پورتال یک آرشیو وب فارسی:عقیق: هر که از خدا پروا نماید از او پروا کنند و هر که از خدا فرمان برد از او فرمان برند و هر که از خالق اطاعت کند از خشم مخلوق ترسى به خود راه ندهد و هر که آفریدگار را خشمگین سازد پس باید مطمئن باشد که به خشم آفریدگان دچار آید.عقیق :حضرت علی بن محمد امام هادی(ع) می فرمایند:خدا را بقعه هاست که دوست دارد در آنها دعا شود و آن دعاها را مستجاب گرداند، که یکى از آن بقعه ها بارگاه امام حسین علیه السّلام می باشد. – هر که از خدا پروا نماید از او پروا کنند و هر که از خدا فرمان برد از او فرمان برند و هر که از خالق اطاعت کند از خشم مخلوق ترسى به خود راه ندهد و هر که آفریدگار را خشمگین سازد پس باید مطمئن باشد که به خشم آفریدگان دچار آید. – به راستى، خداوند وصف نشود جز به آنچه خودش خود را وصف نموده می باشد. کجا مى تواند وصف پذیر باشد در حالى که حواسّ از درکش عاجز می باشد و خردها بدو نرسند و تصوّرات به کنه او پى نبرند و او در دیدگان نگنجد، آن خدایى که با تمام نزدیکیش دور می باشد و با تمام دوریش نزدیک؛ چگونگى را پدید آورد ولى «چگونه» در مورد او به کار نرود و کجایى را آفرید ولى «کجا» در باره او استفاده نشود. او از چگونگى و کجایى برکنار می باشد، یگانه می باشد و یکتا، جلالت او پرجلال و نامهایش مقدّس باد! – حسن بن مسعود [احتمال دارد: «حسن بن سعید» صحیح باشد] گوید: خدمت امام هادى علیه السّلام شرفیاب شدم، در حالى که انگشتم خراش برداشته بود و سوارى در اثر برخوردى که به من کرده بود شانه ام آسیب دیده بود و در ازدحامى گرفتار شدم که در اثر آن پاره اى از لباسهایم پاره شد، ناگهان بر زبان آوردم که: وه چه روز شومى! خدا شرّت را از من بگرداند. امام هادى علیه السّلام فرمود: اى حسن! تو هم که با ما رفت و آمد دارى گناه خود را بر گردن بى گناه مى اندازى؟! حسن گفت: به سر عقل آمدم و فهمیدم که دستخوش اشتباه شده ام، گفتم مولاى من، از خداوند طلب آمرزش دارم. امام علیه السّلام فرمود: اى حسن! روزها چه گناهى دارند که چون شما به سزاى اعمالتان مى رسید آنها را شوم مى پندارید. حسن گفت: یا ابن رسول اللَّه، من همواره استغفر اللَّه گفتن را ورد زبانم سازم و این توبه من باشد؟ امام علیه السّلام فرمود،: به خدا سوگند! این ثمر بخش نباشد و لیکن خداوند به خاطر نکوهشى که بر بى گناهى انجام گرفته شما را مجازات نماید. اى حسن! مگر نمى دانى که پاداش دهنده و مجازات کننده و جزا دهنده به اعمال در این دنیا و در آن دنیا، فقط خداست؟ گفتم: آرى چنین می باشد اى مولاى من. آنگاه امام هادى علیه السّلام فرمود: پس خلاف مرو، و براى پورتال یک اثرى در حکم خداوند قائل مشو. عرض کردم: چشم! مولاى من. – هر که از مکر خدا و مؤاخذه دردناک او آسوده خاطر باشد، دچار تکبّر گردد تا آنکه قضاى الهى و امر نافذش بر او جارى شود. هر که خدا را از روى دلیل روشن بشناسد، مصائب دنیا بر او سبک آید، هر چند با قیچى قطعه قطعه شود و پراکنده گردد! – شکرگزار به خود شکر سعادتمندتر می باشد از نعمتى که موجب شکرگزارى او شده می باشد؛ زیرا نعمتها کالاى دنیایند ولى شکر، هم نعمت دنیاست و هم آخرت. – به راستى، خداوند دنیا را خانه آزمایش و آخرت را خانه ماندگار و آزمایش در دنیا را سببى براى ثواب آخرت و ثواب آخرت را عوض آزمایش دنیا قرار داده می باشد. – همانا، ظالم بردبار بسا که به خاطر بردباریش از ظلم او درگذرند و صاحب حقّ بى خرد بسا که به خاطر بى خردى خود نور حقّ خویش را خاموش سازد. – هر که دوستى و نظر خود را [به طور کامل و صادقانه ] در اختیارات گذارد، تو نیز با تمام وجود از او اطاعت کن. – هر که براى خود شخصیّت و ارزشى قائل نشود از گزند او خاطر جمع مباش. – دنیا بازارى می باشد که عده اى در آن سود برند و عده اى هم زیان نمایند. پی نوشت: تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص: ۸۸۰تا۸۸۳٫ منبع:افکار ۲۱۱۰۰۸

شنبه ، ۱۱مهر۱۳۹۴

[تماشا متن کامل خبر]