می خواهم چند کلمه ای را در مورد نوشیدن چای بعد از غذا به عنوان یکی از عادات ایرانیان بگویم. قبل از همه باید یاداوری کنم که این عادت از طرف سازمان جهانی بهداشت به عنوان یکی از مهمترین علل فقر آهن در بدن، و شکل حاد آن به صورت کم خونی، در قسمت خاورمیانه شناخته و مورد تأکید واقع شده است.

 
نوشیدن چای و کمبود آهن
 
کل داستان این است که ترکیبات موجود در چای می توانند به فرم غالبِ آهن موجود در غذاهای ما متصل شده و مانع جذب آن شوند. این واکنش توسط همۀ انواع چای (سیاه، سبز، سفید) صورت می گیرد. در نتیجه در بلند مدت عوارض کمبود آهن مانند بی حالی، بی حوصلگی، پرخاشگری، ریزش مو، خشکی پوست، کاهش تمرکز و یادآوری، بهم نوش جان کردن خواب، کاهش ظرفیت فعالیت جسمانی و مانند این ها ظاهر می شود.
 
اما در عین حال، در مواردی بی جهت این نگرانی (مصرف چای بعد از غذا) در بین جامعه رواج یافته است. در این جا مواردی را بیان می کنم که نگرانی از مصرف چای بعد از صرف غذا چندان وجود نخواهد داشت.
 
۱٫ در اغلب مردان بعد از حدود ۲۵ سالگی (مگر در حال افزایش تودۀ عضلانی خود باشند).
 
 ۲٫ در اغلب بانوان بعد از ۵۰ سالگی
 
 ۳٫ همراه با صبحانه (معمولاً در الگوی غذایی ما صبحانه اصلاً وعدۀ حاوی آهن به شمار نمی آید که نگران عدم جذب آن در اثر نوشیدن چای باشیم).
 
۴٫در میان وعده های غذایی معمول
 
۵٫ بعد از وعده های اصلی ناهار و شام در صورتی که یک منبع ویتامین ث همراه غذا وجود دارد (مثلاً سالاد حاوی مقدار زیاد گوجه فرنگی) یا یک منبع ویتامین ث بلافاصله بعد از غذا صرف می شود (مثلاً یک پرتقال یا نارنگی).
 
۶٫در صورتی که چای مصرفی بسیار رقیق و در حجم کم (یک استکان) نوشیده شود.
 
۷٫در صورتی که پس از کمی خنک شدن چای (به هر میزان)، به آن لیموترش افزوده شود.
 
۸٫در صورتی که فرد بنابه نظر پزشک یا متخصص تغذیه قرص آهن در هنگام خواب دریافت می کند.
 
 
همان طور که ملاحظه می فرمائید، حالات زیادی وجود دارد که نوشیدن چای بعد از صرف غذا مشکلی را از نظر کمبود آهن در بدن ایجاد نمی کند.