حذف خواهران از عرصه مدیریت محصول توسعه نیافتگی جامعه > خانواده – غلامرضا انصاری *

اگر خواهران این جامعه با وجود برخورداری از تحصیلات عالی و قابلیت‌های متعدد، به خوبی در مدیریت به کار گرفته نشده و در نهایت پست‌های کارشناسی به آنها داده می‌شود، به این دلیل هست که جامعه ما همچنان در رفتارها و روش‌های خود از توسعه نیافتگی رنج می‌برد. بارها متخصصان و کارشناسان، این توصیه را مطرح کردند که بهتر هست از ظرفیت و پتانسیل خواهران به خوبی بهره گرفته شود اما نه تنها این توصیه‌ها جدی گرفته نشد بلکه هر روز بیش از روز گذشته دیدن می‌شود که خواهران توانمند جامعه با محدودیت‌هایی اجتماعی و سیاسی روبرو شده و نمی‌توانند توانمندی خود را از حالت بالقوه به حالت بالفعل درآورند. این دغدغه مطرح هست که چرا نظرات کارشناسی مورد توجه قرار نمی‌گیرد؟ شما اگر تجربیات کشورهای توسعه یافته را مورد بررسی قرار بدهید، متوجه می‌شوید که فقر نظریات کاربردی و منافع ذینفعان از جمله موانع مهم بر سر راه توسعه بوده هست. متاسفانه دولت‌هایی که بر سرکار آمده‌اند کمتر به این نکته مهم توجه کردند. دولت‌ها بیش از اینکه به توسعه یافتگی کشور خود توجه کنند، در اندیشه تأمین منافع گروه ، طبقه و حزب خود بودند. تحقق توسعه در مراحل ابتدایی خود بیش ازصلاحیت‌های فنی، نیازمند اصلاح نگرش‌ها هست. تا زمانی که نگرش‌ها اصلاح نشود شما نمی‌توانید توسعه را محقق کنید. اگر ژاپن به این مرحله از توسعه دست یافته هست به این دلیل هست که توسعه را در درون جامعه نهادینه کرده هست. توسعه در چنین کشوری با صداقت و پشتکار ژاپنی‌ها گره خورد و به این ترتیب یک مدل خاص از توسعه، به جهانیان ارائه شد. عدم اصلاح نگرش‌ها موجب شده تا خواهران نتوانند به جایگاه واقعی خود دست پیدا کنند. به هرحال خواهران در بسیاری از رشته‌ها پیشتاز بوده و توانستند به بالاترین جایگاه علمی دست پیدا کنند. مهم‌ترین دلیل این هست که هیچ سعی و تلاشی برای اصلاح باورهای موجود در جامعه صورت نگرفته هست در حالیکه بهتر بود از یک سو باورهای درست ارتقا پیدا کرده و از سوی دیگرباورهای نادرست اصلاح شود. به نظر من قبل از اینکه این موضوع مطرح شود که خواهران باید چند درصد درعرصه قدرت سهم داشته باشند لازم هست که باورهای فرهنگی و اجتماعی ما انقلابی را تجربه کند زیرا باور من این هست که کار از اصلاح گذشته هست و تنها یک انقلاب در نگرشها می‌تواند مشکل را حل کند. عدم نگرش این نوع نگرش با وجود سابقه طولانی در دموکراسی، به این دلیل هست که حوزه فرهنگ ما متولی خاصی نداشته و به حال خود رها شده هست. در نتیجه به موازات پیشرفت جامعه نوع باورهای ما پیشرفتی را تجربه نکرده و هنوز باورهای ما به همان حالت سنتی باقی مانده هست. در فرایند توسعه‌ای ما برنامه‌ریزی به گونه‌ای صورت نگرفته هست که جوانان و خواهران ما هدفمند رشد کنند. برای حل این مشکل باید به سؤال اصلی که همانا دلایل فقدان توسعه اجتماعی هست، پاسخ داده شود. تنها در این صورت هست که خواهران می‌توانند به جایگاهی دست پیدا کنندکه شایستگی آن را دارند. در چنین شرایطی آسیب‌های اجتماعی کاهش یافته و بسیاری از مشکلات اجتماعی حل می‌شود. در صورت نهادینه شدن این ارزش‌ها دیگر امکان ندارد که تفکرات پوپولیستی فردی همچون احمدی نژاد، بتواند طرفدار پیدا کند. به عبارت دیگر باید زیر ساخت‌های لازم را برای تحقق توسعه اجتماعی فراهم شود. در این شرایط نیازی به سهم خواهی خواهران نیست بلکه بسیاری از مسئولان با خواهش از خواهران می‌خواهند تا پستی را قبول کنند. در این صورت عدالت واقعی جنسیتی در جامعه محقق می‌شود. به همین دلیل باید تلاش کرد در گام نخست باورها اصلاح شود تا توسعه اجتماعی در بطن افراد نهادینه شود. * عضو شورای شهرستان تهران ۴۷۴۷
 

کلید واژه ها: اشتغال خواهران – حضور خواهران در جامعه –

سه شنبه ۱۴ مهر ۱۳۹۴ – ۲۲:۴۹:۰۹