پورتال یک آرشیو وب فارسی:افکار نیوز: سیاه بازها همه جا هستند، از مولوی و میدان امام خمینی(ره) تا خیابان های اطراف میدان حسن آباد ومیدان ونک.هرجا آدم ساده ای پیدا کنند جیبش را خالی می کنند و به سرعت غیب می شوند.کاسب های محلی که سال هاست با کارشان آشنایند می گویند که روزی حدود سه میلیون تومان درآمد دارند.به گزارش افکارخبر ، پیدا کردنشان کار راحتی نیست چون پاتوق مشخصی ندارند و معلوم نمی کند چه زمانی و کجای خیابان قرار هست مردم را سرکیسه کنند. نیم ساعتی می شود که خیابان مولوی را بالا و پایین می روم تا این که بالاخره پیدایشان می شود.مقوایی را روی زمین می گذارد و سه کارت ویزیت ساده از جیبش در می آورد. پشت یکی از کارت ویزیت ها را علامت می زند و به سرعت روی مقوا جابه جایشان می کند.گوشه کارت ویزیت علامت گذاری شده تا خورده هست و به راحتی می توان تشخیصش داد.این را مرد جوانی که تا حالا ۳۰۰هزار تومان از کارت باز به ظاهر معتاد و ساده برده هست می گوید. او می گوید: خودم گوشه اش را تازده ام و او حتی متوجهش هم نشد.کارت باز که تا این لحظه ۳۰۰هزار تومان باخته با ناراحتی می گوید با تو بازی نمی کنم برو.مرد به یکی از تماشاچی ها می گوید: بیا و تو بازی کن.او نمی فهمد که گوشه کارت تاخورده بیا و یه پولی کاسب شو.وسوسه امان مرد را بریده. تا این که بالاخره واردگود می شود.از ۵۰هزار تومان شروع می کند . برد به دهانش مزه می کند.رقم که به ۲۰۰هزار تومان می رسد ورق بر می گردد. کارت باز متوجه تاخوردگی گوشه کارت می شود و آن را عوض می کند.حالا دیگر کار سخت می شود و مرد نه تنها ۲۰۰هزار تومانی را که برده پس می دهد بلکه ۶۰هزار تومان هم از جیبش می گذارد. وقتی ۶۰ تومان را می بازد و کارت باز می فهمد دیگر پولی در بساط ندارد به سرعت مقوا و کارت ویزیت هایش را بر می دارد و با سه رفیق دیگرش در شلوغی خیابان گم می شوند. سیاه بازها سال هاست با بازی کثیفشان عابران طماع و ساده را سرکیسه می کنند اما بازهم می توان آن ها را در گوشه گوشه منظقه دید. وسوسه شروع؛ دغدغه پایان شروع وسوسه انگیزش با پایانی تلخ همراه هست.دامِ قمار مرد و زن،پیر و جوان یا تحصیل کرده و بی سواد نمی شناسد.وسوسه ای کوچک کافی هست تا گرفتارش شوی و تا باختن تمام زندگی ات قدم به قدم همراهی اش کنی.با این که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بساط قمارخانه ها از شهرها برچیده شد اما هنوز هم هستند آدم هایی که پنهانی و گاه حتی در منظر مردم شرط می بندند و آتش به زندگی شان می زنند.قماربازهایی که آلوده این کار شده اند و تا باختن تمام زندگی و هستی شان شرط می بندند و قمار می کنند.هر چند به گفته رئیس بنیاد صیانت از نهاد خانواده این معضل در فضای مجازی رواج بیشتری دارد. شرط های میلیاردی این جا ورود برای افراد متفرقه ممنوع هست و قرار نیست کسی غیر از خودشان وارد بازی شود.بازی قمار درجمع نوکیسه ها پول زیادی می خواهد و به قول قماربازها باید بانکت پر باشد. باید از خودشان باشی تا در دوره هایشان دعوت شوی و در یک شب یا میلیاردی ببازی یا میلیاردی ببری . قرارمان ساعت ۱۰ دریکی از کوچه های خیابان … هست. کمی زودتر از کمال به آدرسی که برایم فرستاده می رسم. چند دقیقه ای باید صبر کنم تا از راه برسد و همراه او یکی از عجیب ترین شب های زندگی ام را تجربه کنم. قرار نیست وارد قمارخانه ای شویم که آدم ها برای شرط بندی و قمار به آن جا می آیند. این جا خانه شخصی یکی از قماربازهاست که این بار به صورت دوره ای نوبت به او افتاده و قرار هست در چند ساعتی که همه میهمان او هستند میلیاردها تومان بینشان جابه جا شود.فضا آن قدر ناآشنا و سنگین هست که حرفی برای گفتن در جمعشان ندارم.به اجبار لبخند می زنم و با تعجبی که سعی در پنهان کردنش دارم به رفتارهایشان خیره مانده ام.