خلاصه ای از عاشورای حسینی

پورتال تفریحی پورتال ۱ :: لطفا در ادامه خلاصه ای از عاشورای حسینی را ببینید.

امام حسین ع در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد رسول خدا ص اسم این فرزند زهرا س را حسین نهاد. وی مورد علاقه شدید پیامبر ص بود و آن حضرت در باره او فرمود ه حسین منی وانا من حسین و نیز در آغوش پیامبر بزرگ شد ۰ و هنگام رسول خدا شش ساله بود در دوران پدرش علی بن ابی طالب ع نیز از موقیعت والایی برخوردار بود . علم . بخشش . بزرگواری . فصاحت . شجاعت . تواضع . دستگیری از بینوایان ۰ عفو گذشت . و ….. از صفات  برجسته آن حجت الهی بود .

توضیحات کامل در مورد زندگی نامه امام حسین علیه السلام

اسم : حسین در انجیل طاب و در تورات شبیر

 کنیه : ابوعبدالله و ابوعلی

القاب : سیدالشهدا – سبط ثانی – سید شباب – اهل الجنه – سبط الا سباط -رشید -وفی – طیب – سید زکی – مبارک – و……

منصب : معصوم پنجم و امام سوم شیعیان

تاریخ ولادت : سوم شعبان سال چهارم هجری .برخی از مورخان تولد آن حضرت را پنجم شعبان دانسته اند و برخی نیز سال سوم هجری ذکر کرده اند

محل تولد : مدینه مشرفه در سرزمین حجاز عربستان سعودی کنونی

نسبت پدری : امیر المو منین امام علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب ع

مادر : فاطمه زهرا س دختر پیامبر اسلام

 در دوران خلافت پدرش کنار آن حضرت بود ودر سه جنگ جمل . صفین  . ونهروان شرکت داشت .

مدت امامت : از زمان شهادت برادرش امام حسن مجتبی ع در صفر سال ۵۰ هجری تا محرم سال ۶۱ هجری . به مدت ۱۰ سال بود .

تاریخ و علت شهادت : بعد از ظهر روز دهم محرم عاشورا سال ۶۱ هجری به همراه تعدادی از نزدیکان و یاران و اصحابش در سرزمین کربلا با شمشیر های بران لشگریان عمربن سعد که از سوی عبیدالله بن زیاد . والی کوفه و یزید بن معاویه . خلیفه شام به جنگ آن حضرت آمده بودند آنها به وضع دردناکی به شهادت رسیدند . شهادت آن حضرت در سن ۵۷ سالگی بود

محل دفن : کربلا . در سمت غربی رود فرات کشور عراق کنونی

همسران : ۱- لیلی- دختر ابی مره ثقفی ۲- شهرستان بانو -دختر یزدگرد سوم ۳- رباب – دختر امرا القیس ۴- ام اسحاق – دختر طلحه تیمی ۵- قضاعیه ام جعفر ۶- حفصه- دخترعبدالرحمن بن ابیبکر

فرزندان : ۱- امام زین ا لعابدین ع ۲- علی اکبر ع ۳- علی اصغر ع ۴- جعفر ع۵- سکینه س ۶- فاطمه س ۷- رقیه س ۰ از میان فرزندان امام حسین ع جعفر در زمان حیات پدرش وفات یافت . علی اکبر ع و عبدالله معرف به علی اصغر ع در کربلا شهید شدند و نسل آن حضرت تنها از طریق امام زین العابدین ع زیاد گردید . برخی مورخان تعداد فرزندان امام حسین ع را باذکر نامهای علی اصغد و زینب . ۹ نفر دانسته اند .

