پرسش: پسری دارم به اسم محمد حسین و ۲ سال و سه ماه سن دارد. پسر من بیش از اندازه حساس و لجبازه كوچكترین حركت و یا مخالفت با كارهاش باعث میشه كه گریه توام با لج و لجبازی را سر دهد. در كارها همش باید با مدارا باهاش رفتار كنیم و به نظر می رسد خیلی عصبی باشد هركس كه با بچه من برخورد می كند به ما می گوید چرا بچه ات اینقدر عصبیه؟

پرسش: دیگر اینكه توی این سن بچه شب ها خواب می بینه بعضی شب ها بلند می شه تو خواب میگه اون اون یا اسم كسی را صدا می زند و یكبار هم از خواب بیدار شده چشم هاشو محكم فشار میداد و می گفت آب بریز مثل اینكه خواب میدید دارم سرش را می شورم. هرچند حمام و اب بازی را دوست دارد ولی شستن سرش را خیر. سوالم اینه كه آیا بچه ها هم خواب می بینند؟ سوال دیگر اینكه به این مسائلی كه اشاره داشتم نشانه چیست؟ آیا باید نگران باشم و برای درمان باید اقدام كنم؟

پاسخ: دوست عزیز به نظر میاد همزمان با بازنمایی های ذهنی و تجسم كودكان توانایی خواب دیدن هم پیدا كنند كما این كه چنین چیزی را در فرزند خود تماشا می كنید. لذا خواب هایی كه تكرار وقایع روزانه باشد مشكلی ایجاد نمی كند. اما یكی از علائم عصبی رد كودان خواب های تكرار شونده و كابوس گونه آن هاست. خواب هایی كه شب او را بیدار می كند و از شدت وحشت به شما پناه می آورد. این خواب ها می تواند شدت فشار ها و تنش های كودک را نشان دهد و باید بررسی گردد. 

گاه این پدر ومادر هستند كه كود را لجباز تربیت می كنند. توجه به خواسته های او در حد زیاد و عدم مخالفت با درخواست ها و توقعات نابجا كودك را لجباز بار آورده و كوچكترین واكنش به لجبازی او می تواند او را عصبی كند.

گاه دارا بودن علل بدنی مثل كم خونی می تواند كودك را عصبی كند. لذا پی گیری های پزشكی در این مورد لازم هست به ویژه انكه اگر همراه با بی اشتهایی و حالت تهوع همراه باشد .

توصیه می كنم حتما مراجعه ای حضوری به روان شناس داشته باشید . تا از نزدیك مسئله را بررسی كنند . ان چه مهم هست این كه در عین ابراز محبت و توجه به او باید به او بیاموزید كه خواسته هایش همیشه براورده شدنی نیست. و با روش های مختلف مخالفت خود را ابراز كنید . حواس پرتی، بازی، پیش كشیدن موضوعی بریا حرف زدن و … روش هایی هست كه از لجبازی او در این مواقع جلوگیری می كند .

سعی كنید در صحبت های خود از پرسش هایی همراه با اره یا نه بپرهیزید . او را به فكر وادارید . برایش حق انتخاب بگذارید و از تحكم و تحمیل اجتناب كنید .

شما و همسرتان هماهنگ و با ثبات عمل كنید و در قبال گریه های بهانه وارش كوتاه نیایید . او باید با قوانید اشنا شود و البته پس از ختم ماجرا و را در اغوش بگیرید.كودك نباید بیاموزد كه با لجبازی و تندخویی می‌تواند هرچه را كه بخواهد بدست اورد. 

مد نظر داشته باشید كه زمینه را برای عصبانیت و لجبازی او فراهم نكنید مثل خستگی او عصبانیت را به دنبال دارد. بهتر هست هنگامی كه كاملاً عصبانی هستید كودك خود را دعوا نكنید بلكه برای تنبیه كودك باید تظاهر به عصبانیت كرد زیرا كودك در عمق مشاهده عصبانی شما باید مشاهده گرم و مهربان و حس واقعی شما نسبت به خود را پیدا كند 

در مواقع لجبازی به او اخطار دهید كه در صورت ادامه، تنبیه خواهد شد و اگر خواسته اش را ملایم و با ادب بگوید شما به او توجه می كنید . و اگر این رویه ادامه یافت بدون تنبیه بدنی یكی از روش های جریمه یا محروم سازی یا … را به كار برید . و اگر مطابق باقانون عمل كرد سریعا او را تشویق كنید .

خوب هست كه در سال اینده او را به كلاس هایی مثل نقاشی یا كاردستی بسپارید تا مقداری از طریق این فعالیت ها تخلیه هیجانی برایش صورت گیرد.