بازی قمار این جا تاس ریختن هست و پوکر. رامتین و کمال بازی را شروع می کنند. صاحبخانه هم به قول قمار بازها «تلکه گیر» هست و در تمام مراحل حضور دارد تا هم درصد خودش را بگیرد و هم بر پول هایی که بین قماربازها رد و بدل می شود نظارت کند. رامتین قبل از ریختن تاس می گوید: جفت چهار ۵۰تومان. تاس ها را که می ریزد، بد می آورد. یک و پنچ. این یعنی کم شدن ۵۰میلیون تومان از بانکش و اضافه شدن همین مبلغ به بانک کمال. با این حال هیچ تغییری را درچهره هایشان نمی توان دید. گویی بردن و باختن این مبالغ با ریختن دو مکعب پلاستیکی هیچ تاثیری در بانک شان ندارد که بخواهند برایش ناراحت یا خوشحال شوند.بازی ادامه دارد و رقم ها درشت و درشت تر می شوند. گویی تاس ها امشب به میل رامتین نمی چرخند و بعد از ساعتی باخت ها، بانک ۴۰۰میلیونی اش را خالی می کند. بانک که خالی می شود سوئیچ خودرو یش را وسط می گذارد و ۱۵۰میلیون دیگر بانک را شارژ می کند.اتاق و آن میز کذایی دور سرم می چرخد.دیدن سرد رامتین در ذهنم دو دو می زند. دیدن سرد پسری سی و چند ساله که در چند ساعت به اندازه تمام آرزوهای خیلی ها باخته و بانکش را خالی کرده هست.به آرامی به کمال می گویم: پشت تاس ریختن که فکری نیست.همه اش شانس هست.با تلخندی می گوید: نه مهندس،مهارت هست ،مهارت.اگر کمی صبر کنی بازی فکری هم می کنیم تا بفهمی کار ما فکری هست! بازار داغ شرط بندی در فوتبال شرط بندی روی نتیجه مسابقات فوتبال ، شرط بندی هایی که بسته به محله و آدم هایش مبالغ مختلفی را بین آدم های آن جمع جابه جا می کند.بازهم پرس و جوها جواب می دهد و برای تماشا شرط بندی بر سر نتایج مسابقات فوتبال به مکانی این بار درجنوب تهران می روم. قهوه خانه ای دودگرفته در حوالی خیابان … که به گفته یکی از آشنایان در روزهای برگزاری فوتبال آن هم از نوع لیگ برتری اش می شود پاتوق شرط بندها.از بخت بد ،اما این هفته لیگ برتر تعطیل هست و به جای آن تیم ملی بازی دارد.امتحانش بی ضرراست. پنج شنبه بعد از ظهر همراه یکی از دوستان راهی قهوه خانه می شوم ،به بهانه چاق کردن قلیانی و نوشیدن چایی داغ.بازی ایران و عمان هم شروع شده و برخلاف انتظار بازهم شرط بندها مشغول به کارند. سعید ۷۰۰ هزار تومان بر سر برد ایران با محسن شرط بسته و در طول بازی دایم باهم کل کل می کنند.خرده پاها اما بر سر تعداد کرنر و شوت در چارچوب دروازه آن هم با رقم های پایین تر شرط می بندند. قهوه چی هم حواسش به همه هست.زیرچشمی نگاهمان می کند که مبادا برایش شر بشویم.هنوز ۵۰دقیقه به پایان بازی مانده که سعید با خنده می گوید: کار خوب را اکبرآقا (صاحب قهوه خانه)می کند.چه ایران ببرد چه ببازد او برنده هست و پولش را می گیرد.چایی ام را سر می کشم،پولش را روی میز می گذارم و از مغازه بیرون می زنم.شب از اخبار تساوی بازی را می شنوم و نمی دانم با تساوی بازی تکلیف ۷۰۰ هزار تومان شرط سعید و محسن چه شد و حق” تلکه گیری” اکبرآقا را چه کسی داد؟ شطرنج هم به شرط پول قمار زیر پوست منظقه جریان دارد.حتی در پارک ها.پارک …در یکی از محلات تهران از قدیم الایام پاتوق شطرنج بازها و تخت نرد بازهای “شرطی زن ” بوده هست.آدم هایی که در بازی حرفه ای هستند و حرفی برای گفتن دارند.به قول یکی از قدیمی های پارک تخته نرد و شطرنج این جا حرمت دارد و بزرگان پارک با هرکسی همبازی نمی شوند. هشت نفر دو به دو باهم مشغول بازی اند.شش نفرشان شطرنج بازی می کنند و دونفر دیگر هم تخته نرد.دور و اطراف میزها هم پر هست از تماشاچی هایی که به اصول تماشاچی بودن در این پارک آشنا هستند و هنگام تمرکز بازیکن ها کوچک ترین صدایی از آن ها شنیده نمی شود. از یکی از تماشاچی ها که از همه جوان تر هست می پرسم: سر چی بازی می کنند؟می گوید: دو تومان. البته حاج فتاح برای خودش برو بیایی دارد و من مطمئنم می برد. می گویم: خب برد او برای تو چه سودی دارد. با خنده می گوید: سر بردش با رفیقم ۱۰۰ تومان شرط بسته ام! و هنوز هم به همین راحتی و خنده داری، هیجان قمار در زیر پوست اقشاری از این جامعه جریان دارد …

دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴

[دیدن متن کامل خبر]