انگیزه اشک از دیدن علامه جعفری/ تصویر زیبای محرم از دیدن الهی قمشه ای/ نغمه خوانی شهریار و موذن زاده

پورتال تفریحی پورتال ۱ :: لطفا در ادامه انگیزه اشک از دیدن علامه جعفری/ تصویر زیبای محرم از دیدن الهی قمشه ای/ نغمه خوانی شهریار و موذن زاده را ببینید.

ای حسین!
با تو چه بگویم ؟

«شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل»

و تو ای چراغ راه، ای کشتی رهایی، ای خونی که از آن نقطه صحرا، جاودان می‌طپی، و می‌جوشی، و در بستر زمان جاری هستی، و بر همه نسل‌ها می‌گذری، و هر زمین حاصلخیزی را سیراب خون می‌کنی، و هر بذر شایسته را، در زیر خاک، می‌شکافی و می‌شکوفایی، و هر نهال تشنه‌ای را به برگ و بار حیات و خرمی می‌نشانی.

ای آموزگار بزرگ شهادت !
برقی از آن نور را بر این شبستان سیاه و نومید ما بیفکن، قطره‌ای از آن خون را در بستر خشکیده و نیم مرده ما جاری ساز، و تفی از آتش آن صحرای آتش خیز را به این زمستان سرد و فسرده ما ببخش.

ای که “مرگ سرخ” را برگزیدی تا عاشقانت را از “مرگ سیاه” برهانی، تا با قطره خونت، ملتی را حیات بخشی، و تاریخی را به طپش آری، و کالبد مرده و فسرده عصری را گرم کنی، و بدان جوشش و خروش زندگی و عشق و امید دهی!

ایمان ما ، ملت ما ، تاریخ فردای ما ، کالبد زمان ما

“به خون تو محتاج می باشد “

……………..

آنچه خواندید بخشی از دل گویه های دکتر علی شریعتی با امام حسین(ع)  بود. با این سرآغاز پرونده آغازین محرم ۱۴۳۷ به همه دوستداران و ارادتمندان حسینی تقدیم می شود.

نغمه خوانی ترکی

فایل صوتی که در ابتدای مطالب پرونده می شنوید، کلام زنده یاد استاد شهریار و صدای سلیم موذن زاده اردبیلی می باشد که در وصف محرم و حرکت امام حسین(ع) به زبان ترکی خوانده شده می باشد.

حرکت از حج برای انجام جهاد اکبر/ گفتاری از آیت الله جوادی آملی

«وجود مبارک سیّد‌الشهدا از همان اوّل که از مدینه حرکت کردند و خواستند به مدینه بیایند به قصد عمرهٴ مفرده حرکت کردند نه عمرهٴ تمتّع در مقتل ها این‌چنین آمده که حضرت حجّ تمتع را به عمرهٴ مفرده تبدیل کرد این‌چنین نبود آن که در کتاب های فقهی ما در روایات معتبر ما هست این هست که از اوّل وجود مبارک حضرت سیّدالشهداء (سلام الله علیه) به قصد عمرهٴ مفرده حرکت کرده در عمرهٴ مفرده حرف از حج مطرح نیست از همان اوّل می‌دانست که نباید به عرفات و مشعر و منا برود منایش جای دیگر می باشد از اوّل به قصد عمرهٴ مفرده حرکت کردند لذا روز هشتم که حاجیان در روز ترویه زمینه را فراهم می‌کردند که بروند به طرف عرفات وجود مبارک حضرت در آن سخنرانی رسمی ایراد کرد و به طرف کوفه و کربلا حرکت کرد.

