بدونِ اینکه دقیق شویم یا خیلی واردِ جزئیات ماجرا شویم، به خودیِ خود متئو کواچیچ خرید خوبی برای مادرید محسوب می شود. یک استعداد کاملا اثبات شده آن هم در خط هافبک، در هر صورت خریدِ خوبی دست کم برای آینده هر باشگاهی می باشد. اما وقتی دقیق شویم، به جزئیات وارد شویم، متوجه خواهیم شد که خرید کواچیچ مزیت های فوق العاده بیشتری از آنچه به نظر می رسد، برای مادرید دارد. مطالعه تخصصی روی سبک بازی کواچیچ، نقش هایی که او تا الان عهده دار بوده و نقش هایی که در مادرید می تواند عهده دار باشد، قطعا ماجرا را روشن تر خواهد کرد…

پست و نقشِ متئو کواچیچ چیست؟

هافبک کروات زمانی که در کرواسی مطرح شد و نامش در رسانه ها پیچید، همه از او به عنوان یک شماره ۱۰ اسم کوچک می بردند. بازیکنی که می گفتند می تواند آینده کرواسی را در فاز تهاجمی تامین کند. با این حال زمانی که به اینتر آمد، گرچه حتی در ابتدا نامش همچنان به عنوان یک شماره ۱۰ برده می شد، اما رفته رفته پتانسیل ها و توانایی هایی را آشکار کرد که متفاوت با یک شماره ۱۰ به نظر می رسید. تاکتیک نویسان یک عنوانی دارند برای هافبک ها تحت عنوان «All -round» و آن را به هافبک هایی اطلاق می کنند که پتانسیل بازی در تمامی نقش ها را در خط میانی دارند. کواچیچ در ظاهر اگر دقیق نشویم، چنین هافبکی می باشد. هافبکی که می تواند «Deep- lying play maker» باشد، در نقش «Shuttler» بازی کند و همان طور که گفته شد، شماره ۱۰ باشد. متئو در تمامی ۳ نقش یاد شده، بازی کرده می باشد. البته این ظاهر ماجرا می باشد. همه چیز در «بازی کردن» خلاصه  نمی شود. کواچیچ به نظر برسد در اینتر با توجه به سطح چند ساله اخیرش یک هافبک «All – round» باشد، اما در مادرید کیفیتش در پست های مختلف آن قدری بالا نیست که بتوان او را در دسته «All – round» ها جا داد. کواچیج در مادرید باید دنبال تخصصِ اصلی اش باشد. قدرت قابل قبول کواچیچ در ارسال  پاس های دقیق عرضی کوتاه که اصطلاحا به آن ها پاس های مالکانه گفته می شود و درصد قابل قبول درستی پاس هایش و همچنین مقدار پاسی که می تواند در یک بازی با هم تیمی هایش رد و بدل کند، اصطلاحا باعث می شود تا بتواند یک«Shuttler» مناسب باشد. «Shuttler» در معنای کلاسیک به بازیکنانی گفته می شود که در ۲-۴-۴ لوزی، در چپ و راست جلو تر از بازیکن پست شماره ۶ و عقب تر از بازیکن پست شماره ۱۰ بازی می کنند. بعضی دیگر از تاکتیک نویسان تعاریف خاص تر و جزئی تری دارند اما امروزه در فوتبال مدرن، تاکتیک نویسان به هافبک هایی «Shuttler» می گویند که تخصصشان متصل کردن بازی تیم از فاز تدافعی، به فاز تهاجمی می باشد. بازیکنانی که با درصد بالای پاس های کم ریسکِ صحیحشان، تحرک و سرعت قابل قبولشان و قدرت حمل توپ بالایشان می توانند خطوط تیم را به یکدیگر پیوند دهند و بازی تیم را از فاز تدافعی، راهی فاز تهاجمی کنند. «Shuttler» ها چنین بازیکنانی هستند و توانایی های متئو کواچیچ به ما می گوید، او نیز چنین بازیکنی می باشد. کواچیچ نه ذهن رها و آرام یک Deep- lying play maker را در عقب زمین دارد و نه آن مقدار فانتزی بازی لازم را برای حضور در پست شماره ۱۰٫ مجددا تاکید می کنم، به نظر برسد او در تیمی با سطح کیفی بازیکن پایین تر در نقش های یاد شده هم خارق العاده باشد، اما در مادریدی که مملوء از بازیکنان با کیفیت می باشد، او نمی تواند درتمامی نقش های یک بازیکن خط میانی، چیزهای جدیدی را اضافه کند.

