مشغول پیلاتس هستم.

شما سوارکاری می کنید؟

خیلی مبتدی هستم.

با آشپزی چطور کنار می آیید؟

خیلی آشپزی را دوست دارم. اما کاری نیست که روزمره انجام دهم. خیلی دلی آشپزی می کنم و اگر بخواهم این کار را بکنم با عشق انجام می دهم. آشپزی یک هنر می باشد که آدم با در اختیار داشتن یکسری مواد غذایی آن را خلق می کند. آشپزی کار دلچسب و زیبایی می باشد اما به صورت روزمره و به شکل وظیفه دوستش ندارم؛ به شکل فان دوست دارم.

پس غذاهای تان زبانزد همه دوستان و اقوام می باشد؟

نمی دانم؛ چون نمی دانم تعریف کردن دیگران چقدر واقعی می باشد و چقدر در حد همان تعریف می باشد. ولی فکر می کنم غذاهایم را خوب درست می کنم چون چاشنی آن عشق می باشد.

هنوز مثل گذشته زیاد کتاب می خوانید؟

مدت طولانی می باشد که کمتر مطالعه می کنم. نمی دانم علت واقعی آن تکنولوژی و شبکه های اجتماعی می باشد یا اینها بهانه ای شده اند برای کمتر مطالعه کردنم.

کتاب خواندن سخت شده می باشد. یک دوره وقتی مطالعه از برنامه زندگی من حذف شد، آن اتفاق را دوست نداشتم. برای همین دوباره شروع کردم به خواندن ولی از کتاب هایی که صفحات سبک تری دارند.

موضوع مورد علاقه ام،ادبیات کلاسیک ایران و جهان می باشد. این کتاب ها را دوره ای می خوانم یعنی سعی می کنم مجموعه آثار نویسنده مورد علاقه ام مثل آلبر کامو را تا حدی که در دسترسم هست بخوانم و بعد سراغ نویسنده دیگری مثل آلبا دسس پدس بروم.

بعد از ادبیات حوزه روانشناسی دوست دارم. کتاب ها تاریخی و مستند هم جزو کتاب هایی که دنبال می کنم. اما در مورد نوشتن باید بگویم از وقتی مطالعه ام در زندگی ام کم شد دیگر ننوشتم. چون خواندن دایره لغت انسان را گسترده می کند و باعث می شود آن دست به قلم شود؛ حداقل در مورد من این طوری می باشد. قبلا زیاد می نوشتم. وقتی یک حسی در دلم که خیلی درونی بود و نمی توانستم ابراز کنم، و می نوشتم. در گذشته زیاد برای خودم یک گوشه ای در خلوت می نوشتم. اما الان این کار را کمتر می کنم.

نویسنده ایتالیایی شاخص نگار فروزنده

آلبا دسس پدس در رم ایتالیا زاده شد. پدربزرگش نخستین رییس جمهور کوبا، پدرش سفیر کوبا و مادرش ایتالیایی بود.

خود وی پس از ازدواج با یک سرهنگ ایتالیایی به تابعیت ایتالیا درآمد و سال های زیادی در ایتالیا زیست.

او کارش را به عنوان روزنامه نگار در دهه ۱۹۳۰ آغاز کرد. در ۱۹۳۵ نخستین رمان خود L’Anima Degli Altri را نوشت. برخی از آثار ترجمه شده او به فارسی که بیشتر آنها توسط بهمن فرزانه ترجمع شده می باشد؛ «از طرف او» «دفترچه ممنوع»، «تازه عروس» «درخت تلخ» «عذاب وجدان» و «دیر یا زود» می باشد.

در بین انبوه کارهای نگار فروزنده که از سال ۷۲ آغاز کرده می باشد کارهای سینمایی اش بیشترین عامل شناخته شدن او به جامعه هنری کشور بوده می باشد. ممکن است بدون اغراق کافه ستاره سامان مقدم بهترین بازی فروزنده را به نمایش گذاشت. پس از آن او در فیلم های دایره زنگی، اخراجی های ۲، دعوت و محاکمه در خیابان توانست جایگاه خود را در جامعه حرفه ای سینما تثبیت کند.