سیّد‌الشهداء فرمود حرف من و یزید نیست حرف از مثل یزید می باشد حالا هر کسی شد حرف از حق و باطل و صدق و کذب و خیر و شر و حسن و قبح و امثال ذلک می باشد. مطالب بعدی این بود که وجود مبارک سیّد الشهداء سه جهاد داشت هم جهاد اصغر داشت که با دشمنان جنگید هم جهاد اوسط داشت که با اصاف نفسانی جنگید امام عادل بود و هم جهاد اکبر چون جهاد اکبر معمولاً مطرح نیست این اوسط را اکبر می‌نامند و گرنه مبارزهٴ با نفس تهذیب نفس تزکیهٴ نفس آدم عادل شده آدم متقی شدن آدم بهشتی شدن این جهاد اوسط می باشد نه جهاد اکبر.

سیّدالشهداء (سلام الله علیه) در شب عاشورا فرمود مردم اینجا غیر از مرگ تفریحی نیست من به شما بگویم نه ما اهل صلحیم نه آنها کوتاه می‌آیند هر کس باشد کشته می‌شود مبادا بگویید ما نمی‌دانستیم این یک مطالب و من هم امام زمان شمایم بیعت را از گردن شما برداشتم الآن هم شب می باشد می‌خواهید بروید، بروید این دو نکته راه کربلا بسته می باشد امّا یک طرفه بسته می باشد نه دو طرفه یعنی هر کس بخواهد به یاری من بیاید هر کس بخواهد به یاری من بیاید جلویش را می‌گیرند ولی هر کس بخواهد از کربلا برود راهش باز می باشد.

اگر شما می‌بینید در تمام این مراحل راه را بستند یک طرفه می باشد این جریان شریعهٴ فرات، تنها برای این نبود که ابی‌عبد الله و همراهانش آب نبرند برای این بود که راه آب را هم ببندند چون روستاهای فراوانی آن طرف فرات گوشهٴ شط بود این فرات یک شطّی می باشد یک رودخانه‌ای می باشد که از دجله جدا می‌شود در شمال شرقی کربلا می‌ریزد آن طرف این رودخانه روستاهای فراوانی بود آنها ممکن بود از راه آب خودشان را به ابی‌عبد الله برسانند در این شریعهٴ فرات که گذرگاه بود شریعه یعنی آنجایی که شیب نرم دارد و رفت و آمد آسان می باشد آنجا را تیرانداز گذاشتند که مبادا کسی از آن شریعه یعنی مورد شارع آنجا که شیب نرم دارد وارد شود و حسین‌بن‌علی را یاری کند. حضرت در شب عاشورا فرمود رفتن آزاد می باشد شب هم هست تاریک هم هست کسی هم شما را نمی‌بیند من هم بیعت را از گردن شما برداشتم هر کس باشد کشته می‌شود هیچ کس زنده نیست حتّی این طفل شیر خواره من هم می‌کشند.

بعد از اینکه فرمود مطمئن باشید اینجا غیر از مرگ تفریحی نیست و اینها با من کار دارند با شما کاری ندارند شما اگر بروید آزادید این را در شب عاشو را فرمود اوّل کسی که قیام کرد گفت ممکن نیست دست از شما برداریم وجود مبارک قمر بنی‌هاشم بود عباس‌بن‌علی (سلام الله علیه) بود اوّل او قیام کرد بعد سایر شهدا هر کدام به نوبه خود عرض ادب کردند گفتند ما دست بردار نیستیم.

بنابراین بعد از اینکه این صحنه‌ها تمام شد اتمام حجّت شد معلوم شد که اینها جهاد اصغر را پشت سر می‌گذارند جهاد اوسط را پشت سر گذاشتند از آن به بعد اینها را وارد جهاد اکبر کرد جای اینها را در بهشت نشانشان داد در شب عاشورا بنابراین جهاد اکبر این نیست که آدم ایمان داشته باشد بهشتی هست جهادی هست جهنمی هست جهاد اکبر یعنی اینکه آنقدر تلاش و کوشش بکند در مال حلال فکر حلال غذای حلال نماز شب طهارت روح که جز خدا نیاندیشد تا جهنّم را ببیند و بهشت را ببیند در بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) هست که «فَهُمْ وَ الْجَنَّهُ کَمَنْ قَدْ رَآهَا» کم‌اند «قَدْ رَآهَا» خود حضرت فرمود من اگر قیام قیامت قیام کند برای من تفاوت ندارد من الآن جهنّم را دارم می‌بینم بهشت را می‌بینم.»

