آقا جغده به خانه جدیدش نقل و مکان کرده بود و مشغول باز کردن جعبه های اسبابش بود.

آقا جغده فکر می کرد که کلاهک آباژورش را کجا گذاشته می باشد؟ آقا جغده اسبابش را از جعبه بیرون می آورد تا آنها را سر جایشان بچیند.

همان روز خانم جوجه تیغی از زیر درخت می گذشت، او خیلی گرمش بود. او پیش خودش گفت: ایکاش چیزی داشتم که مرا از این گرما نجات می داد. ناگهان صدای افتادن چیزی را شنید وقتی برگشت، خیلی خوشحال شد و گفت: وای، یک کلاه آفتابی.

او فکر کرد که خیلی خوش شانس می باشد که درخت آرزوها را پیدا کرده می باشد. باید بروم و به روباه این خبر را بدهم.

خانم جوجه تیغی همراه با روباه برگشت.

 روباه گفت: به نظر نمی رسد که این درخت آرزوها باشد.

جوجه تیغی گفت: ولی اون درخت آرزو می باشد، زود باش یک چیزی آرزو کن. روباه گفت: اوووم، اما من چه چیزی آرزو کنم؟
 
روباه فکر کرد که چه چیزی آرزو کند؟

یک لیوان بزرگ شیر شکلات، یا یک کفش جدید رقص، یا یک ماشین قرمز بزرگ؟

روباه گفت: فهمیدم یک کفش نوی رقص می خواهم.

چند دقیقه ای گذشت اما هیچ اتفاقی نیافتاد.

روباه گفت: دیدی، این درخت آرزو نیست.

یکدفعه یک جفت کفش بدقواره و زمخت کنارش افتاد.

جوجه تیغی با خوشحالی گفت: دیدی، این درخت آرزو می باشد.

روباه گفت: اما این دیگه چه جور کفش رقصی می باشد؟

جوجه تیغی گفت: ممکن است برای یک نوع رقص جدید می باشد.

آقا روباه با کفش جدیدش شروع به رقصیدن کرد.

اما بالای درخت آقای جغد از سر و صدای و رقص روباه ناراحت بود.

ناگهان ماهی تابه و قابلمه های جغد از بالای درخت کنار جوجه تیغی افتاد.

او با خوشحالی گفت: آخ جان موزیک و شروع به زدن کرد.

اما بالای درخت، آقای جغد از این موسیقی هیج لذتی نمی برد
 
جغد غرغر کرد و گفت: امیدوارم هرچه زودتر این صداها تمام شود.

در همین موقع آقای جغد از بالا به پایین افتاد.

جوجه تیغی گفت:وای، این درخت، درخت آرزو نیست.

روباه گفت: آقای جغد، شما اینجا هستید؟

جغد گفت: اینجا، خانه ی جدید من می باشد و کلی هم دچار دردسر شده ام.

جوجه تیغی و روباه همه چیز را سر جایشان گذاشتند.

جغد گفت: خیلی محشر می باشد، همه چیز مرتب می باشد. من آرزو کردم که کمک داشته باشم.

 روباه گفت: و حالا ما اینجا هستیم.

جوجه تیغی گفت: و ممکن است واقعا این درخت آرزوهاست!

همه خندیدند و خوشحال بودند.