فروزنده: ماهان بهشتی در دل کویر می باشد

باغ شاهزاده یا باغ شازده یکی از باغ های تاریخی ایران محسوب می شود. این باغ حدود ده کیلومتری منظقه ماهان و حوالی منظقه کرمان و در دامنه کوه های تیگران واقع شده و مربوط به اواخر دوره قارجایه می باشد. این باغ مساحتی قریب به ۵٫۵ هکتار دارد و بزرگ ترین و زیباترین باغ تاریخی ایرانی محسوب می شود. دو مجموعه شرقی و غربی دارد. کوشک یا همان عمارت های آن بسیار زیباست و به صورت دو اشکوبه ساخته شده می باشد و سردر آن از معماری خیلی زیبای باغ شاهزاده  براساس اختلاف ارتفاع و نه هیچ نیروی دیگری فعال هستند که این خود دلیلی بر هوش و ذکاوت مردمان کرمان زمین می باشد.

این باغ همه ساله و به ویژه در فصل تابستان و بهار شاهد بازدید تعداد بی شماری از گردشگران از نقاط مختلف کشور می باشد که این باغ دیدنی و دلفریب را برای تماشا انتخاب می کنند. واقع شدن قسمت در مسیر عبوری کرمان به بم و در مسیر جاده کهن ابریشم از عواملی می باشد که این محل را برای احداث یک باغ اشرافی مناسب می ساخته می باشد. باغ شاهزاده به گونه ای استقرار یافته که حداکثر استفاده از مناظر بدیع داخلی را به صورت زیر امکان پذیر می سازد. در بدو ورود، به ویژه در طبقه فوقانی سردر خانه به غیر از مناظر بیرونی باغ، منظره چهار باغ و در جهت عکس آن منظره کوه را امکان پذیر می سازد.

این باغ ابتدا به دستور محمدحسن خان سردار ایروانی حاکم زمان کرمان ساخته شد و بنای درون آن بعدا توسط عبدالمجید میرزا ناصرالدوله حاکم کرمان طی ۱۱ سال حکمرانی وی (۱۲۹۸ تا ۱۳۰۹ ه.ق) ساخته شد و با مرگ وی نیز بنای آن نیمه تمام رها شد. گفته می شود وقتی خبر مرگ ناگهانی حاکم را به ماهان می برند، بنّایی که مشغول تکمیل سردر ساختمان بود تغار گچی را که در دست داشته محکم به دیوار کوبیده  و کار را رها کرده و فرار کرده می باشد. به همین علت جاهای خالی کاشی ها را بر سردر ورودی می توان دید. تاریخ بنای باغ ۱۲۷۶ خورشیدی می باشد.

این باغ علاوه بر سردر، شامل عمارت شاه نشین و حمام نیز می باشد. در حال حاضر قسمت شاه نشین، به یک رستوران تبدیل شده و توسط بخش خصوصی اداره می شود.

دو حادثه در صحنه فیلمبرداری

چند سال پیش در یکی از سکانس های قسمت سیزدهم سریال «راه سوم» سرصحنه، یک ناهماهنگی زمانی به وجود آمد و دری که باید سر صحنه باز می شد با کمی تاخیر و اتفاقا دیگر، توی صورت من باز شد! ضربه قدری شدید بود که باعث شد بینی ام بشکند، واقعیت موضوع این می باشد بزرگ ترین دلیل این حوادث نبود نیروی متخصص سر صحنه می باشد.

چند سال پیش هم در زندگی شخصی ام یک تصادف خیلی سنگین داشتم. درواقع با سرعت بالا توی جاده رانندگی می کردم که لاستیک جلوی ماشین ترکید و ماشین منحرف شد. این حادثه باعث شد مدت زیادی در بیمارستان بستری شوم؛ دنده هایم شکست، طحالم را از دست دادم و جراحت های زیادی پیدا کردم. برای همین اتفاقات می باشد که همیشه امیدوارم هیچ زمان چنین حوادثی برای کسی رخ ندهد و همه سلامت و تندرست باشند.