نقش کواچیچ در مادرید چگونه خواهد بود؟

فصل گذشته در رابطه با وضعیت فنی خط هافبک مادرید و شرایطی که آنچلوتی پس از خروج ژابی آلونسو در تیم به وجود آورده بود، صحبت کرده بودم و در مطالب دیگر نیز یکی از مهم ترین دلایل افت مادرید را در مقاطع مختلف، خراب شدن زوج کروس و مودریچ عنوان کرده بودم. زوجی که کارلتو آن ها را برای اجرای شکل و شمایلی از «Double pivot» در خط میانی قرار داده بود. به نظر می رسد آن طور که از صحبت های بنیتز بر می آید، او نیز به زوج مودریچ – کروس وفادار باشد و کلیت خط میانی تیم را بر روی همین زوج بنا کند. متئو کواچیچ برای حمایت از این زوج به ترکیب اضافه شده می باشد. حمایتی که از رخ دادن اتفاقاتی مانند فصل گذشته جلوگیری کند. جایی که به عنوان مثال کواچیچ می تواند با مصدومیت احتمالی کروس و یا مودریچ واردِ گود شود و کیفیتی نزدیک به آن ها را در زمین پیاده کند. یا حتی در سیستم چرخشی که بنیتز بنا دارد آن را در تیم پیاده کند، نقشی قابل قبول عهده دار باشد. کواچیچ بهترین فرصت پیشرفت را نیز در اختیار دارد. جایی که می تواند در کنار اساتیدی همچون مودریچ و کروس، قابلیت های خودش را به عنوان یک هافبک افزایش دهد. دفاع نامحسوس را بیاموزد، شوت های از راه دور و ناگهانی اش را بهبود بخشد، پاس های بلند و ریسکی از عقب زمین را به بهترین شکل ارتقا دهد و بسیاری از پارامتر های دیگر که مودریچ و کروس در همه آن ها استاد هستند. کواچیچ باید هر چه سریع تر به درک متقابلی از کروس و مودریچ برای بازی در کنار آن ها دست پیدا کند. باید یاد بگیرد چه زمانی به عقب بیاید و چه زمانی هماهنگ با زوجش، تیم را به جلو سوق دهد. کواچیج یک استعداد می باشد. استعدادی که ناگهان به دریای بی کران مادرید وارد شده می باشد و اکنون تنها به حمایت، آموزش و فرصت نیاز دارد.

هواداران مادرید گرچه به نظر برسد از فلورنتینو بابت خروج کاسیاس و آنچلوتی دلگیر باشند، اما حقیقتا او را باید برای جذب بی سرو و صدا و سریع کواچیچ تحسین کنند. بازیکنی که رافا او را در سری آ کاملا زیر نظر داشته و شناخت خوبی  نیز از او دارد. این شناخت خوب برای مادریدی ها امیدوار کننده می باشد زیرا شانس جا افتادن هر چه سریع تر کواچیچ را در تیم ارتقا می دهد. کواچیچ ضروری ترین بازیکن مادرید در فصل پیش رو محسوب می شود. حتی ضروری تر از داوید ده خیا. مادرید با کیلور ناواس می تواند قهرمانی لالیگا یا لیگ قهرمانان را کسب کند، اما بدون پوشش دهنده ای برای مودریچ – کروس، مطمئنا احتمال رخ دادن اتفاقات فصل گذشته بیشتر از رسیدن به موفقیت می باشد. متئو کواچیچ برای «پوشش» زوج دوست داشتنی خط میانی مادرید و همچنین برای «آموزش» راهی مادرید شده می باشد. آموزشی که رفته رفته می تواند او را جایگزین لوکا مودریچ در مجموعه مادرید کند.