یکی از دلایل سرخودشدن بچه ها محبت افراطی پدر و مادر و اطرافیان نزدیک به آنهاست. براساس یک ضرب المثل قدیم، پدر و مادر تحمل فرورفتن یک خار را در فرزند خود ندارند اما حاضرند جای آن یک خار شمشیر به پای خودشان اصابت کند.

هر پدر و مادر طبیعی ای فرزند خود را دوست دارند. براساس یک ضرب المثل قدیم، پدر و مادر تحمل فرورفتن یک خار را در فرزند خود ندارند اما حاضرند جای آن یک خار شمشیر به پای خودشان اصابت کند اما نتیجه این افراط و تفریط ها باعث می شود والدین فرزندی را تحول جامعه دهند که تنها به درد خودشان و اطرافیان خیلی نزدیک مانند خاله، عمه و مادربزرگ و پدربزرگ بخورد اما اجتماع قادر به تحمل این کودک نیست.

وقتی پشتتان صفحه می گذارند
برای اینکه فرزند سرخودی بار نیاورید باید از سنین ۲-۱سالگی فرزندتان را به اصطلاح بار بیاورید تا فرزند صالحی نیز تربیت کنید. برای مثال وقتی یک کودک طبیعی را به مهمانی می برید به صورت طبیعی دوست دارد در قسمت های مختلف خانه سرک بکشد و به وسایل اطراف دست بزند. گاهی اگر کودکی در خانه میزبان وجود داشته باشد او ممکن می باشد اسباب بازی کودک را به زور از دستش بکشد یا حتی او را هل بدهد.

اگر این عمل چندان تکرار نشود میزبان به شما خواهدگفت چیز مهمی نبوده و از روی بچگی این رفتار از فرزند شما سرزده می باشد. اما مطمئن باشید اگر رفتار فرزندتان تکرار شود دیگران پشت فرزند شما صفحه خواهند گذاشت به صورتی که در غیاب شما خواهندگفت شما توانایی تربیت یک کودک را ندارید و یک فرزند بی تربیت بار آورده اید. در این شرایط فرزندتان به عنوان یک کودک لوس، ننر و سرخود توصیف می شود که نگران کننده می باشد.

کودک یک ساله معنای «نه» را می فهمد
عده ای از والدین تصور می کنند یک کودک ۱ یا ۲ ساله قادر به درک امر و نهی والدین نیست و به همین دلیل کودکان را باید از سنین بالاتر تربیت کرد اما این تصور درست نیست و شما از سن ۱ سالگی باید فرزندتان را با توجه به قوانین خانواده و اصول تربیتی بار بیاورید. در مثالی که قبلا ذکر کردم وقتی فرزندتان کودک دیگری را هل داد. باید با دیدن یا به عبارت ساده تر چشم غره به فرزندتان بفهمانید کار نادرستی انجام داده و با این کار او را به عقب برگردانید. با گفتن جمله «دیگر نبینم…» به فرزندتان نشان داده اید کار نادرستی انجام داده می باشد.

بهترین روش، چشم و ابروی والدین می باشد
بهترین ابزار انضباطی و تنبیهی در مورد کودکان همان چشم و ابروی والدین می باشد خصوصا در سنین پایین. این عمل باید هرچه نزدیک تر با عمل ناشایست کودک انجام بگیرد یعنی اگر بعد از یک مهمانی فرزندتان را بابت رفتارهای نادرستی که انجام داده سرزنش کنید تاثیر چندانی ندارد اما اگر توانسته باشید در همان زمانی که فرزندتان کار نادرستی انجام داده با یک چشم  غره او را از ادامه کارش منع کنید تاثیر بیشتری در تکرار نکردن رفتار ناشایست فرزندتان خواهدداشت.

تربیت کتک زدن بچه نیست
برای جلوگیری از تمامی نتایجی که حاصل تربیت غلط می باشد، والدین باید از سنین پایین اقدام به اجرای اصول تربیتی در مورد فرزندشان کنند و امر و نهی کودک را از همان سن ۱ سالگی شروع کنند. باید توجه داشت کتک زدن در تربیت فرزندان به هیچ وجه ابزار خوب و علمی ای نیست چون علم روان شناسی از قدیم با آن مخالف بوده می باشد.