  انگیزه ما از گریه براى امام حسین (ع) چیست؟/ نوشتاری از علامه محمد تقی جعفری

«ما در شادى ها و اندوه ها، خنده ها و گریه ها، با رشد فکرى مى توانیم یک مقدار خودمان را بالا بکشیم. یکى از شعراى بسیار خوش ذوق و با فضل عرب به اسم اعثم کوفى، چند بیتى درباره امام حسین (علیه السلام) دارد، که فقط یک بیت آن مورد بحث ماست. خطابش به امام حسین (علیه السلام ) که : «اى پسر پیامبر، اى پسر على مرتضى، چشمم گریه مى کند (براى تو ناله مى کنم، براى تو مى گریم) اما نه براى پاداش و نه براى این که ثوابى به دست آورم. (با خودت کار دارم، روحم متوجه خود توست)
گریه فقط براى خود توست.»

این رشد روحى یک انسان را نشان مى دهد که خود حقیقت، او را در جاذبیت خود قرار بدهد، نه لذت و الم، نه پاداش، نه ترس از مجازات. این همان قله اعلى، یا از قله هاى بسیار با عظمت رشد انسانى می باشد، که اگر کمى بالا برویم، مى فهمیم که معناى خداشناسى یعنى چه. الله اکبر مى گویم فقط براى خودت ! همان طور که على بن ابى طالب مى گفت : «من تو را عبادت مى کنم، نه به طمع بهشت، نه براى ترس از جهنم، بلکه تو را شایسته عبادت مى بینم و مى پرستم.»

آیا حسین نمى تواند انسان ها را به جاذبه ربوبى بکشد، چون انسان ها را به خودش جلب کرده می باشد ؟ شما در سالیان عمرتان، عاشوراها دیده اید. این که سخنوران، معلمان، مربیان بگویند اشک بر حسین این قدر ثواب دارد، درست می باشد و روایت بسیار داریم که گریه بر حسین خیلى ثواب دارد. اما من از شما مى پرسم: در این سالیان عمر، در چند عاشورا وقتى که منقلب و متوجه شده بودید، به کجا متوجه شده بودید؟ به بهشت یا به خود حسین؟ اگر گفتید به خود حسین ، روح شما واقعا در حال ارتباط با حسین به درجه اعلاى اوج خودش رسیده بود. به جهت این که ارتباط شما با یک انسان تکامل یافته بود.

حسین، ولى اعظم خدا بود، بدون این که شما توقع و انتظارى داشته باشید که مثلا به شما دنیایى چنان بدهند. البته بعدا دعا مى کردید. دعا براى کارهاى دنیوى هم خوب و درست می باشد، دعا براى کارهاى اخروى هم صحیح می باشد، اما نمى شود براى خانه گریه کرد. گریه، آن هم از اعماق روح، مستند به عمیق ترین احساس. چنین گریه اى براى داشتن قالیچه بر نمى آید. این نمى شود که کسى بگوید: من گریه کردم براى حسین (علیه السلام)، خدایا پاداش آن را به من قالیچه بده! گریه هاى سوزانى که از اعماق دل آدمیان براى حسین بر آمده می باشد، مقدس تر از همه این ها بوده می باشد. اگر چه در موقع دعا خوب دعا مى کردیم، یا مریض هایمان را دعا مى کردیم . درست مثل این که وقتى گفتید السلام علیکم و رحمه الله و برکاته ، نماز که تمام شد، براى کارهاى دنیایى و براى برطرف شدن مشکلات دعا مى کنید اما اهدنا الصراط المستقیم، صفر بانکى نیست که یک صفر به ثروت بانکى شما اضافه شود. متن آن غیر از این می باشد.

