شقایق دهقان و محراب قاسم خانی به همراه پسرشان در یکی از بزرگ ترین و رؤیایی ترین خانه های تهران زندگی می کنند. اما فکر نکنید که این زوج هنرمند از آن دسته افراد مایه دار و ثروتمند سینما و تلویزیون هستند، نه! آنها یکی از زوج ها خوش ذوق و سلیقه ای هستند که برای خود یک خانه ی رؤیایی ساخته اند.

یک خانه قدیمی خاص حوالی قیطریه. اینجا جایی می باشد که مهراب قاسم خانی و شقایق دهقان خانه رؤیاهایشان را ساخته اند و در مورد جزئیات آن توضیح می دهند.

«من در این چیزها دقیق نیستم. فکر کنم حدود ۲۵۰ متر می باشد. یک زیرزمین ۱۲۰ متری هم دارد که حالا دفتر کارم شده. اینجا را سه ساله رهن کرده ایم. حالا به هرکس می گوییم اینجا اجاره ای می باشد باورش نمی شود! می گوید شما یک چیزی تان می شود که توی خانه اجاره ای این همه خرج کرده اید.» یک زیرزمین ۴۰ متری، یک زیرزمین ۱۱۰ متری، یک خانه با همین متراژ در همسایگی خانه پدری شقایق دهقان و حالا اینجا. این سیر عوض خانه هایی می باشد که خانواده قاسم خانی در این سال ها تجربه اش کرده اند.

یک خانه ۳۵-۳۰ ساله در منطقه قیطریه که زمانی لوکیشن فیلم برداری یکی از کارهای سروش صحت بوده، حالا خانه رؤیایی مهراب قاسم خانی، شقایق دهقان و پسرشان نویان می باشد. «دور تا دور خانه قبلی مان را برج ساخته بودند. نه نور داشتیم، نه تلویزیون چیزی می گرفت و نه موبایل آنتن می داد. یک پاسیوی دو در دو داشتیم که نصفش را ماشین لباسشویی گرفته بود. من ته یک سبد رخت چرک را بریده بودم و با میخ به دیوار زده بودمش و سبد بسکتبال شده بود.

 پسرم می رفت در پاسیو بسکتبال بازی می کرد و به آنجا حیاط می گفت؛ به یک پاسیوی چهار متری که دور تا دورش ۲۰ متر دیوار داشت!» و شقایق دهقان پشت حرف های همسرش را می گیرد: «هرکسی سبک زندگی خودش را دارد. خیلی ها ممکن می باشد کاری که ما کردیم را درک نکنند. بگویند این درست نیست که آدم خانه خودش را بفروشد و با پولش برای خانه ای که رهن کرده این همه خرج کند.

من هم به اندازه آنها نگران آینده هستم به خصوص نگران آینده بچه ام. برای همین فکر می کنم می ارزد که آدم این کار را انجام دهد، در عوض بچه اش بتواند در حیاط بازی کند، نور آفتاب بخورد، نفس بکشد!» می گویند یک مدت به سرشان زده بوده که بروند حوالی جاجرود، زمینی چیزی بخرند و آنجا برای خودشان خانه ای بسازند اما چون نویان مدرسه می رفت عملا نمی شد که هر روز او را تا تهران بیاورند و برگردانند. «بزرگ ترین آرزوی زندگی من این می باشد که یک روزی خودم یک خانه بسازم؛ آن طوری که دلم می خواهد.» این را مهراب می گوید و بعد نگاهی به دیوار آجری روبه روی هال می اندازد، نفس عمیقی می کشد و با رضایت فوتش می کند بیرون: «من همیشه همین طوری زندگی کردم.

خیلی نگران آینده نیستم. با خودم فکر می کنم الان که چهل و یکی، دو ساله هستم اگر آن طوری که دوست دارم زندگی نکنم، دیگر کی این کار را می توانم انجام دهم.» آن روبه رو، روی دیوار آجری که مهراب خودش درست کرده، عکس شقایق را قاب گرفته اند. او هم به اندازه آقای همسر ماجراجوست: «من سال های اول زندگی ام را شمال زندگی کردم. تا هفت سالگی اصلا کفش پا نمی کردم بس که پابرهنه روی چمن ها می دویدم. حالا دلم نمی آید بچه ام توی آپارتمان همه اش پای تلویزیون بنشیند. اگر کار اجازه می داد اصلا از تهران می رفتیم اما حالا که نمی شود این کار را کرد، حداقل سعی کردیم خانه مان را جوری درست کنیم که بشود تویش نفس کشید.»

خانم و آقای قاسم خانی می گویند به سه سال دیگر فکر نمی کنند. به وقتی که قرارداد رهن این خانه تمام می شود؛ همان طوری که به هزینه های خانه جدید فکر نکرده اند. آنها از آن آدم هایی نیستند که آرامش زندگی را با ماشین حساب، محاسبه کنند.