پدر و مادر با یکدیگر هماهنگ باشند
والدین باید در زمینه تربیت فرزندان
در یک مسیر با یکدیگر توافق داشته باشند و به این صورت نباشد که هرکدام حرف
متفاوتی بزنند. برای مثال کودک کسی را می زند اما مادر یا پدر در دفاع از
کارش می گویند او هنوز بچه می باشد. در حالی که زدن کودک دیگر بدترین کاری می باشد
که می تواند از یک کودک سر بزند و باید مانع آن شد چون برای والدین کودک
دیگر قابل تحمل نیست چون آنها نیز همانند شما روی فرزندشان حساس هستند.

امان از مادربزرگ ها و پدربزرگ ها
متاسفانه
در بسیاری مواقع دلیل سرخود بار آمدن و لوس شدن بچه ها صحبت های افراطی
مادربزرگ و پدربزرگ هاست. بسیاری از والدین از این موضوع شکایت دارند که
گاهی مادربزرگ و پدربزرگ مانع اعمال برخی روش های تنبیهی مانند همان چشم
غره و امر و نهی به فرزندشان می شوند. درواقع مادربزرگ و پدربزرگ با دوست
داشتن های افراطی خود یک فرزند لوس تحویل مادر و پدر می دهند.

حتی
متاسفانه وقتی کلمه زشتی از دهان کودک بیرون آمد آنها به دلیل محبت زیاد از
این کار کودک چشم پوشی می کنند. گاهی اوقات نیز کودکان بازیچه دست فامیل
مثل عمو، دایی و… می شوند. به این صورت که ممکن می باشد آنها حرف نادرستی را
به کودک یاد بدهند و با این کار سرگرم شوند ممکن است بشود گفت منشاء بعضی از
حرف های زشتی که بچه ها به زبان می آورند در مهدکودک و مدرسه نباشد و کودک
از زبان یکی از فامیل های نزدیک خود چنین کلمات زشتی را آموخته باشد.

بچه عین موم نیست
اگر روی اصول تربیتی و انضباطی تاکید داریم به این معنا نیست که کودک باید عین موم در دتسان ما نرم باشد. ما انتظار یک رفتار طبیعی را داریم یعنی کودک مفهوم بله و نه را درک و اجرا کند. یادمان باشد اولین درمانگرهای بشر، اول مادر و بعد پدر می باشد.

در زمینه درمان کودکان حتما باید آن را استفاده کرد. متاسفانه بعضی از والدین با این موضوع مشکل دارند و تصور می کنند والدین خوب کسی می باشد که به فرزند خود دارو ندهد. والدین دقت کنند اگر در مواردی متخصص، دارویی را برای بهبود رفتار فرزندتان تجویز کرد لازم می باشد این کار را حتما انجام دهید.

فرزندتان را باعرضه تربیت کنید
والدین باید فرزندانی تربیت کنند که نه
اجازه زورگویی به کسی بدهند و نه خودشان به کسی زور بگویند. برای مثال اگر
بچه دیگری اسباب بازی فرزندتان را به زور از دست او کشید، فرزندتان باید
بتواند از خودش دفاع کند و با گفتن «این اسباب بازی برای من می باشد.» اجازه
زورگویی به کسی ندهد.

مهدکودک ها بهترین مکانی می باشد که روی رفتارهای
متقابل کودکان با یکدیگر کنترل خوبی دارند اما یکی از موضوعاتی که به مذاق
والدین خوش نمی آید این می باشد که مربی مهد به والدین بگوید فرزندشان در مهد
حرف زشتی به زبان آورده یا برای کودک دیگری مشکل ایجاد کرده می باشد. در حالی
که اگر رفتار سرخود کودکان به موقع اصلاح و درمان نشود به اختلالات رفتاری
می انجامد که از طریق سیستم های توانبخشی و رفتار درمانی قابل درمان می باشد.