پیرو
درج مقاله در خصوص “محتمل ترین سناریوی حرکت شاخص کل در افق پیش رو” در
دو هفته گذشته و پیش بینی حرکت بازار در کانال خنثی (Sideway) در محدوده حداقل ۶۲ هزار واحد و حداکثر ۷۰
هزار واحد، علیرغم نفوذ اندک شاخص به سطح پائین کانال، شاهد برگشت موقت بازار
هستیم و این موضوع با عدد شاخص RSIکه
دیروز (دوشنبه) در محدوده حداقلی ۱۲٫۵ واحد قرار داشت زنگ قطعی برگشت را زده بود.

بنا
بر گزارش بورس نیوز سابقه تاریخی RSI
یا شاخص قدرت نسبی نشان می دهد که در هیچ مقطعی در ۱۰ سال گذشته در این سطوح قرار
نداشته می باشد. مگر در مقطعی خاص از دولت احمدی نژاد که قطعنامه های مکرر بر علیه
کشور صادر می شد و هر لحظه احتمال حمله نظامی به کشور متصور بود. در حالی که شرایط
امروز کشور از حیث سیاسی قابل مقایسه با گذشته نیست و شرایط اقتصادی نیز اگر چه
بدلیل سیاستهای اقتصادی بی تدبیرانه پولی و مالی انقباضی دولت روحانی در رکود و
محاق کامل قرار دارد، بتدریج بهبود خواهد یافت.

اما
نکته ای که در این مقاله درصدد پرداختن به آن هستم چیز دیگری می باشد و آن بی خیالی
مفرط سهامداران عمده در شرایط کاهش شدید قیمت سهام به زیر ارزش ذاتی شرکت های بورسی
می باشد. در ادبیات مالی از رابرت شیلر آموخته ایم که وجود تلاطم و هیجان در بازارهای
مالی سبب حرکت قیمت سهام به سطوح کمتر یا بیشتر از ارزش ذاتی می شود. با این وجود
کف قیمتی سهام بایستی در یک سطح حداقلی بسته شود که همانا “ارزش جایگزینی“
می باشد. به عبارت دیگر کاهش قیمت سهام به سطوح پائین تر از ارزش جایگزینی بایستی با
عکس العمل مناسب سهامداران عمده مواجه شود. امروز قیمت سهام ایران خودرو در محدوده
تقریبی ۲۰۰ تومان قرار دارد. تحت این
شرایط ارزش بازار ایران خودرو به ۲۴۰۰ میلیارد تومان بالغ می شود که ارزش دلاری آن
به حدود ۷۵۰ میلیون دلار می رسد. حال سئوال بزرگ آن می باشد که آیا شرکت ایران
خودرو با حدود ۳۰۰ شرکت ریز و درشت زیر مجموعه و همچنین دارائیهای ثابت قابل توجه
و برند ارزشمند آن به کمتر از یک میلیارد دلار نیز نمی ارزد؟

این
سئوال در مورد غول فولاد سازی کشور یعنی فولاد مبارکه که در محدوده تقریبی ۱۰۰
تومان قرار دارد (قیمت پذیره نویسی) و یا غدیر که در محدوده ۲۰۰ تومانی قرار دارد
و … نیز مطرح می باشد. مطمئنا شرایط سخت اقتصادی موجود که ناشی از سیاست های پولی و
مالی انقباضی بی رحمانه دولت می باشد به پایان خواهد رسید و آنموقع برای خرید
سهامداران حقوقی دیر خواهد بود.

در
پایان پیشنهادی به سازمان بورس دارم و آن اینکه برای بستن کف قیمتی بازار کافی می باشد
با سهامداران بزرگ بازار سرمایه وارد مذاکره شده و کف قیمتی سهام بزرگ بازار را در
محدوده ارزش حداقلی کنونی که بسیار کمتر از ارزش جایگزینی می باشد، ببندند و آن وقتی
ملاحظه خواهند کرد که فروش خرد بازار چگونه توسط خود بازار مدیریت خواهد شد. البته
این سیاست در مورد سهام متوسط و کوچک بازار نیز می تواند دنبال شود و اینگونه می باشد
که می گوئیم غیرت سهامداران عمده کجاست؟!!!

توجه
داریم که قیمت دلار در روند افزایشی قرار دارد و این موضوع خود به افزایش بیشتر
ارزش جایگزینی شرکتها منجر خواهد شد.

کارشناس ارشد بازار سرمایه

رمضان سلیمانی