پورتال یک آرشیو وب فارسی:داغ نیوز: اعصاب محیطی همواره در معرض فشار، کم خونی، کشیده شدن یا قطع کامل هستند و بسیاری از مردم به علت ناآگاهی، این علائم را به افزایش چربی خون یا کم خونی نسبت می دهند. آشنایی با سندروم تونل کارپال یک متخصص بیماری های عضلانی، طب فیزیکی و توانبخشی گفت: بروز بیماری «تنگی کانال دست» در خواهران، پنج برابر بیشتر از مردان می باشد. سیدحسن نیک نژاد، اظهار کرد: سندروم تونل کارپال یا تنگی کانال دست عارضه شایعی می باشد که در منطقه مچ دست دیده می شود و این عارضه ناشی از فشار عصبی بر روی عصب میانی بوده و شایع ترین درگیری عصب محیطی می باشد. وی افزود: اعصاب محیطی همواره در معرض فشار، کم خونی، کشیده شدن یا قطع کامل هستند و بسیاری از مردم به علت ناآگاهی، این علائم را به افزایش چربی خون یا کم خونی نسبت می دهند. نیک نژاد تصریح کرد: «سندرم تونل کارپال» یک وضعیت بالینی شایع می باشد که به علت گیر افتادن یا فشار روی عصب میانی توسط ساختارهایی به اسم رباط مچ دست، ایجاد می شود و سن شایع این بیماری بین ۳۰ تا ۶۰ سالگی می باشد و سه درصد افراد جامعه به این بیماری مبتلا می شوند. این متخصص بیماری های عضلانی، طب فیزیکی و توانبخشی اضافه کرد: شرایطی مانند سن بالا، چاقی، بارداری، دیابت، کم کاری تیروئید، بیماری رینود، مصرف داروهایی مثل داروهای آرتریت روماتوئید، استفاده مداوم و قرار دادن دست ها و مچ دست در یک وضعیت خاص در ابتلای افراد به این بیماری دخالت دارد. وی خاطرنشان کرد: همچنین در بعضی افراد به دلیل استعداد ژنتیکی، تونل کارپال کوچک تر از حد طبیعی می باشد و فرد مستعد بیماری می شود. نیک نژاد تاکید کرد: سوزن سوزن مچ و انگشتان دست به ویژه در انگشتان شست، اشاره و میانی، درد و کوفتگی انگشتان از علائم بیماری می باشد و این نشانه ها در شب تشدید می شود و می تواند سبب بیدار شدن فرد از خواب شود و بیمار با تکان دادن دست خود برای کاهش علائم اقدام می کند. این متخصص بیماری های عضلانی ادامه داد: به تدریج و با گذشت زمان، در صورت عدم درمان، قدرت عضلانی دست کاهش می یابد و این موضوع سبب افتادن اشیاء از دست بیماران می شود و در مراحل پیشرفته، تحلیل رفتن عضلات کف دست نیز تماشا می شود. وی افزود: تشخیص این بیماری توسط پزشک و با انجام بررسی های لازم، گرفتن تاریخچه و انجام معاینات بالینی و همچنین انجام نوار عصب و عضله و ام. آر. آی ضروری می باشد. نیک نژاد اظهار کرد: در مراحل ابتدایی می توان با استفاده از نگهدارنده های مچ دست، علائم بیمار را کاهش داد و همچنین از روش های دیگر درمان نظیر تزریق کورتون در محل کانال مچ دستی و انجام ورزش های مخصوص استفاده کرد و در مراحل پیشرفته و عدم پاسخ به درمان طبی، جراحی برای آزادسازی عصب انجام می شود. ایسنا

پنجشنبه ، ۹مهر۱۳۹۴

[تماشا متن کامل خبر]