۲٫ زمانی كه كودكتان شروع به جیغ زدن می كند، صبور بوده و زود از كوره در نروید. از چنین فرصت هایی برای اموزش كودك خود بهره گیرید. با ارامش با او صحبت كنید و به او بگوئید چگونه برای به دست اوردن خواسته های خود باید عمل كند.

۳٫ كودكان از نوع برخورد اطرافیان، واكنش بعدی را انجام می دهند؛ بنابراین شایسته می باشد گاه در مقابل برخی از رفتارها و واكنش های او بی تفاوت باشید تا ان رفتار در وی خاموش گردد؛ زیرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقویت رفتار در كودك گردد؛ به عنوان مثال وقتی كودك می بیند شما در برابر جیغ زدن او براشفته شدید تازه یاد می گیرد كه برای اشفته شدن شما باید چه كند.

۴٫ زمینه بروز این گونه رفتارها را در فرزند خود كاهش دهید. به عنوان مثال اگر تجربه نشان داده زمانی كه با تندی با او برخورد می شود او شروع به جیغ زدن می كند، سعی كنید خود و دیگران چنین رفتاری با او نداشته باشید.

۵٫ با توجّه به موقعیّتی كه او اقدام به جیغ زدن می كند، سعی نمایید در برخی از مواقع از روش محروم سازی به جای تنبیه كلامی و رفتاری برای كاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گیرید. به این صورت كه پس از اقدام وی به جیغ زدن، به او اجازه ندهید با اسباب بازی، بازی نماید. به او توضیح دهید كه چرا او را از اسباب بازی هایش محروم كردید. او را از اسباب بازی هایش دور كنید تا مهلت یابد كه دریابد چرا او را از اسباب بازی هایش، دور نموده اید ( برای مدت زیاد او را از اسباب بازی ها دور نكنید؛ زیرا در این صورت فراموش می كند كه چرا چنین رفتاری با او داشته اید). به وی بگویید كه اگر به شما قول دهد كه دیگر این كار را تكرار نكند او را به محل بازی باز می گردانید.

۶٫ در انتخاب‌ فیلم و كارتون نیز دقت‌ نموده و شرایطی‌ فراهم‌ اورید فیلم و كارتونی كه مناسب‌ سن‌ وی‌ نیست را نبیند.

۷٫ یكی از دلایل تكرار رفتار پرخاشگرانه این می باشد كه كودك به این نتیجه می‌رسد كه نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پیامد بدی نمی‌شود، بلكه تقویت هم می‌شود. مثلاً والدین گاهی چون حوصله سر و صدا و داد و فریادهای كودك خود را ندارند یا از رفتارهای پرخاشگرانه او می‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوی كودك سریع او را به خواسته‌اش می‌رسانند تا او را ارام كنند، در نتیجه كودك یاد می‌گیرد برای رسیدن به خواسته‌اش پرخاشگری كند. گاهی هم كودك تنها برای جلب توجه والدین به خود و قراردادن خود در كانون توجه خانواده، پرخاشگری می‌كند و والدین نیز بدون انكه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزی كردن) او را به خواسته‌اش می‌رسانند و به این ترتیب احتمال اینكه در دفعات بعد برای جلب توجه والدین، پرخاشگری كند را افزایش می‌دهند. باید مراقب باشید كه با رفتار خود موجب تقویت رفتار منفی در او نشوید.

۸٫ اگر بد رفتاری‌ كودك نشانه اعتراض وی می باشد؛ به او و اعتراضش گوش دهید؛ زیرا گاه بد رفتاری‌ در بچه ها نشانه اعتراض انهاست. این نوعی رفتار تلافی جویانه می باشد كه برخی از كودكان در پیش می گیرند؛ زیرا احساس می كنند فقط با اینگونه رفتارها می باشد كه می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.

۹٫ در موارد عدم جیغ زدن ، رفتارهای مثبت كودك مورد تشویق و توجه قرار گیرد. جهت تقویت رفتارهای مثبت می توان از جدول رفتاری و امتیاز دادن بهره برد. البته با توجه به سن او باید بیشتر به صورت دیداری باشد تا بتواند بفهمد. یعنی قرار گرفتن و بالا رفتن امتیازات را ببیند.

۱۰٫ در مخالفت های خود با كودك ، دقت داشته باشید كه پای « نه گفتن » خود بایستید تا كودك تصمیمات را جدی بگیرد. جدیت شما ، ارامش و امنیت را برای كودك به ارمغان می اورد. البته منظور از قاطعیت به موقع ، خشونت و دیكتاتوری در برابر فرزند نیست (در تربیت او كم نه بگوئید اما محكم).

۱۱٫ انچه می گویید واقعی و درست باشد؛ مثلاْ اگر بچه كار خوبی انجام داد و به او قول هدیه دادید ، باید سر موقع هدیه اش را به او تحویل دهید. این كار باعث می شود كه فرزند روی حرف والدینش حساب باز كند و برای تقویت رفتارهای خود و جلب رضایت پدر و مادرش ، تمام تلاش خود را به كار گیرد. اما اگر به او قول دهید و در عمل به قولتان ، سستی به خرج دهید ، كودك به حرفتان اعتماد نمی كند و كم كم نسبت به انجام كارهای مفید و خوب بی رغبت می گردد. در مقابل اگر بچه كار اشتباه و عمدی را انجام داد و او را تنبیه محرومیتی كردید، باید حتماْ تنبیه محرومیتی خود را عملی كنید . اگر این كار را نكنید ، كودكتان این برداشت را می كند كه انجام كارهای اشتباه تنبیهی را برایش به همراه ندارد و تنبیه های ذكر شده توسط والدین ، هرگز عملی نخواهد شد.

۱۲٫ اگر كودك شما عصبانی و خشمناك شد، شما در برابر او عصبانی نشوید.