خانه پرویز تناولی نمونه ای از شاهکار معماری

وبسایت اجتماعی پورتال یک: خانه ای را تصور کن که از در ورودی حیاطش گرفته، تا قرنیز های پای دیوارش، همه و همه از زیبایی و هنر لبریزند، خانه ای که بند بندش با عشق و زیبایی شکل گرفته، پشت هر دیوارش، هر ستونش، هر قسمتش دلیل و فلسفه ای نهفته هست، خانه ای که آینه تمام نمای وقار و زیبای معماری ایرانی هست، خانه ای با اصالت، اصالتی از جنس هنر ناب ایرانی، خانه که بتوان وجود هنر را حتی با مشاهده کردن لمس کرد، خانه ای که بشود برای آجر به آجرش شعر گفت، در حیاط با صفای نشست و روییدن گل ها را دنبال کرد، خانه ای که بتوانی آن را تبدیل به موزه ای کنی برای به نمایش گذاشتن هنرهایت، خانه ای که در آن زندگی به معنای واقعی جریان داشته باشد، خانه ای مثل خانه یک هنرمند و هنرمندی مانند پرویز تناولی. پس با چیدانه همراه باشید تا با هم نگاهی بیاندازیم به خانه پر از مهر و صفای این هنرمند نامی ایران.

نمایی از ساختمان آجری خانه پرویز تناولی

مشخصات عمومی پروژه خانه پرویز تناولی:

طراح: کامران دیبا
موقعیت: نیاوران – تهران
سال ساخت: ۱۳۴۶

وقتی وارد کوچه پرستو می شوی، ساختمانی با دیوارهای آجری زرد رنگ و درختانی بلند که از پشت حیاط خانه به کوچه سرک کشیده اند، نظرت را جلب می کند، ساختمان علی رغم قدیمی بودن استوار و پا برجاست، آنقدر ساکت و ارام در دل بافت قدیمی محله نشسته هست که نمی توانی حدس بزنی این ساختمان چه گنجینه نفیسی را در دل خود قرار داده هست. همه چیز این خانه ساده به نظر می رسد، آجرهای به کار رفته در نمای ساختمان، حصار های بلند فلزی بالای دیوار، پنجره هایی ساده که پرده های سفید پشت آن ها را پوشانده.

حیاط خانه پرویز تناولی با پنجره های سبز رنگ

اما وقتی درب ورودی سبز رنگ را باز می کنی و پا به حیاط با صفای خانه می گذاری، تازه شگفتی های خانه هویدا می شود، از میان درختان سبز رنگ، ساختمانی آجری نمایان می شود، که برای رسیدن به آن باید امتداد دیوار آجری حیاط را طی کنی. از زیر اتاقی که قسمتی از حیاط را مسقف کرده هست عبور می کنی، لحظه ای، همنشینی زیبای رنگ سبز پنجره های نشسته بر دل دیوار آجری جذبت می کند، همان طور که به آن مشاهده می کنی مسیرت را ادامه می دهی.

حیاط با صفای خانه پرویز تناولی با مجسمه های سنگی

از میان قسمت مسقف حیاط که گذر کردی در سمت چپ، ساختمان اصلی را می بینی که همچون ساختمان ورودی در میان دار و درخت حیاط خود نمایی می کند، با همان دیوار های آجری زرد رنگ، با همان پنجره های ساده ی که قابی سبز دارند، از پله های آجر چین بالا می روی، هنوز پای از پله آخر بر نداشته ای که مجسمه شیر سنگی کنار پله ها نظرت را به خودش جلب می کند، تازه متوجه می شوی مجسمه ها و المان های سنگی در حیاط بسیار هست، خب تعجبی هم ندارد، چرا که این خانه، خانه یک مجسمه ساز هست و به خاطر همین هست که حیاط با صفای این خانه با مجسمه های سنگی زیبا مزین شده هست.

ورودی ساختمان خانه پرویز تناولی با مجسمه های هیچ

در این خانه همه چیز آرام آرام هویدا می شود، با همان طمانینه و آرامشی که خاص هنر ایرانی هست، پله ها را که تمام می کنی و از شیر سنگی چشم بر می داری، تازه نگاهت به در ورودی و مجسمه های هیچی می افتد که منتظرت هستند، تا صلابت و زیبایی شان را به رخ بکشند،

مجسمه های هیچ در ورودی خانه پرویز تناولی

از لای درب نیمه باز خانه، نیم نگاهی به داخل می اندازی، در همان مشاهده اول هم همه چیز زیبا و اصیل به چشم می آید، فرشی ایرانی نشسته بر پای پله های چوبی، دیوارهای سفید با قرنیز هایی از جنس چوب که در همان مشاهده نصفه و نیمه هماهنگی بینظیر میان اجزای دکوراسیون داخلی را نشان می دهد، مجسمه ها، نرده ها، همه چیز تو را به داخل می خواند، بی قراری برای رفتن و رسیدن به آن ها، اما مسخ شده ای، مسخ آن همه زیبایی، زیبایی های نشسته بر قاب در نیمه باز.

