آهن چیست؟
آهن یک ماده معدنی و ضروری در رژیم غذایی هست و عمدتاً
توسط سلول های قرمز خون استفاده می شود. آهن یک بخش حیاتی هموگلوبین هست پروتئین موجود در سلول
های قرمز خون هست. هموگلوبین مسئول انتقال اکسیژن به تمام سلول های بدن هست.

تنظیم ذخیره آهن
آهن یک ماده مغذی ضروری هست که نقش مهمی در بسیاری از
توابع اساسی بدن دارد بنابر این ما باید یک مقدار کمی بدست آوریم.

سطح بالایی از آهن سمی هست بنابراین ما باید از گرفتن
بیش از حد جلوگیری کنیم.

بدن میزان آهن را با تنظیم سرعت جذب آهن از دستگاه گوارش
تنظیم می کند.

هپسیدین، هورمون تنظیم کننده آهن بدن و مسئول در تعادل
نگه داشتن آهن هست. عملکرد اصلی آن سرکوب جذب آهن هست.

دو نوع آهن در رژیم غذایی وجود
دارد:
آهن هم: این نوع از آهن فقط در غذاهای حیوانی، پیدا شده
هست وعمدتاً در گوشت قرمز پیدا می شود آن به راحتی و بیش از آهن غیر هم جذب می شود.

آهن غیر هم: اکثر آهن در رژیم غذایی در قالب غیر هم هست
این هست که در حیوانات و گیاهان یافت می شود جذب آن با اسیدهای آلی، مانند ویتامین
C افزایش می یابد اما توسط ترکیبات گیاهی مانند فیتات
کاهش یافته هست.

افرادی که مقدار کمی آهن هم دارند و یا هیچ آهن هم در
رژیم غذایی خود ندارند در معرض خطر فقر آهن هستند.

بسیاری از مردم به ویژه خواهران دچار کمبود آهن هستند در
واقع، کمبود آهن در جهان رایج ترین کمبود مواد معدنی هست.

در واقع، این هورمون چگونه کار
می کند؟
ذخیره آهن بالا -> افزایش سطح هپسیدین -> جذب آهن
کاهش می یابد.

ذخیره آهن پایین -> کاهش سطح هپسیدین -> جذب آهن
افزایش می یابد.

اغلب اوقات، این سیستم به خوبی کار می کند. با این حال،
تعدادی از اختلالات که تولید هپسیدین را سرکوب کند می تواند منجر اضافه بار آهن
شود.

از سوی دیگر، شرایطی که باعث تحریک تشکیل هپسیدین شود
ممکن هست سبب کمبود آهن شود.

تعادل آهن نیز به مقدار آهن در رژیم غذایی وابسته هست.
با گذشت زمان، رژیم غذایی دارای آهن پایین ممکن هست سبب کمبود آهن شود. به همین
ترتیب، مصرف بیش از حد مکمل های آهن ممکن هست سبب مسمومیت شدید آهن شود.

سمیت آهن
سمیت آهن می تواند به صورت ناگهانی و یا تدریجی باشد.

بسیاری از مشکلات سلامتی جدی هست و ممکن با مصرف بیش از
حد و تصادفی آهن، مصرف مکمل با دوز بالا برای یک مدت طولانی و یا اختلالات مزمن
اضافه بار آهن ایجاد شود.

تحت شرایط عادی، آهن آزاد بسیار کمی در جریان خون گردش
می کند.

این هست که به آسانی به پروتئین ترانسفرین اتصال یافته و
آن را از آسیب حفظ می کند.

با این حال، سمیت آهن به طور قابل توجهی می تواند سطح
آهن آزاد در بدن را افزایش دهد.

آهن آزاد در مقابل یک آنتی اکسیدان یک پرو اکسیدان هست و
ممکن هست علت آسیب به سلول ها باشد.

چند شرایط ممکن هست باعث این
اتفاق شود که شامل:
مسمومیت آهن: مسمومیت می تواند رخ دهد هنگامی که مردم،
معمولاً کودکان، مکمل آهن را بیش از حد مصرف کنند.

هموکروماتوز ارثی: یک اختلال ژنتیکی هست که سبب جذب بیش
از حد آهن از مواد غذایی می شود.

اضافه بار آهن آفریقایی: یک نوع اضافه بار آهن در رژیم
غذایی ناشی از سطح بالایی از آهن در غذا یا نوشیدنی هست و برای اولین بار در
آفریقا رخ داد.

ادامه دارد…