 زمامدارن معاصر : پیامبر اسلام حضرت محمد ص . ابوبکر بن ابی قحافه . عمر بن خطاب . عثمان بن عفان . امیرالمو منین علی بن ابی طالب ع ۰ امام حسن مجتبی ع . سه تن از زمامداران در زمان امام حسین ع ینعی پیامبر اسلام ص . امیرالمومنین عو امام حسن مجتبی ععلاقه و محبت شدیدی به امام حسین ع داشتند . و آن حضرت نزد آنان از جایگاه ویژه ای برخوردار بود . امام حسین ع که دختر زاده وسبط ثانی پیامبر اکرم ص بود به همراه برادرش امام حسن مجتبی ع در دامن پیامبر ص رشد و نمود کرد و هر دو از آغاز زندگانی خویش از سر چشمه وحی و رسالت سیراب شدند . پیامبر اکرم ص بار ها با گفتار و کردار خویش شدت محبت خود به امام حسن ع و امام حسین ع به صحابه گوشزد نمود و آنان را به دوستی این دو ریحانه بهشت فراخواند . از آن حضرت نقل شده می باشد که در باره امام حسن عو امام حسین ع فرمود: اللهم انی احبها فا حبهما و احب من یحبها بار خدایا من آن دو را دوست دارم . پس تو هم آنان را دوست بدار و با کسی که با آنان دوستی کند . دوست باش .

اما خلفای بنی امیه معاویه و فرزندش یزید به مقام معنوی امام حسین ع و نزدیکی اش به پیامبر رشک برده و در پنهان و آشکار با وی دشمنی می کردند و سر انجام نیز آن حضرت را در سرزمین کربلا با وضع فجیعی به شهادت رساندند .

رویداد های مهم : تحمل مصیبت رحلت جدش پیامبر اسلام ص در سال یازدهم هجری  – فشارهای روانی مخلفان بر پدر و مادرش پس از رحلت پیامبر ص  – تحمل مصیبت شهادت مادرش فاطمه زهرا س در سال یازدهم هجری  – همراهی با پدرش امام علب ع در تصدی خلافت اسلامی و حضور در جنگهای جمل- صفین- نهروان  – تحمل شهادت پدرش امام علی ع در محراب مسجد کوفه در ۲۱ رمضان سال چهلم هجری  – انتخاب برادرش امام حسن مجتبی ع به خلافت اسلامی پس از شهادت امیر المومنین ع  – خیانت سران نظامی و قومی و سپاهیان به امام حسن مجتبی ع و صلح اجباری آن حضرت با معاویه ابن ابی سفیان در جمادی الاول سال ۴۱ هجری  – تحمل مصیبت شهادت امام حسن مجتبی ع در سال ۵۰ هجری  – نامه شیعیان بصره و کوفه به امام حسین ع پس از شهادت امام حسن ع برای دعوت به رهبری قیام علیه معاویه بن ابی سفیان و عدم پذیرش امام حسین ع به خاطر پایبندی به صلح نامه امام حسن ع  – هلاکت معاویه و جانشینی فرزندش یزید بر منصب خلافت در رجب سال ۶۰ هجری  – نامه شدیدالحن یزید به والی مدینه ولید بن عتبه ، مبنی بر گرفتن بیعت از مردم به ویژه ابا عبدالله الحسین ع  – امتناع امام حسین ع از بیعت با یزید بن معاویه و خروج از مدینه به همراه خاندان خود در آخرین روزهای رجب سال ۶۰ هجری  – ورود امام حسین ع به مکه معظمه در سوم شعبان سال ۶۰ هجری  و اقامت در آنجا تا هشتم ذی حجه همان سال به مدت چهار ماه و پنج روز   – جنبش سران و بزرگان شیعه در کوفه و دعوت آنان از امام حسین ع برای ورودبه کوفه و رهبری قیام علیه یزید  – فرستادن مسلم بن عقیل به کوفه در پنجم شوال سال ۶۰ هجری و بیعت بیش از هیجده هزار نفر از شیعیان با او  – نامه طرفداران بنی امیه در کوفه به یزید بن معاویه و آگاهی او از ورود مسلم بن عقیل و قیام شیعیان  – فرستادن عبیدالله بن زیاد از سوی یزید بن معاویه به کوفه برای نابودی قیام شیعیان  –نامه امام حسین ع به روسای پنج قبیله بزرگ بصره و دعوت آنان به قیام علیه امویان ۰ – استجابت چهار قبلیه بصره از دعوت ابا عبدالله الحسین ع یاری آن حضرت  – خروج امام حسین ع از مکه به عزم کوفه در هشتم ذی حجه سال شصت هجری  – نبرد مسلم بن عقیل با لشگریان عبیدالله بن زیاد در کوفه و شهادت وی و هانی بن عروه در این واقعه ۰ در نهم ذی حجه سال شصت هجری روز عرفه   – برخورد قافله امام حسین ع با لشگریان حر بن یزید تمیمی – در حوالی کوه ذوحسم و رفتار نیکوی ابا عبدالله الحسین عبا لشگریان حر  – رسیدن نامه عبیدالله بن زیاد حاکم کوفه به دست حر بن یزید مبنی بر سخت گیری بر امام حسین ع و استقرار آن حضرت در بیابان خشک و بی آب  – ورود قافله امام حسین ع به کربلا و مستقر شدن در آن مکان در تاریخ دوم محرم سال ۶۱ هجری  و اردو زدن لشگریان حربن یزیددربرابرآنان -واگذاری فرماندهی سپاه کوفه به عمر بن سعد توسط عبیدالله بن زیاد والی کوفه  – ورود عمربن سعد به همراهی چهار هزار مرد جنگی به کربلا برای رقابت با امام حسین ع  – تجمع بیش از سی ۳۰هزار مرد جنگی در کربلا برای نبرد با کاروان امام حسین ع  – آمادگی لشگریان عمر بن سعد برای نبرد با امام حسین ع

