سخنان فردریش نیچه

پورتال یک : لطفا در ادامه سخنان فردریش نیچه را ببینید.

دشمنان خود را دوست بدارید ، زیرا بهترین جنبه های شما را به نمایش میگذارند.

سیاستمدار انسان‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کند: ابزار و دشمن. یعنی فقط یک طبقه را می‌شناسند و آن هم دشمن هست.

بلند پروازی من آنست که در ده جمله چیزی را بگویم که کسی دیگر در یک کتاب می گوید.

با دیگران بودن آلودگی می آورد.

رفاقت هست ،ای کاش دوستی نیز باشد!

حرف کسانی که می گویند عشق بری از خودخواهی ست خنده دار هست زیرا همه چیز طبق خواست قدرت ما هست.

آینده از آن کسانی هست که به استقبالش می روند . 

باید در تضادهای دوگانه شک کرد. از کجا معلوم که این تضادهای دوگانه اصلا وابسته به هم و یکی نباشند؟ در فلسفه معین ارزشی بیشتر از نامعین دارد همان طور که ارزش نمود کمتر از حقیقت هست.

از فلاسفه می خواهم که به دنبال حقیقت نروند چون حقیقت نیاز به پشتیبان ندارد.

نمی توان از همساز با طبیعت بودن یک اصل اخلاقی برای خود ساخت. زیرا طبیعت بی رحم هست و اگر آدمی بخواهد مطابق با طبیعت زندگی کند باید بی رحم باشد .

نادرستی یک حکم باعث نمی شود که آن حکم را رد کنیم ، احکام نادرست برای زندگی بشری ضروری هست و رد کردن آنها را به معنای رد کردن زندگی هست.

فرد خلوت نشین می گوید که واقعیت در کتاب های نیست و فیلسوف آن را پنهان می کند. فرد والا از فهمیده شدن توسط دیگران در هراس هست نه از بد فهمیده شدن چون می داند که کسانی که او را بفهمند به سرنوشت او یعنی رنج کشیدن در دنیا دچار خواهند شد.

از شادکامی دیوانه گشتن به از ناکامی!

خطر خوشبختی در این هست که آدمی در هنگام خوشبختی هر سرنوشتی را می پذیرد و هرکسی را نیز.

پیشداوری درباره اخلاق به این معناست که نیت اعمال را منشاء آنها می دانیم

همه به چیزی دلبستگی دارند و افراد والاتر به چیزهای والاتر اما افراد فرومایه فکر می کنند که افراد والاتر به چیزی دلبستگی ندارند و ظاهربینی افراد فرومایه از سطحی نگری و ریاکاری آنهاست و برپایه هیچ شناخت اخلاقی نیست.

با رنج عمیق درونی آدمی از دیگران جدا می شود و والا می شود.

انسان های آزاده دل شکسته و پر غرور خود را پنهان می کنند.

کسانی که در خود احساس حقارت می کنند به دیگران رحم می کنند اما به دلیل غرورشان دم نمی زنند! یعنی درد می کشند و می خواهند با دیگران هم دردی کنند.کسانی که با دیگران همدردی می کنند به دلیل دردمند بودن خودشان هست.

لذت بیرحمی در تماشا رنج دیگران هست اما فردی که بیرحم هست این بیرحمی گریبانگیر خودش هم می شود و به ایشان نیز آزار خواهد رسید.

کسانی که مردم از آنها به صاحبان اخلاق یاد می کنند اگر ما اشتباهشان را ببینیم از ما به بدی یاد خواهند کرد حتی اگر دوست ما باشند.

خیر نباید همگانی باشد وگرنه دیگر خیر نیست زیرا چیزهای همگانی ارزشی ندارند.

دروغ باد مارا هر حقیقتی که با آن خنده ای نکرده ایم !

هیچ پدیده ای اخلاقی نیست بلکه ما آن را اخلاقی تفسیر می کنیم.

اختلاف طبقاتی از ضروریات جامعه هست چون عامل اشتیاق به پرورش حالت های والاتر نادر تر دورتر و عامل چیرگی بر نفس می شود.

 آدمی به خاطر نیاز به مراقبت و کمک دیگران با آنها ارتباط برقرارمی کند.

هر اخلاق و دستور اخلاقی طبیعت بردگی و حماقت را پرورش می دهد زیرا روح را با انضباط تحمیلی خود خفه و نابود می کند.

حقیقت مانند دریا هست که چون نمک آب دریا زیاد هست تشنگی را رفع نمی کند. اگر حقیقت آدمی تحریف شود مثل آب شور دریا خواهد بود که تشنگی اش را رفع نخواهد کرد.

یک دانشمند حتی برای عشق زمینی هم وقتی ندارد! او نه رهبر هست نه فرمانبردار. او کمال بخش نیست.سرآغاز هم نیست. او فردی بی خویشتن هست.

فیلسوفی که درصدد آفرینش جهان بنابر تصور خویش هست می خواهد همه به فلسفه اش ایمان بیاورند و این همان روا داشتن استبداد بر دیگران هست. 

فلسفه همان خواست قدرت هست همان خواست علت نخستین.

کسی که دلش را به بند بکشد جانش را آزاد کرده هست.

دانستن و از مسئولیت فروگذار نکردن و آن را به دیگران محول نکردن از نشانه های والا بودن هست.

آنچه والا بودن یک فرد را ثابت می کند کرده های او نیست چون بیخ و بن آنها معلوم نیست و معانی مختلف دارند بلکه ایمان اوست.

مرد خواهان حقیقت هست اما زن موجودی سحطی نگر می باشد.

پاکی نفس جدایی می آورد.

کسی که جنگجوست باید همواره در حال جنگ باشد چون زمان صلح با خودش درگیر خواهد شد!.

انسان نمی تواند از غرایز خود فرار کند ، وقتی از خطر جانی دور شود دوباره به غرایزش برمی گردد.

نسبت به فرد پایین تر از خود نفرت نداریم بلکه نسبت به فرد برابر با خود یا بهتر از خود.

باید بر فریب حواس خود پیروز شویم .

کسی که بخواهد به سمت معرفت برود از خدا فاصله می گیرد.

استعداد آدمی را می پوشاند و وقتی استعدادش کاهش یافت آنچه هست نمایان می شود.

اجحاف نکردن و آسیب نرساندن به دیگران برای رسیدن به برابری اصل بنیادی جامعه هست ولی این خواست نفی زندگی ست چون زندگی بهره کشیدن از دیگران هست که ناتوان ترند.

تو میتوانی ، زیرا میخواهی !

مرگ خود بهترین دلیل آسمانی انسان بودن هست.

تهیه و گردآوری : گروه سرگرمی تفریحی پورتال یک

امیدواریم که از سخنان فردریش نیچه استفاده مناسب را برده باشید.لطفا نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.