پرسش: فرزند پسر من با اینکه چهار سال و نیم دارد ولی خیلی وابسته به ما شده و همچنین ترس و واهمه دارد شبها در یک اتاق می خوابیم ولی تا حالا موفق نشده ایم که او به تنهایی و بر روی تختخواب خود بخوابد و همیشه بین من و مادرش می خوابد. در محوطه بیرون بدون من یا مادرش با بچه ها بازی نمی کند و به تازگی که او را برای مهد ثبت اسم کرده ایم نمی دانیم چگونه با این موضوع برخورد می کند.

پاسخ: وابستگی زیاد کودک شما ممکن است ناشی از استرس و اضطرابی می باشد که در او ایجاد شده می باشد. اما شما به تدریج باید سعی کنید تا استقلال را جایگزین این وابستگی کنید. درجهت این امر ثبت اسم او در مهد اقدام مثبتی می باشد.

اما باید درنظر داشته باشید که اگر با تلاش او برای نماندن در مهد روبرو شدید ابتدا و در روزهای اول حضور او را به ساعت های کمی محدود کنید تا به تدریج این زمان را افزایش دهید. حتماً شخصی مثل مادر در روزهای اول او را همراهی کند و بتدریج حضورش را کاهش دهد. ممکن است در ابتدا لازم باشه که مادر در کنار اتاق و یا در داخل کلاس بنشیند و به نحوی باشد که در معرض دید کودک باشد.

اما بتدریج می توانید به بهانه خوراکی خریدن و یا “یک سری به خونه بزنم و برگردم و …” برای مدت کمی جدا شوید. مراقب باشید که جدائیتون با آگاهی او صورت بگیرد تا اعتماد سلب نشود. درمورد مکان خواب نیز او باید بداند که باید درجای خواب خود بخوابد.

می توان چند شبی را به همراه او در اتاق باشید و قصه بگویید. سپس به بهانه هایی خارج از اتاق باشید و با صدای قصه گفتن ارامش کنید و یا نوار قصه برایش بگذارید و بازهم بتدریج فاصله خود را زیاد کنید. حتماً نور کمی را در اتاق خوابش تنظیم کنید. یک شئی دوست داشتنی در کنارش قرار دهید. اوقاتی شاد برای پیش از خواب او تنظیم کنید تا با استرس به خواب نرود.

برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی می باشد یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.