 در روز نهم محرم سال ۶۱ هجری روز تاسوعا و در خواست مهلت امام حسین ع از عمر بن سعد در شب عاشورا – فرماندهی امام حسین ع و آرایش سپاه اندک خویش در روز عاشورا به سه بخش میمنه ، میسره ، پرچمداری   – در قسمت میمنه به فرماندهی زهیربن قین ، و در قسمت میسره به فرماندهی حبیب بن مظاهر ، و در قسمت پرچمداری که در قلب سپاه بود توسط عباس بن علی ع فرماندهی می شد  – پشیمانی حر و خروجش از سپاه عمر بن سعد و پیوستن به سپاه امام حسین ع و طلب بخشش از آن حضرت  – آغاز نبرد گروهی بین سپاهیان امام حسین ع و سپاهیان عمربن سعد و کشته شدن قریب پنجاه نفر از یاران امام حسین ع در میدان نبرد  – خطبه های مکرر امام حسین ع برای سپاهیان عمربن سعد برای جلو گیری از جنگ و خون ریزی  – رقابت فردی یاران واصحاب امام حسین عبا سپاهیان عمربن سعد و شهادت مظلومانه و قهرمانه یکی پس از دیگری آنان  – رقابت امام حسین ع با سپاهیان سیاه دل عمربن سعد و شهید شدن آن بزرگوار در میدان نبرد به دست شمربن ذی الجوشن که لعنت خدا بر او باد   – جدا کردن سر مبارک آن حضرت و سرهای شهدای دیگر کربلا و غارت کردن لباسها و لوازم های شخصی آنان به دست سپاهیان کوردل عمربن سعد  – اسب دوانی بر بدنهای مبارک شهیدان کربلا توسط لشگر عمربن سعد  – غارت کردن خیمه ها و اسباب و وسایل شخصی بازماندگان قافله حسینی و به آتش کشیدن خیمه ها آنان به دست سپاهیان عمربن سعد  – دفن کشته های سپاهیان یزید به دست عمال عمربن سعد و عریان گذاشتن بدنهای پاک شهیدان در سرزمین گرم کربلا  – اسیر و آواره کردن بازمانده گان قافله حسینی بانوان ، کودکان  ، و امام زین العابدین ع  و حرکت دادن آنان از کربلا به کوفه و از کوفه به شام توسط سپاهیان عمربن سعد  – به خاک سپرده شدن بدنهای شهیدان کربلا به دست گروهی از قبیله بنی اسد در روز سیزدهم محرم سال ۶۱ هجری { سه روز پس از واقعه کربلا  –

