مرد ۳۰ ساله‌ی روسی با اسم والری اسپریدینوف، برای انجام این عمل جراحی داوطلب شده و امیدوار می باشد تا زندگی عادی‌تری داشته باشد. والری از بیماری با اسم مرض Werdnig Hoffmann رنج می‌برد. در این بیماری سیستم عصبی مختل شده و باعث انقباض ماهیچه‌ها و سختی در تنفس و بلعیدن غذا می‌شود. در حال حاضر درمانی برای این بیماری وجود ندارد. والری در این باره می گوید:

زمانی که متوجه شدم می‌توانم نقشی در این اتفاق بزرگ ایفا کنم درنگ نکرده و سریعا دست به کار شدم. تنها حسی که در حال حاضر دارم یک حس انتظار لذت‌بخش می باشد چرا که در آینده‌ای نه چندان دور می‌توانم بخشی از یک پروژه‌ی مهم و بزرگ باشم.

مانند تمامی عمل‌های جراحی این عمل نیز ریسک‌های بسیاری دارد. آیا سر بدن جدید خود را پس خواهد زد؟ آیا پزشکان موفق به برقراری ارتباط دوباره نخاع با مغز خواهند شد؟ این عمل جراحی هیچ تضمینی برای موفقیت ندارد چرا که هیچ جراحی تا به امروز موفق به اتصال درست نخاع به مغز نشده می باشد. اسپریدینوف از این ریسک‌ها آگاهی دارد اما با این حال قصد انجام عمل جراحی را داشته و می‌گوید:

بنابر گفته‌های کانورو تنها دو سال زمان نیاز می باشد تا تمامی جنبه‌های علمی این عمل جراحی مورد بررسی قرار بگیرد. این یک رقابت نیست و عمل جراحی زمانی انجام خواهد شد که پزشکان و تیم جراحان، به موفقیت آن ۹۹ درصد اطمینان داشته باشند.

کانورو در این عمل جراحی با ژیائوپینگ رن، جراح اعصاب دانشگاه پزشکی هاربین چین، همکاری خواهد کرد. رن با پیوند زدن کامل سر بیگانه نیست چرا که این عمل را بر روی بیش از هزار موش مختلف انجام داده می باشد. بعد از انجام عمل ۱۰ ساعته، موش‌ها توانایی تنفس، نوشیدن و حتی تماشا را داشتند اما متاسفانه هیچ کدام بیشتر از چند دقیقه زنده نماندند.

رن انجام این عمل بر روی موش‌ها را تنها چند سال پیش آغاز کرده می باشد اما در واقع اولین عمل موفق پیوند سر، در حدود ۵۰ سال قبل و در سال ۱۹۷۰ توسط دکتر رابرت وایت انجام شده می باشد. او در این عمل سر یک میمون را به بدن دیگری پیوند زده بود. پس از این عمل جراحی، میمون تنها ۹ روز زنده بود و پس از آن سر بدن جدید خود را پس زد و میمون جان خود را از دست داد. با توجه به اینکه نخاع به درستی متصل نشده بود، قسمت زیر سر میمون مذکور کاملا فلج شده بود.

این دو پزشک دو سال آینده را صرف آماده‌سازی خود برای عمل جراحی ۳۶ ساعته خواهند کرد. جدا کردن نخاع به درستی، مهم‌ترین بخش عمل می باشد و پس از آن سر به بدن جدید منتقل خواهد شد. اما بخش مهم دیگر، اتصال درست نخاع در بدن جدید می باشد. کانورو معتقد می باشد که استفاده از پلی اتیلن گلیکول می‌تواند باعث پیوند صحیح نخاع شود. انتظار می‌رود رن در ماه‌های آینده این ماده را بر روی موش‌ها و میمون‌ها آزمایش کند.

بسیاری از متخصصان پزشکی، انجام این عمل را غیرممکن دانسته و ریسک آن را بسیار بالا می‌دانند اما کانورو و رن باور دارند که موفق خواهند شد و به افراد ناتوان کمکی بزرگ خواهند کرد.

منبع: زومیت

انتهای پیام/ن