اینجا را چه جوری پیدا کردیم؟

 اینجا لوکیشین آخرین کار سروش صحت بود. مدیر تولید آن کار حدود دو سال پیش اینجا را اجاره کرده بود. من طراح صحنه کار بودم. خانه واقعا وضعیت بدی داشت و من برای سریال تغییراتی در آن دادم. آن موقع هنوز برنامه نداشتیم خانه مان را عوض کنیم. فیلمبرداری که تمام شد ما تا مدتی از اینجا به عنوان دفتر استفاده می کردیم. یک روز دیدم یک آقایی آمده و خانه را به مشتری نشان می دهد. پرس وجو کردم دیدم صاحبخانه می باشد. مشتری آورده بود که خانه را بفروشد. همانجا نگذاشتیم این کار را انجام دهد. خلاصه راضی شد که خانه را به ما رهن دهد و بعد هم رفت کانادا.

اولش چه شکلی بود؟

 واقعا داغون! خیلی بیشتر از آنچه فکرش را بکنید خرابه بود. حیاط که عملا نداشت  فقط خاک بود. وقتی برای طراحی صحنه کار را تحویل گرفتم چند تا دیوار را با آجر بازسازی کردم. کف نیم طبقه بالا را سرامیک کردم و یک شومینه صوری آن گوشه ساختم. آن موقع نمی دانستم قرار می باشد اینجا را اجاره کنم وگرنه متریال بهتری انتخاب می کردم. (می خندد)

ایده تغییرات از کجا آمد؟

 من چون کار طراحی صحنه زیاد کرده ام کلی ایده برای بهتر کردن فضا داشتم. رشته دانشگاهی من نقاشی می باشد و چیزهای خوبی درباره ترکیب رنگ می دانم. قبل از نویسندگی هم کار طراحی داخلی زیاد انجام می دادم. البته با چند تا آدم حرفه ای این کار هم مشورت کردم و در نهایت شد این چیزی که الان می بینید.

چقدر طول کشید؟

 اولش قرار بود ۲۰ روز بیشتر طول نکشد اما وقتی رفتیم توی کار دو ماه از ما وقتی گرفت. مجبور شدیم تاسیسات زیربنایی ساختمان را تغییرات اساسی دهیم. کل سیم کشی برق به خاطر پوسیدگی عوض شد. لوله ها هم چندجا ترکیدگی داشت. کلا خیلی اذیت شدیم چون به هوای ۲۰روز کل اسباب مان را جمع کرده بودیم و وقتی کار این همه بیشتر طول کشید، مجبور بودیم با حداقل وسایل زندگی کنیم.

چقدر خرج برداشت؟

 بیش از ۵۰ میلیون. یک قسمت عمده این خرج به خاطر تعمیرات تاسیسات بود. یک دلیل دیگر هم این بود که پیمانکارها تا مرا می دیدند خیال می کردند خیلی پولدارم و قیمت های عجیب می دادند؛ مثلا کسی که قرار بود کف را سرامیک کند، روز اول به یکی از دوستانم که او را آورده بود ۴۰۰ هزار تومان قیمت داده بود اما بعد که فهمید اینجا خانه ماست گفت چهار میلیون تومان! من از قیمت اولیه ای که داده بود خبر نداشتم و با هزار چک و چانه دو میلیون و هفتصد هزار تومان دادم.

بعدا فهمیدم که نرخش ۴۰۰هزار تومان بوده می باشد. ما تا آنجایی که می شد سعی کردیم ریخت و پاش نکنیم حتی رادیاتور ها و کابینت ها را از خانه قبلی مان باز کردیم و آوردیم اما کلا اگر برنامه ای برای تعمیر خانه دارید باید حواس تان باشد که هزینه ها معمولا بیشتر از چیزی که فکر می کنید درمی آید. درواقع اگر وضع تان خیلی خوب نباشد نمی توانید به سمت بهترین ها بروید. شما فقط می توانید متناسب با بودجه تان متریالی را انتخاب کنید که به پول تان می خورد.

لوازم جدید چی خریدیم؟

تقریبا هیچی. همه چیز همان هایی می باشد که در خانه قبلی داشتیم. فقط دو تکه فرش و میز تلویزیون برای اینجا خریدیم. کتابخانه را متناسب با دی وی دی هایی که داشتم و این عروسک ها ساختم. اینها عروسک کاراکترهای فیلم های مورد علاقه ام می باشد. خیلی دوست شان دارم. چند سال پیش قیمت شان طوری بود که می شد خرید اما الان خیلی گران شده اند. فکر می کنم خودم شروع به ساختن شان کنم. کار مجسمه سازی زیاد انجام داده ام

شومینه کار نمی کند. دکوری می باشد. برای کار سروش صحت آن را ساختم. بعد که خودمان آمدیم اینجا خواستم خرابش کنم اما دیدم نظم خوبی به فضای پذیرایی داده می باشد. این بود که آن را نگه داشتم.

