طی تحقیقی، محققان دو نظریه را درباره‌ی بیش‌فعالی مورد بررسی قرار دادند؛ یکی از این نظریه‌ها نشان می‌داد که قابلیت‌های کمتر از حد متوسط مسبب بروز علائمی می‌شود که با بیش‌فعالی مرتبط می باشد، علائمی مانند بیتوجهی. و نظریه‌ی دیگر انگیزه را از قابلیت مهمتر می‌دانست و بیشتر بر این مسئله تأکید داشت که آیا بچه‌هایی که بیش‌فعالی دارند نسبت به دریافت جایزه، حساسیتشان بیشتر می باشد یا نه.

ابراز تشکر مختصر از کودک و یا پاداش دادن به او، خصوصا کودکانی که دچار اختلال بیش فعالی-کم توجهی (AHDH) در برخی فعالیت‌های شناختی هستند باعث بهبود عملکردشان می‌شود. کودکانی که بیش‌فعالی دارند پیشرفت بهتری در فعالیت‌ها از خود نشان می‌دهند چرا که به خاطر دریافت پاداش یا جایزه، انگیزه‌ی بیشتری دارند و این باعث می‌شود که نخواهند کاری را به بدترین نحو آغاز کنند.

وقتی سؤال شد که آیا تفاوت‌های عملکردی که می‌بینیم نتیجه‌ی قابلیت کودک می باشد یا انگیزه‌ی او، این تحقیق بیش از یک جواب در اختیار ما قرار داد. یکی از محققان این تحقیق گفت: شما نمی‌توانید بگویید بچه‌هایی که بیش‌فعالی دارند نسبت به عوامل کمکی، عکس العمل بهتری نشان می‌دهند چرا که آنها از آغاز داشتند ضعیف عمل می‌کردند. ما نشان دادیم که این مسئله درست نبوده می باشد. این انگیزه‌ای بزرگتر برای به دست آوردن جایزه بوده که تأثیرات بارزی به همراه داشته می باشد.