پس از به خاک سپاری بدنهای بی سر شهدای کربلا توسط قوم بنی اسد یکی از افراد قوم از زبان هلال بن نافع آخرین دقایق حیات امام حسین ع را چنین نقل کرد . من با سپاه عمربن سعد ایستاده بودم و حسین جان می داد . سوگند به خدا که من در تمام عمر هیچ کشته ا ی را ندیدم که تمام پیکرش به خون آغشته باشد و چون حسین صورتش نیکو و چهره اش نورانی باشد به خدا قسم درخشش نور چهره اش مرا از تفکر در کشته شدنش باز می داشت . و چون امام ع از اسب بر زمین افتاد اسب آن حضرت با پیشانی خوننین خود را به خیمه رسانید و شیهه ای کشید . و اهل بیت که اسب را خوننین و بی سوار دیدند دانستند که چه حادثه عظیمی رخ داده می باشد و بعد حضرت زینب س فریاد بر آورد وا اخا وا سیدا وا اهل بیتا کاش آسمان بر زمین فرو میافتاد و کو ها ار هم می پاشید و بر زمین می ریخت . و بعد نزد امام آمد و دید برادر در حال جان دادن می باشد و عمربن سعد با عده ای ایشان را احاطه کرده اند . فریاد زد ای عمر بن سعد ابا عبدالله را می کشند ؟ و تو دیدن می کنی ؟ عمربن سعد که منقلب شده بود می گریست . صورت خود را برگرداند . حضرت زینب فریاد آیا در میان شما یکنفر مسلمان نیست ؟و پاسخی نشنید . عمربن سعد فریاد زد پیاده شوید حسین را راحت کننید . شمربن ذی الجوشن لعنت الله مبادرت به این کار کرد و با پایش به آن حضرت ضربه زد و روی سینه امام نشست و محاسن شریفش را گرفت و سرش را از پیکر جدا ساخت و …. .

امام حسین ع و پیامبر ص : از ولادت حسین بن علی ع که در سال چهارم هجری بود تا رحلت رسول الله ص که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد ۰ مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام ص در باره حسین ع ابراز می داشت به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند . سلمان فارسی می گوید : دیدم که رسول خدا ص حسین ع را بر زانوی خویش نهاده او را می بوسد و می فرمود : تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارنی . تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی . تو حجت خدا و پدر حجتهای خدایی که نه ۹ نفرند و خاتم ایشان . قائم ایشان امام زمان عج می باشد . ابو هریره که از مزدوران معاویه . و از دشمنان خاندان امامت می باشد در عین حال اعتراف می کند که ۰ رسول اکرم را دیدم که حسن و حسین را بر شانه های خویش نشانده بود و به سوی ما می آمد وقتی به ما رسید فرمود . هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته۰ و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده می باشد .

بهترین و صمیمی ترین و گویا ترین رابطه معنوی و ملکوتی بین پیامبر ص و امام حسین ع را میتوان در این جمله رسول گرامی اسلام ص خواند که فرمود : حسین از من و من از حسینم

امام حسین ع با پدر : امام حسین ع مدت ۳۰ سی سال با پدر زیست . پدری که جز به انصاف حکم نکرده و جز به طهارت و بندگی پروردگار نگذرانید . جز خدا ندید و جز خدا نخواست و جز خدا نیافت . پدری که در زمان حکومتش لحظه ای او را آرام نگذاشتند . همچنان که به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخا ستند . در تمام این مدت با دل و جان از اوامر پدر اطاعت می کرد ودر چند سالی که حضرت علی ع متصدی خلافت ظاهری شد . حضرت امام حسین ع در راه پیشبرد اهداف اسلامی مانند یک سرباز فداکار همچون برادر بزرگوارش می کوشید . و در جنگهای صفین . جمل . و نهروان شرکت داشت . و به این ترتیب از پدرش امیرالمومنین ع و دین خدا حمایت کرد و حتی گاهی در حضور جمعیت به غاصبین خلافت اعتراض می کرد .