دکوراسیون داخلی خانه پرویز تناولی با فرش ها و بافته های عشایری

بالاخره راضی به رفتن می شوی، در را باز می کنی، داخل می شوی، پا روی فرشی می گذاری که مطمئن هستی هنر دست یکی از بانوان عشایر ایران هست، باز هم شگفت زده می شوی، نمی دانی وارد خانه شده ای یا موزه ای از آثار نفیس و گران بها، نفست بند می آید، نمی دانی از کجا شروع کنی، نمی خواهی حتی گوشه ای را ندیده رها کنی تا مبادا این فرصت را برای لمس حس زندگی، برای لمس روح هنر ریخته شده در دکوراسیون داخلی این منزل را از دست بدهی.

تندیس های طلایی رنگ، وسیله های تزیینی خانه پرویز تناولی

وقتی وارد خانه شدی، دیگر مهم نیست که اول کدام فضا را مشاهده کنی، این خانه در هر وجبش برای تو شگفتی ساز هست، بافته های عشایری، همچون کاشی های فیروزه ای که آوای عشق را در خانه طنین انداز می کند بر کف خانه نشسته اند، تندیس های طلایی عضو جدا نشدنی دکوراسیون داخلی این خانه هستند. آن ها درتمام قسمت های خانه به چشم می آیند.

کفپوش ها و قرنیز های چوبی در کنار دیوار های سفید رنگ آجری در خانه تناولی

معمار این خانه یعنی کامران دیبا، ارزش زیادی برای طراحی های خود قائل هست، طرح هایش همه بوی اصالت می دهند، دیوارهای سفید، کف های چوبی، قرنیزهای هماهنگ با کف خانه، همنشینی ساده رنگ های سفید و قهوه ای، استفاده مجسمه های دست ساز صاحب خانه به عنوان وسائل تزیینی. همه این سادگی ها در کنار هم این خانه را تبدیل به یک خانه دوست داشتنی کرده هست.

تندیس پرنده در دکوراسیون داخلی خانه پرویز تناولی

در جلوی پنجره سر تا سری نشیمن خانه که روبه باغ باصفای خانه باز می شود، تندیسی زیبا از یک پرنده دیده می شود، ممکن است بتوان ان را تشبیه به پرنده ای کرد که بر لب پنجره نشسته و باغ را نظاره گر هست. دور تا دور این تندیس هم با فرش ها و بافته های عشایری که پر از رنگ و روح و زیبایی اند پر شده هست. زمانی که نور خورشید بر تن این فرش ها می افتد زیبایی شان دو چندان می شود.

دیدی زیبا به نشیمن خانه پرویز تناولی

طراحی خانه جوری شکل گرفته هست که بتوانی از هر جای خانه زیبایی های قسمت های دیگر را نیز ببینی، مسیر ها باز هستند و دید دارند، هیچ نقطه کوری در خانه دیده نمی شود، ازهر مسیری که بروی زیبایی ها تو را همراهی می کنند.

راهروهای نمایشگاهی در دکوراسیون خانه پرویز تناولی

این خانه خود به سان موزه ای شگفت آور هست، اما درقسمتی از خانه که تابلوهای زیبا در آن به نمایش در آمده اند، با آن نور پردازی های زیبایش واقعا شبیه یک گالری هست وکاملا حس بودن در فضایی هنری را برایت القا می کند.

مسیر رفته را باز می گردی، دوباره نگاهی به فضای داخلی خانه می اندازی، همه چیز را از نظر می گذرانی و سعی می کنی در ذهنت از همه این زیبای ها تصویری به یادگار بر داری.

پله های آجر چین در حیاط خانه پرویز تناولی

از خانه خارج می شوی، دل کندن از این خانه برایت سخت می شود، دل کندن ازاین باغ با صفا، از آن همه تندیس های فاخر، فرش ها و بافته های عشایری، ولی خب هر آمدنی رفتنی هم دارد، آخرین صحنه از خانه را هم به یاد می سپاری و دلت می خواهد باز هم مهمان این خانه باشی.

خانه پرویز تناولی نمونه ای از شاهکار معماری

تهیه و گردآوری:پورتال ۱

لطفا نظرات خود را درباره خانه پرویز تناولی نمونه ای از شاهکار معماری با ما در میان بگذارید