از این درس حسین واقعا مى توانید به بالاترین قله ایاک نعبد بروید، یعنى طعم آن را آدم مى تواند بچشد. حسین ! فقط براى تو گریه مى کنم . تبکیک عینى لا لاجل مثوبه . یقین دارم که شما در طول عمرتان که در آن سالیان متمادى، عاشوراها آمده و رفته می باشد، فقط براى خود حسین گریه کرده اید.

اصلا هر زمانى که حسین براى شما مطرح شده می باشد، گریه کردید. حالا روز قیامت چه جزایى مى دهند؟ البته پاداش و عوض خواهند داد، ولى شما این پاداش را در نظر نداشتید. اگر کمى بالا بیایید، مى شود توحید حقیقى. بندگان خدا، این قدر راه به سوى خدا دور نیست، خیلى نزدیک می باشد. اگر هیچ گونه استعدادش را نداشتید، در آن صورت حق با شما بود. مى گفتید ما باید سال هاى سال بنشینیم ، فلسفه و عرفان و ادبیات بخوانیم تا با فرهنگ توحید آشنا بشویم . سپس بفهمیم که ایاک نعبد، یعنى «خدایا فقط تو را مى پرستیم، فقط با تو روبه رو هستیم »

این درس حسین (علیه السلام) می باشد. حسین (علیه السلام) این را به ما تعلیم داد. بلى، مى توان گفت؛ ایاک نعبد. مثل این که مى گوییم ایاک ابکى. اى حسین، فقط براى خود تو گریه مى کنم.»

 آنچه در کربلا گذشته را چگونه باید بنامیم؟ حادثه، قیام، نهضت یا انقلاب؟/ نوشتاری از دکتر محمدرضا سنگری

«برای نامگذاری آنچه در کربلا گذشته می باشد، بسیاری تاکنون از واژه هایی بس متداول و تا حدی نیز مستعمل بهره گرفته و درخصوص آن بحث کرده اند. کربلا را از یک سو به واسطه آنکه تجلی بارز حرکت و خیزش می باشد می توان «قیام» نامید؛ در عین حال ممکن می باشد واژه «قیام» با وجود آنکه تداعی کننده و یادآورحرکت های سیاسی پورتال یک ماست، عظمت، گستره و تأثیری را که این حرکت در طول تاریخ بر جای گذاشته می باشد، به درستی تبیین نکند. از سویی دیگر، اگر بگوییم کربلا یک حادثه می باشد، تنها از نوعی رویداد حرف به میان آورده ایم؛ یعنی آنچه به وقوع پیوسته می باشد. کاربرد این تعبیر نیز ممکن می باشد این مسأله را در ذهن تداعی کند که رویداد برش تاریخی دارد؛ یعنی زمانی آغاز شده و در مقطعی به اتمام رسیده می باشد.

ویژگی حدوث و حادثه، رخدادی می باشد که کرانه آغاز و پایان دارد؛ در حالی که کربلا واقعیتی بی انتهاست. پیامبر اکرم(ص) می فرمود: از شهادت حسین آتشی در جان ها افروخته می شود که هرگز خاموشی نمی پذیرد. بنابراین، عنوان حادثه نیز نمی تواند برای تبیین آنچه در کربلا رخ داده می باشد، بیان کاملی باشد. اگر کربلا را نهضت به معنای حرکت، شور و بیداری بنامیم، به تعریف جامعی دست نیافته ایم. از دیگر سوی، برخی نیز حرکت کربلا را انقلاب به معنای حرکتی سیاسی می دانند، که کاربرد این واژه نیز نمی تواند تمامی ویژگی های این حرکت را تشریح سازد. به گمان من، بهترین اسم برای حرکت اباعبدالله همان می باشد که امام(ع) خود به آن اشاره کرده می باشد.