امام حسین ع با برادر : پس از شهادت حضرت علی ع به فرموده رسول خدا ص و وصیت امیرالمومنین ع امامت و رهبری شیعیان به حسن بن علی ع فرزند بزرگ امیرالمومنین ع منتقل گشت و بر همه مردم واجب و لازم آمد که به فرامین پیشوایشان امام حسن ع گوش فرا دارند . چنان که وقتی بنابر مصالح اسلام و جامعه مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ امام حسن ع مجبور شد که با معاویه صلح کند و آن همه ناراحتیها را تحمل نماید . امام حسین ع شریک رنجهای برادر بود و چون می دانست که این صلح به صلاح اسلام و مسلمین نیست هرگز اعتراض به برادر نداشت و حتی یک روز معاویه در حضور امام حسین ع دهان آلوده اش را به بدگوئی نسبت به امام حسن ع و پدر بزرگوارشان امیرمومنان عگشود ۰ امام حسین ع به دفاع برخاست تا گفته در گلوی معاویه بشکند و سزای ناهنجاری اش را به کنارش بگذارد . ولی امام حسن ع او را به سکوت و خاموشی فرا خواند . امام حسین ع پذیرا شد و به جایش بازگشت . آنگاه امام حسن ع خود به پاسخ معاویه بر آمد و با بیانی رسا و کوبنده خاموشش ساخت .

پیمان صلح امام حسین ع با معاویه : اگر حسین بن علی ع در زمان معاویه قیام می کرد معاویه می توانست از پیمان صلحی را که با امام حسن ع بسته و مورد تائید امام حسین ع نیز قرار داشت به منظور متهم ساختن حسین بن علی ع بهره برداری کند زیرا همه مردم می دانستند که امام حسن ع و امام حسین ع متعهداند تا زمانی که معاویه زنده می باشد سکوت کرده به حکومت او گردن نهند حال اگر امام حسین ع بر ضد معاویه اقدام می کرد امکان داشت معاویه او را شخصی فرصت طلب و پیمان شکن قلمداد کند . البته می دانیم که امام حسین عپیمان معاهده خود را با معاویه پیمانی لازم الوفا نمی دانست زیرا این پیمان از روی آزادی و میل و اختیار صورت نکرفته بود بلکه پیمانی بود که تحت فشار و اجبار و در شرایطی صورت گرفته بود که بحث و گفتگو فایده ای نداشت . بعلاوه معاویه آن را نقض کرده و محترم نشمرده بود و خود را به آن ملزم نمی دانست . بنابرین چنین عهد و پیمانی اگر هم در اصل صحیح و معتبر بود حسین بن علی ع مقید به آن نبود زیرا خود معاویه آن را زیر پا گذاشته و در نقض آن از هیچ کوششی فرو گذار نبود اما در هر حال معاهده صلح می توانست دستاویز تبلیغاتی معاویه در برابر قیام احتمالی امام حسین ع قرار گیرد .

قیام امام حسین ع : یزید پس از معاویه بر تخت حکومت تکیه زد و خود را امیرالمومنین خواند و برای سلطنت ناحق و ستمگری هایش را تثبیت کند مصمم شد برای نامداران و شخصیتهای اسلامی پیامی بفرستد و آنان را به بیعت با خویش بخواند به همین منظور نامه های به حاکم مدینه نوشت و در آن یادآور شد که برای من از حسین بن علی ع بیعت بکیر و اگر مخالفت نمود به قتلش برسان . حاکم این خبر را به حسین بن علی ع رسانید و جواب مطالبه نمود . امام حسین ع چنین فرمود : انا الله و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذا بلیت الا مه براع مثل یزید .آنگاه که افرادی چون یزید شرابخوار و قمارباز و بی ایمان و ناپاک که حتی ظاهر اسلام را هم مراعات نمی کنند بر مسند حکومت اسلامی بنشینند باید فاتحه اسلام را خواند .