 اینجا کاملا خرابه بود. وقتی می آمدی توی حیاط فقط خاک می دیدی. یک محوطه سازی کوچک انجام دادم. درخت ها از قبل بودند اما این چراغ ها را خودم کار گذاشتم.

 نمای طبقه اول و پایه ستون ها آجری شده می باشد. گفتم که، هرجا من هستم، ردی از آجر هم می بینید. اینها مال زمان طراحی صحنه سریال می باشد. آن موقع نمی دانستم خودم قرار می باشد بیایم اینجا بنشینم وگرنه نمای طبقه بالا را هم آجر می زدم.

 برای دکور کردن اینجا هیچ وقتی سراغ جنس لوکس و گران قیمت نرفتیم. این مبل جزء ارزان ترین مبل های بازار می باشد.

 برای پرده ها واقعا پول زیادی دادیم. بدی خانه بزرگ همین می باشد. اینجا پنجره زیاد دارد و خب، هزینه پرده ها هم می رود بالا. تازه ما پارچه های ارزانی انتخاب کردیم.

الان تنوع در بازار خیلی زیاد می باشد؛ مثلا برای انتخاب سرامیک شما می توانید متناسب با هر بودجه ای یک کار قابل قبول ایرانی انتخاب کنید و هزینه تان را خیلی پایین تر بیاورید. آن اوایل که من کار دکوراسیون انجام می دادم این طوری نبود و باید برای استفاده از جنس مرغوب و شیک سراغ سرامیک های خارجی می رفتی که چندبرابر ایرانی ها قیمت داشتند.

 ما خیلی فرهنگ دیواری نداریم؛ یعنی نمی دانیم چه چیزی را باید بزنیم به دیوار. می رویم بیرون یک چیزی می خریم و فقط به این فکر می کنیم که رنگش به رنگ مبل و پرده بیاید. این عکس را دوست خوبم هومن نوبخت گرفته می باشد.

مربوط به فیلمبرداری شب های برره می باشد، وقتی که شقایق در اتاق گریم آماده می شود. فکر کردیم اینجا روی این دیوار آجری ترکیب خوبی درست می کند. خیلی ها فکر می کنند حتما باید یک تابلو فرش قیمتی را به عنوان دکور، روی دیوار نصب کنند در حالی که می شود با قاب کردن یک عکس قدیمی یا پرینت گرفتن یک عکس خوب از توی اینترنت و چاپ کردنش روی شاسی، نتیجه خیلی بهتری گرفت.

 ما خیلی وقتی ها از ماجراجویی در دکور کردن خانه می ترسیم. آجر کردن این دیوار از نقاشی کردنش ارازن تر درمی آید اما نتیجه کار خیلی شیک تر و متفاوت می شود. من کلا آجر دوست دارم. در هر کاری که دست من بوده حتما ردی از آجر پیدا می کنید.

وقتی عکس میز بیلیارد را گذاشتم توی پیچ اینستاگرام همه آمدند کامنت گذاشتند که «بابا مایه دار!» در حالی که پول این میز قطعا از پول یک میز ناهارخوری شش نفره هم کمتر می باشد. مهم این می باشد که ما درست انتخاب کردیم.

 آشپزخانه یک پنجره کوچک به سالن داشت. از ایده اش خوشم آمد و آن را بزرگ تر کردم. به نظرم بامزه شده؛ هم دسترسی خوبی به آشپزخانه می دهد و هم کلا چیز متفاوتی می باشد. این هم از ویژگی های خانه های غیر هم سطح می باشد. در واقع چنین فضایی به شما اجازه می دهد کارهایی کنید که همه را در دیدن اول غافلگیر کند

 خانه ما سه تا سطح دارد. پایین اتاق ها هستند که به حیاط دسترسی دارند، وسط یک پاگرد کوچک و آشپزخانه می باشد و بالا هال و پذیرایی. این تنوع سطح خیلی به دکور زدن کمک می کند. شما می توانید روی پله ها از چوب استفاده کنید یا کف یک قسمت را پارکت و کف قسمت دیگر را موکت کن

این مبل برای تان آشنا نیست؟ مبل مطب نیما در ساختمان پزشکان می باشد. من طراح صحنه آن کار بودم و این مبل را برای ساختمان پزشکان خریدم. بعد که فیلمبرداری تمام شد یک پولی به تهیه کننده دادم و خودم آن را برداشتم. البته آخر کار تقریبا رویه هایش از بین رفته بود. رویه هایش را کلا عوض کردیم و اینی شد که الان می بینید

فرش ها و میز را از یافت آباد خریدیم. این فرشی که اینجا می بینید قیمت زیادی ندارد اما ایده خوبی در طراحی اش داشته می باشد. در واقع آمده اند تکه های چند فرش کهنه را به هم دوخته اند. قیمتش هم از یک فرش شش متری ماشینی کمتر می باشد.

برترینها