چنانچه انگیزه حرکت خویش را اصلاح امت پیامبر(ص) و بازگشت به اسلامی که از آن فاصله گرفته شده می باشد، بیان می فرماید. می گویند سرمبارک امام بر نیزه، این آیه از سوره کهف را قرائت می کرد که: آیا فکر می کنید قصه اصحاب کهف و رقیم….. آیت شگرفی می باشد؟ به یکباره یکی از میان جمعیت گفت: آنچه بر شما گذشته می باشد، از اصحاب کهف و رقیم شگفت انگیزتر می باشد.

ممکن است این تعبیر قرآنی، رساترین عبارت برای بیان حرکت عظیم کربلا باشد که کربلا آیه شگفت خدا می باشد. آیه هر آن چیزی می باشد که می خواهد چیز دیگری را به ما نشان دهد. در حقیقت، آیه، آینه می باشد. همان گونه که وقتی به آینه می نگریم نمی خواهیم خود آینه را ببینیم و مقصودمان تماشا شیء دیگری در آینه می باشد.

کربلا آیه شگفت خداست که در آن خدا و تمام حقیقت دین نشان داده شده می باشد. بنابراین، بهتر می باشد کربلا را آیه شگفت خدا بنامیم.»

مقام رضا؛ زیباترین تصویر حسینی/ گفتاری از دکتر حسین الهی قمشه ای

«یکی از صفات انسان های شایسته و کامل، رضا به مقدرات الهی و تسلیم در برابر آن می باشد. به عبارت دیگر، ترک اعتراض و انکار در قلب و ظاهر انسانی که در نزد او فقر و غنا، راحت و رنج، بقا و فنا، عزت و ذلت، مرض و صحت و مرگ و حیات مساوی باشد، راضی به خواسته خداست.

برخلاف انسان صابر که ممکن است در باطن ناخشنود بوده و تنها در ظاهر اعتراضی نمی کند، در روایتی از پیامبر اکرم(ص) از قول جبرائیل درباره مقام رضا نقل می باشد: «انسان راضی از آقای خویش ناخشنود نیست؛ چه از دنیا بهره مند باشد و چه بی بهره، و به عمل اندک بسنده نمی کند» امام حسین(ع) نمونه متعالی و کامل این صفت می باشد و در رفتار و گفتارش، رضایت و تسلیم حق موج می زند. امام صادق(ع) سوره «والفجر» را سوره امام حسین(ع) می نامد، زیرا ایشان را جلوه تمام و کمال این آیه: «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه» می داند.

امام حسین(ع) همان روح آرامش یافته در سایه یاد خداست که فرمود: «الابذکر ا… تطمئن القلوب» و در حالی روز عاشورا به سوی ملکوت اعلی پرکشید که رضایت و تسلیم خویش را با همه وجود به اثبات رساند. در دعای عرفه هم از امام حسین(ع) می خوانیم «قضا و قدرت را برمن خیر و مبارک ساز تا آنچه دیر می خواهی برمن، زودتر نخواهم و آنچه زودتر می خواهی، دیرتر مایل نباشم» و باز می فرماید: «رضایت و خشنودی خدا موجب رضایت ما اهل بیت می باشد و بر بلای رسیده از جانب او صبر می کنیم»

امام حسین(ع) در آخرین لحظات عمر شریفش، در قتلگاه فرمود: «رضا بقضائک و تسلیماً لامرک و لامعبود سواک یا غیاث المستغیثین» ( خشنود به قضای تو و تسلیم امر و فرمانت هستم و معبودی غیر تو نیست، ای فریاد رس فریاد جویان!) این زیباترین تصویر از امامی راستین می باشد که برای رضای الهی از جان و مال و اهل خانواده اش گذشت و درخت اسلام را به خون سرخش آبیاری کرد.»