امام حسین ع می دانست اینک که حکومت یزید را به رسمیت نشناخته می باشد اگر در مدینه بماند به قتلش می رسانند لذا به امر پروردگار شبانه از مدینه به سوی مکه حرکت کرد . آمدن آن حضرت به مکه همراه با سر باز زدن او از بیعت با یزید . در بین مردم مکه و مدینه انتشار یافت و این خبر تا به کوفه هم رسید . کوفیان از امام حسین ع که در مکه بسر می برد دعوت کردند تا به سوی آنان آید و زمامدار امورشان باشد . امام حسین ع مسلم بن عقیل . پسر عمویش را به کوفه فرستاد تا حرکت و پورتال یک اجتماع کوفیان را از نزدیک برسی کند و برایش بنویسد . مسلم بن عقیل به کوفه رسید و با استقبال گرم و بی سابقه ای روبرو شد. هزاران نفر به عنوان نایب امام ع با او بیعت کردند و مسلم هم نامه ای به امام حسین ع نوشت و حرکت فوری امام ع را لازم گزارش داد . هر چند امام حسین ع کوفیان را به خوبی می شناخت و بی وفائی و بی دینی هایشان را در زمان حکومت پدر و برادر خود دیده بود و می دانست به گفته ها و بیعت شان با مسلم نمی توان اعتماد کرد و لیکن برای اتمام حجت و اجرای اوامر پروردگار تصمیم گرفت که به سوی کوفه حرکت کند . در این بین یزیدبن معاویه عده ای از ماموران خود را به مکه فرستاد و از آنان خواست تا امام را ترور کنند و اگر به جنگ کشیده شد با او بجنگند . امام از این توطئه آگاهی یافته بودند . آن بزرگوار در روز هشتم ذی حجه ۰ یعنی یک روز پیش از به شهادت رسیدن مسلم بن عقیل . مکه را ترک کردند. بسیاری از مردم حضرت را از رفتن به کوفه منع کردند و آنان را مردمی غیر قابل اعتماد می دانستند . از آن جمله محمد بن حنفیه برادر امام حسین ع شب هنگام نزد آن حضرت آمد و چنین گفت . برادر جان شما می دانید که مردم کوفه با پدر و برادرت مکر کردند و من میترسم با تو نیز چنین کنند اگر صلاح می دانی در مکه بمان زیرا تو عزیزترین و ارجمندترین افراد هستی . حضرت فرمود : میترسم یزیدبن معاویه بطور ناگهانی مرا در حرم امن خداوند به قتل برساند و به وسیله من به خانه خدا هتک حرمت شود . محمدبن حنفیه گفت اگر از این موضوع باک داری به یمن برو زیرا در آنجا محترم خواهی بود و یزید هم نمی تواند به تو آسیبی برساند. حضرت فرمود در پیشنهاد تو تامل خواهم کرد . با این وجود اباعبدالله الحسین ع تصمیم گرفتند مکه را به قصد کوفه ترک کند . ساعات آخر شب بود خبر حرکت امام به محمدبن حنفیه رسید او خود را به امام حسین ع رساند مهار ناقه را گرفت و پرسید . برادر جان مگر وعده ندادی که در پیشنهاد من تامل خواهی کرد ؟ حضرت فرمود : بلی. محمدبن حنفیه گفت پس چرا شتاب میکنی ؟ حضرت فرمودند . پس از رفتن تو جدم رسول خدا ص به من فرمودند: ای حسین . به سمت عراق حرکت کن . که خداوند می خواهد تو را کشته ببیند . محمدبن حنفیه گفت : انا الله و انا الیه راجعون . اکنون که برای کشته شدن میروی پس این زنها و کودکان را برای چه با خودت می بری ؟ حضرت فرمودند : رسول خدا به من فرمودند: خداوند می خواهد این بانوان و کودکان را اسیر ببیند

