پورتال۱ آرشیو وب فارسی:وارث: اگرچه خداوند خود فرموده مرا بخوانید و نماز را برای همصحبتی بنده با ذات احدیتش قرار داده اما هستند کسانی که به تعبیر امام رضا (ع) پروردگار از شنیدن صدای آنها بدش می آید.وارث: دورویی و نفاق از صفات مذموم آدمی می باشد که درهای شرور را به روی او باز می کند، از این رو، در آموزه های دینی بشدت از آن نهی می شود. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «زبان مؤمن در پس دل اوست، هرگاه بخواهد حرف بگوید درباره آن مى اندیشد و سپس آن را مى گوید، اما زبان منافق جلوى دل اوست هرگاه قصد حرف کند آن را به زبان مى آورد و درباره آن نمى اندیشد.» ایشان همچنین درباره نحوه شناسایی فرد منافق و دورو فرموده اند: «سه چیز می باشد که در هر کس باشد منافق می باشد اگر چه روزه دارد و نماز بخواند و حج و عمره کند و بگوید من مسلمانم، کسى که هنگام حرف گفتن دروغ بگوید و وقتى که وعده دهد تخلف نماید و چون امانت بگیرد، خیانت نماید.» امیرمومنان علی (ع) نیز فرموده اند: «اگر با این شمشیرم بر بینى مؤمن بزنم که مرا دشمن بدارد با من دشمنى نمى کند و اگر همه دنیا را به منافق بدهم تا مرا دوست بدارد هیچگاه دوستم نخواهد داشت.» امام رضا (ع) می فرمایند: «خداوند اجابت دعاى مؤمن را به شوق (شنیدن) دعایش به تأخیر مى اندازد و مى گوید: «صدایى می باشد که دوست دارم آن را بشنوم» و در اجابت دعاى منافق عجله مى کند و مى گوید: «صدایى می باشد که از شنیدنش بدم مى آید.» از امیرمومنان علی (ع) می باشد که: «زبان مؤمن، در پشت دل اوست و دل منافق، در پشت زبان او، زیرا مؤمن هر گاه بخواهد سخنى بگوید، ابتدا درباره آن مى اندیشد، اگر خوب بود اظهارش مى کند و اگر بد بود آن را پنهان مى دارد. اما منافق هر چه به زبانش آید مى گوید، بى آن که بداند چه سخنى به سود او و چه سخنى به زیان اوست.» امام صادق (ع) می فرمایند: «هر که با مسلمانان به دورو و دو زبان برخورد کند، روز قیامت بیاید در حالى که براى او دو زبان از آتش باشد.» مقصود کسانى هستند که براى جلب نفع دنیوى نزد هر کس مطابق تمایلات او حرف گویند و به اصطلاح سر شناس نان را به نرخ روز خورند، و این کار باعث حقیقت پوشى ها و حق کشی هاى زیادى گردد و به قول علامه مجلسى (ره) و دیگران این عین نفاق می باشد. امام باقر (ع) فرمودند: «چه بد بنده ای می باشد آن بنده اى که داراى دو رو و دو زبان می باشد، در حضور برادرش او را ستایش کند (و یا در تمجید او از حد بگذراند) و در پشت سر او را بخورد (و از او بدگوئى کند) اگر دارا شود (و ثروتى به چنگ آورد) بر او رشک برد، و اگر گرفتار شود دست از یارى او بردارد.» منابع: اصول کافی نهج البلاغه تنبیه الخواطر فقه الرضا (ع) /۱۱۰۲۰۰۱۳۰۷

چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴

[تماشا متن کامل خبر]