ما امام حسین خراب کن هستیم! / گفتاری از دکتر عبدالرحیم گواهی

«یکی از مشکلات ما این می باشد که بسیاری از جوان ها دین گریز شده اند، در حالی که واقعا هیچ دشمنی با خدا و اسلام و امام حسین ندارند. اینها بی دین نیستند بلکه تنها به زبان دینی ما معترضند. واژگان دینی اینها باید واژگان فلسفه علم روز باشد و الگوی دینی ای که وجه عقلانی شان را اشباع کند. مشکل اینجاست که مبلغان دین، روی همان بیان های کهنه چند صد سال پیش توقف کرده اند! این کاری می باشد که در نهایت جوان را به سوی مسلمان نما شدن می کشاند!

در حالی که حماسه حسینی الگویی می باشد که می تواند وجه عقلانیت دینی ما را تا قیامت اشباع کند. یک الگوی سرآمد و کامل، متشکل از خطبه ها، شعارها، سلوک، مناجات، پیام و راه اباعبدالله و همین جاست که مطهری، آن اسلام شناس دلسوز و آن روشنفکر دینی زحمت کشیده، با سوز سینه فریاد می زند: «ما امام حسین خراب کن هستیم!»

شیعه امام حسین شدن یعنی پیروی از راه ایشان، اما راه امام حسین کدام می باشد؟ کدام راه لازمه حسینی شدن می باشد؟ اباعبداللهی که در زیارت عاشورا شناختش را از خدا طلب می کنیم و می گوییم «اللهم ارزقنا شفاعه الحسین»، اباعبداللهی که ثبات قدم در کنار او را آرزوی خود قرار داده ایم و دعا می کنیم« و ثبت لی قدم صدق عندک مع الحسین» کیست؟ آیا پیرو راه او هستیم؟ آیا اصلا راه او را می شناسیم؟ امام شناسی طریقی می باشد که برای طی آن باید زمان گذاشت و هزینه صرف کرد. امام آیا به اندازه ای که برای تجارت و سفرهای خودمان صرف زمان و تحمل مشقت می کنیم، برای شناخت امام خود نیز زمان گذاشته ایم؟ شیعه به معنای رهرو می باشد و ما تا اولا راه خویش را نشناسیم و ثانیا در آن صادقانه قدم نگذاریم نباید اسم خود را شیعه بگذاریم و شفاعت ایشان را طلب کنیم.

ما اولین قدم برای نزدیکی به اباعبدلله شنیدن و فهمیدن پیام ایشان می باشد و آن هم چندان دشوار نیست. چرا که امام حسین در آخرین خطبه هایشان پیام خود را به ما اعلام کرده اند. می فرمایند:« آیا نمی بینید که به حق عمل نمی شود و جلوی باطل را نمی گیرند؟ این امری می باشد که حقیقتا انسان مومن را به دیدار خداوند راغب می کند ( کنایه از آماده شدن برای رقابت و جهاد و شهادت)

این کلام حکایت از این دارد که امام حسین کسی می باشد که حق را شناخته می باشد. همان حقی که به خاطر آن انجام عمل حج را نیمه کاره رها کرد. حقی که بالاتر از احکام و بالاتر از همه تکالیف و عبادات می باشد یعنی شناخت امام!»

/۶۲۶۲

نوشته شده توسط : kotoleha در موضوع : فرهنگ و هنر

با فالو کردن ما در شبکه اینستاگرام و دیگر شبکه های مجازی، از جوایز و قرعه کشی های ما که فقط از طریق شبکه های اجتماعی اعلام میشود مطلع شوید.

The post انگیزه اشک از دیدن علامه جعفری/ تصویر زیبای محرم از دیدن الهی قمشه ای/ نغمه خوانی شهریار و موذن زاده appeared first on کوتوله ها|عکس،بازیگران،مدل مانتو جدید، فال روزانه ، فال حافظ.

انگیزه اشک از دیدن علامه جعفری/ تصویر زیبای محرم از دیدن الهی قمشه ای/ نغمه خوانی شهریار و موذن زاده

لطفا نظر خود را درباره انگیزه اشک از دیدن علامه جعفری/ تصویر زیبای محرم از دیدن الهی قمشه ای/ نغمه خوانی شهریار و موذن زاده با ما در میان بگذارید.