در بین راه کوفه خبر شهادت مسلم بن عقیل و قیس بن مصهربه امام حسین ع رسید . و دیگر هیچ شک و تردیدی در حیله و مکر و بی وفائی کوفیان نمانده بود . با این وجود امام تصمیم به ادامه حرکت گرفتند . پس از آنکه کاروان حسینی به نزدیکهای کوفه رسید متوجه شدند که سپاهی از دور به سمت آنان می آید . این سپاه . سپاه حربن یزید ریاحی سردار بزرگ کوفه بود . او ماموریت داشت مانع حرکت حضرت به کوفه شود . و همچنین مانع برگشت به سمت مدینه شوند وقتی سپاه به کاروان امام رسید خیلی تشنه بودند . به فرمان امام یاران آن حضرت به افراد سپاه و حتی به اسبهای آنان آب دادند . آنگاه حر ماموریت خود را به اطلاع امام رساند . امام حسین عفرمودند . شما خودتان نامه نوشتید و از من خواستید به کوفه بیایم و اکنون اگر از خواسته خود منصرف شدید بگذارید برگردم . حر پاسخ داد به خدا قسم من از نامه ها بی اطلاعم به دستور امام خورجینی پر از نامه را در مقابل حر قرار دادن . حر گفت من نامه ای ننوشتم و دستور دارم تو را به کوفه نزد ابن زیاد ببرم . امام از تسلیم شدن خوداری کرد . و به یاران خود دستور بازگشت دادند ولی حر مانع بازگشت حضرت شد . سپس حر پیشنهاد کرد امام نه به کوفه بیاید و نه به مدینه بروند و راه دیگری را انتخاب کنند امام نیز مسیر حرکت را عوض دادند . کاروان حسینی روز دوم محرم سال ۶۱ هجری در حالی که سپاه حر آنان را همراهی می کردند به سرزمین کربلا رسیدند . اباعبدالله الحسین ع رو کرد به کاروان پرسیدند : آیا کسی میداند اسم این سرزمین چیست ؟ پیر مردی از میان کاروان آمدند جلو گفتند یا ابا عبدالله اسم این سرزمین نینوا می باشد . و اسم دیگر این محل را غاضریه هم می گویند . حضرت فرمودند آیا اسم دیگری هم دارد ؟ پیرمرد عرض کرد پدران ما اسم اینجا را کربلا نیز میگفتند . حضرت امام حسین عفرمودند : خداوندا . از غمها و بلاها به تو پناه می برم . اینجا محل اندوه و مصیبت می باشد . این خبر را جدم رسول خدا به من داده می باشد . اصحاب پیاده شدند و سپاه حر هم توقفنمود سپس حر بن یزید ریاحی طی نامه ای عبیدالله ابن زیاد را از ماجرا با خبر ساخت .

عبیدالله ابن زیاد نیز نامه ای نوشت و از طریق حر به امام حسین ع ارسال داشت . امام نامه را باز کرد . متن نامه چنین بود . ای حسین به من خبر دادند که تو در کربلا توقف کرده ای . یزید بن معاویه به من نوشته می باشد که نخوابم و شکم خود را از غذا سیر نکنم تا تو را بکشم و یا تسلیم حکم من شوی . والسلام . امام حسین ع نامه را قرائت کرد و سپس آن را به دور انداختند وحتی جواب آن را ندادند . ابن زیاد پس از شنیدن این خبر عمربن سعد را که یک مرد مال پرست و جا طلب بود را به فرماندهی سپاه منصوب کرد وبه او دستور داد با امام بجنگد . وبه او نیز وعده داد اگر به این دستور عمل کند . حکومت ری را به او واگذار خواهد کرد . روز بعد عمربن سعد با چهار ۴ هزار سواره نظام وارد سرزمین کربلا شد . پس از ورود به کربلا عمربن سعد نماینده ای را نزد امام فرستاد و علت حرکت حضرت را جویا شد . امام حسین ع در پاسخ می گوید شما خودتان به من نامه نوشتید و خواستید به کوفه بیایم . اکنون اگر از گفته خود برگشتید من نیز بر خواهم گشت و اینجا را ترک می کنم . عمربن سعد پاسخ امام را به عبیدالله بن زیاد نوشت. ابن زیاد در پاسخ به عمربن سعد نوشت . اکنون او در چنگال ما گرفتار شده می باشد .هرگز رهایش نخواهم کرد .

 یاسیدالشهدا یا حسین مظلوم یا حسین بن علی ع

• منبع http://k1h2a3n4.persianblog.ir/

خلاصه ای از عاشورای حسینی

لطفا نظر خود را درباره خلاصه ای از عاشورای حسینی با ما در میان بگذارید.