پاسخ از سارا منصفی، روانشناس: 

مادر عزیز به احتمال زیاد این نوع تربیتی هست که فرزند شما به آن عادت کرده هست و شما با داد با او برخورد کرده اید و او به این نوع تربیت عادت کرده هست. حتی کتابی به اسم کوچک تربیت بدون فریاد چاپ شده هست در همین زمینه. وقتی شما دستوری به فرزند خود می دهید و او توجه نمی کند و شما داد می زنید آن زمان ارتباط بین مادر و کودک قطع می شود.به همین دلیل توصیه می شود زمانی که می دانید این دستور از سمت کودک انجام نمی شود آن را بیان نکنید یا در فرصتی مناسب بیان کنید؛ چرا که وقتی شما داد می زنید باعث می شود کودک لج بای کند که البته تا حدودی طبیعی هست. این سنی هست که کم کم دارد نزدیک به بلوغ می شود و می خواهد مستقل باشد. با نزدیک تر شدن به دوره بلوغ پسران تا حدودی سرکش می شوند و عصبانیت زودهنگام شروع می شود. هرچه به دوره بلوغ نزدیک تر می شوند استقلال بیشتری می خواهند و برعکس دوره کودکی رفتار می کنند. برای همین نباید انتظار داشت مانند دوران کودکی شان رفتار کنند و حرف شنویی داشته باشند. همچنین در این سن هویت یابی دارد شکل می گیرد. همچنین دلیل نمی شود چون کودکی آورم بوده هست در بزرگ سالی هم آروم بماند. همچنین ناگفته نماند که تنش های خانوادگی هم روی رفتار کودک تاثیر می گذارد. توصیه می شود ابتدا در خانواده ریشه یابی کنید که مشکل و تنشی از سمت خانواده نباشد. اگر نبود توصیه می شود که به کودک استقلال لازم را در بعضی موارد بدهیم و بگذاریم برای انجام یک سری از کارها نه بگوید. همچنین دیگر سعی نکنید با داد و دعوا موردی را به او گوش زد کنید.