بازیگری از ۱۴ سالگی

زمانی که ۱۴ ساله بودم وارد دنیای بازیگری شدم و همیشه عاشقانه کارم را دوست داشتم و دارم. من زمان کمی را صرف این علاقه ام نکرده ام و همیشه همین حس دوست داشتن بوده که در کارها کمکم کرده می باشد. وقتی تصمیم برای ادامه این حرفه جدی شد، در کلاس های مرحوم سمندریان شرکت کردم و مطالعه زیادی هم داشتم؛ در کنار اینکه با دوستانم دور هم جمع می شدیم و کار تئاتر انجام می دادیم.

در این ۲۰ سالی که کارم را شروع کرده ام اتفاق افتاده که در دوره هایی کم کار شده ام ولی این وضعیت موقتی بوده و پس از مدتی دوباره شرایط برای انجام کارهای خوب، برایم فراهم شده اما احساس می کنم رویه ای که دو، سه سال اخیر طی کرده ام با همیشه فرق دارد و اصلا خوشایند به نظر نمی رسد.

به شغل دیگری فکر نمی کنم

با وجود دشواری ها و فراز و نشیب های کاری، به هیچ شغلی به جز بازیگری فکر نمی کنم. چون همیشه این تصور را داشته ام که بازیگری حرفه اصلی من می باشد و با وجود برد اندک مالی که دارد، تنها انتخابم می باشد.

مشکل اینجاست که همه فکر می کنند آرتیستان درآمدهای بالایی دارند ولی این اتفاق فقط برای عده معدودی از آرتیستان می افتد و بقیه آنها از نظر مالی در شرایط مناسبی نیستند مگر اینکه حرفه دیگری داشته باشند زیرا همین حداقل دستمزد هم در این روزها به ما پرداخت نمی شود. مثلا من دو سال پیش در فیلمی بازی کردم و آن فیلم اکران هم شده اما تا به امروز هنوز دستمزدم را نگرفته ام.

فیلم هایی که خودم هم نمی پسندم

بخش زیادی از نوجوانی و جوانی من در این عرصه گذشته و تاثیری که این حرفه در زندگی شخصی هر بازیگر دارد، آنقدر پرکننده می باشد که نمی تواند برایش حتی قیاسی داشت اما واقعیت این می باشد که وقتی می بینم کاری را از بین چندین پیشنهاد انتخاب کرده ام- چون فکر می کنم با توجه به عواملش خروجی خوبی داشته باشد- ولی در نهایت همان یک کار هم وقتی روی پرده سینما می رود آنقدر بد می باشد که خودم هم حاضر نیستم آن را ببینم، ترجیح می دهم باز هم کمتر از آنچه در این دو، سه سال انتخاب کرده ام، انتخاب کنم.

ماجرای جراحی بینی

به غیر از جراحی بینی که آن هم به دلیل تصادف و شکستگی انجام شد، جراحی زیبایی دیگری انجام نداده ام. دغدغه من همیشه رشد شخصیتم بوده می باشد چه به لحاظ فردی و چه به لحاظ اجتماعی. من بیشتر از ظاهر به روحم فکر می کنم و آن را پرورش می دهم.

در تمام این سال هایی که زندگی کرده ام همیشه چهره طبیعی خودم را دوست داشته ام و خدا را به خاطر آن شکر می کنم؛ حال هر شکلی می خواهم باشم، همینی که هستم را دوست دارم و حاضر نیستم تغییری در آن ایجاد کنم.

درواقع دغدغه ام هیچ گاه این مسئله نبوده، آنچه برایم مهم می باشد و برای رسیدن به آن تلاش می کنم رشد فکری، شخصی، روح و روانم می باشد و به تمام دوستانی که این قدر به دنبال نشر اخبار دروغ و سرک کشیدن در زندگی بقیه هستند هم پیشنهاد می کنم به دنبال برطرف کردن نقایص خود و به دست آوردن سلامت روح و روان شان باشند. از مردم عزیز هم می خواهم ذهن شان را درگیر این مسائل کذب که ریشه در کمبود شخصیتی بعضی افراد دارد؛ نکنند.

نوشته خوش گذرانی های نگار فروزنده به روایت تصاویر اولین بار در پورتال سرگرمی و تفریحی پونک پدیدار شد.

خوش گذرانی های نگار فروزنده به روایت تصاویر

تهیه و گردآوری:پورتال ۱

لطفا نظرات خود را درباره خوش گذرانی های نگار فروزنده به روایت تصاویر با ما در میان بگذارید