حضرت رقیه (س) كنار پیكر خونین پدر

در ادامه از حضرت رقیه (س) كنار پیكر خونین پدر دیدن نمایید.

در شام غریبان
در كتاب مبكی العیون آمده هست:
در شام غریبان، حضرت زینب۳ در زیر خیمه ی نیم سوخته ای، اندكی خوابید.
در
عالم خواب مادرش حضرت فاطمه ی زهرا۳ را دید. عرض كرد: مادر جان! آیا از
حال ما خبر داری؟! حضرت فاطمه۳ فرمود: تاب شنیدن ندارم. حضرت زینب۳ عرض
كرد: پس شكوه‌ام را به چه كسی بگویم؟ حضرت زهرا۳ فرمود: « من خود هنگامی كه
سر از بدن فرزندم حسین۷ جدا می‌كردند، حاضر بودم. اكنون برخیز و رقیه۳ را
پیدا كن».
حضرت زینب۳ برخاست. هر چه صدا زد، حضرت رقیه۳ را نیافت. با
خواهرش ام كلثوم۳، در حالی كه گریه می‌كردند و ناله سر می‌دادند، از خیمه
بیرون آمدند و به جستجو پرداختند تا این كه نزدیك قتلگاه صدای او را
شنیدند. كنار بدن های پاره پاره، دیدند رقیه۳ خود را روی پیكر مطهر پدر
افكنده و در حالی كه دست هایش را به سینه ی پدر چسبانیده هست درد دل
می‌كند. حضرت زینب۳ او را نوازش كرد. در این وقتی سكینه۳ نیز آمد و با هم به
خیمه بازگشتند. در مسیر راه سكینه۳ از رقیه۳ پرسید: چگونه پیكر پدر را
پیدا كردی؟ او پاسخ داد: « آن قدر پدر پدر كردم كه ناگاه صدای پدرم را
شنیدم كه فرمود: بیا اینجا، من در این جا هستم» .

مجلس یزید در قصری بود بسیار
مجلل، كه به دستور معاویه ساخته شده بود، و در آن زمان طرز معماری و
ساختمان آن معروفیت خاصی داشت، و مورخین شرح مفصلی از معماری و تزیین و
تشریفات آن نوشته‌اند و گفته شده: هنگامی كه معاویه خواست آن را بسازد
منازل اطراف آن را از مالكین خرید، ولی پیره‌زنی كه خانه‌ای مخروبه در آن
قسمت داشت از فروش خانه خودداری كرد. چون معاویه خواست با زور آن منزل را
بگیرد، عمرو عاص و دیگر نزدیكان، او را منع كردند كه این كار را نكن تا مثل
انوشیروان به عدالت سر شناس شوی، كه برای ساختن ایوان مداین عدالتش اجازه
نداد كه صاحب خانه‌ای را ناراحت كند، و ایوان را به صورت ناقص ساخت.
معاویه از خانه ی پیرزن صرف نظر كرد و قصر را ساخت و آن خانه خرابه در كنارش به همان حالت باقی ماند .

در روایت مرحوم صدوق۱ از آن
خرابه، تعبیر به محبس (زندان و بازداشتگاه) شده هست، زیرا آنها در آنجا
محصور بودند و اجازه نداشتند به جای دیگر بروند. وی می‌نویسد:
« ان یزید لعنه الله امر بنساء الْحسیْن: فحبس فحبسْن مع علی بْن الْحسیْن۸ فی محْبس لا یكنهمْ منْ حر و لا قر حتی تقشرتْ وجوههم» .
همانا
یزید دستور داد كه اهل بیت امام حسین: را همراه امام سجاد۷ در محلی حبس
كردند. آنها در آن جا نه از گرما در امان بودند و نه از سرما، تا آن كه بر
اثر آن صورت هایشان پوست انداخت .
چون اولاد رسول و ذراری فاطمه ی بتول۳
را در خرابه ی شام منزل دادند، آن غریبان ستمدیده و آن اسیران داغدیده،
صبح و شام برای جوانان شهید خود در ناله و نوحه بودند. عصرها كه می‌شد آن
اطفال خردسال درب خرابه صف می‌كشیدند، می‌دیدند كه مردم شام خرم و خوشحال
هستند اطفال خود را گرفته آب و نان تهیه كرده به خانه‌های خود می‌روند. آن
طفلان خسته مانند مرغان پر شكسته دامن عمه را می‌گرفتند كه ای عمه! مگر ما
خانه نداریم؟ مگر بابا نداریم؟
می‌فرمود: چرا نور دیدگان، خانه‌های شما در مدینه و بابای شما به سفر رفته هست.

تهیه و گرد آوری : پورتال تفریحی و سرگرمی پورتال یک

لطفا نظرات خود را درباره نوشته حضرت رقیه (س) كنار پیكر خونین پدر با ما در میان بگذارید.