همسر يک خانم باردار به دليل نگراني از مضر بودن رابطه زناشويي براي همسرش و جنين و همچنين به دليل بزرگ شدن شکم همسرش ممکن می باشد نسبت به برقراري رابطه زناشويي، تمايل کمتري داشته باشد.

در مقابل، ممکن می باشد در يک خانم باردار به دليل افزايش هورمون‌هاي جنسي و افزايش جريان خون لگني، تمايل به برقراري رابطه جنسي بيشتر شود و يا برعکس، به دليل تهوع، استفراغ، تغيير شکل بدن، دردناک شدن سينه‌ها، بي‌حوصلگي و نگراني، اين تمايل کمتر شود.

به‌طور کلي، مقاربت در بارداري طبيعي و بدون خطر، از نظر طبي، ممنوعيتي ندارد و از موقع تشخيص بارداري تا پايان آن، زوجين مي‌توانند روابط زناشويي متعارف خود را داشته باشند. بديهي می باشد که در تمام اين دوران بايد به راحت بودن زن باردار و خواست وي توجه شود. در مواردي که اين عمل به دليل طبي ممنوعيت دارد، حتما رابطه عاطفي، حمايتي و نوازشي از زن باردار بايد ادامه پيدا کند زيرا نياز عاطفي در اين دوران شديدا افزايش مي‌يابد.

در سه ماهه اول بارداري

اگر خانمي حين رابطه زناشويي دچار درد شديد يا خون‌ريزي شود، بايد رابطه قطع شود.

اگر خانمي سابقه سقط دارد يا در معرض سقط می باشد، از نظر تئوريک بهتر می باشد نزديکي کم شود ولي در مطالعه‌هاي علمي، تاثيري بر کم کردن ميزان سقط ديده نشده می باشد.

اگر هر يک از زوجين عفونت فعال تناسلي يا تب‌خال تناسلي داشته باشند، برقراري رابطه زناشويي (به‌ويژه، بدون کاندوم) تا بهبود کامل ممنوع می باشد.

موقعيت قرار گرفتن زن باردار در ۳ ماهه اول بارداري مانند قبل از بارداري می باشد و مي‌تواند به هر نحوي که احساس راحتي بيشتري مي‌کند قرار گيرد چون جنين هنوز در لگن قرار دارد و وارد شکم نشده می باشد.

بهتر می باشد از شست‌وشوي واژن و پرينه با صابون‌هاي عطري و ژل‌هاي خوشبوکننده و ضدعفوني‌کننده اجتناب شود. تنها قبل و بعد از مقاربت، تخليه مثانه و شست‌‌وشو با آب ولرم متمايل به سرد کافي می باشد.

اگر خانمي به دنبال مقاربت در ۳ ماهه اول بارداري دچار سقط شد، نبايد خودش يا همسرش را سرزنش کند چون معمولا مرگ جنين قبل از برقراري رابطه زناشويي صورت گرفته می باشد. جنين در حال رشد به وسيله مايع آمنيوتيک موجود در رحم حفاظت مي‌شود و بنابراين اين عمل نمي‌تواند جنين را تحت تاثير قرار دهد.

بعضي معتقدند ارگاسم در بانوان سبب سقط جنين مي‌شود اما در مطالعه‌هاي باليني اين نظر که مايع مني حاوي پروستاگلاندين می باشد و ارگاسم در زن، پروستاگلاندين آزاد مي‌کند و همين امر ممکن می باشد باعث سقط شود، ثابت نشده می باشد.

در سه ماهه دوم بارداري

در ۳ ماهه دوم بارداري چون رحم و جنين داخل آن وارد محوطه شکم مي‌شوند، زن باردار در حالت خوابيده به پشت احساس ناراحتي ‌مي‌کند و بايد از قرار گرفتن در اين حالت پرهيز کند.

در زناني که خون‌ريزي رحمي دارند، پارگي کيسه‌ آب پيدا کرده‌اند و عفونت فعال تناسلي در خود يا همسر دارند، مقاربت در بارداري ممنوع می باشد.

در مورد زناني که سابقه زايمان زودرس دارند يا در بارداري اخير در معرض زايمان زودرس هستند (مثل کساني که نارسايي دهانه رحم، ناهنجاري رحم، ميوم رحم، بارداري چندقلويي، زياد بودن حجم مايع آمنيوتيک و بيماري قلبي‌پيشرفته دارند)از لحاظ تئوريک، توصيه به کم شدن رابطه زناشويي مي‌شود.

شما ممکن می باشد حرکات جنين را در حين مقاربت احساس کنيد ولي اين حرکات در مواقع ديگر نيز وجود دارند. نگران نباشيد! حرکات او نشان دهنده ناراحتي و خطر براي او نيست.

در سه‌ماهه سوم بارداري

معمولا با پيشرفت حاملگي وضعيت عادي رابطه زناشويي براي زوجين سخت‌تر مي‌شود. علاوه بر اين، با بزرگ شدن رحم و جنين، خوابيدن مادر به پشت براي جنين خطرناک‌تر مي‌شود. نکته مهم ديگر در اين دوران آن می باشد که حتماً بايد برقراري رابطه زناشويي با ملايمت انجام شود و همچنين نوک سينه مادر تحريک نشود چرا که تحريک آن مي‌تواند باعث ترشح نوعي هورمون شود که مي‌تواند باعث انقباضات زايماني شود.

… و اما بعد از زايمان

بعد از زايمان، چه به‌صورت طبيعي چه به‌صورت سزارين، بدن نياز به زماني براي التيام و بازسازي دارد. بنابراين به عقيده اکثر متخصصان بهتر می باشد ۴ تا ۶ هفته بعد از زايمان اقدام به مقاربت کنيد. در اين مدت، گردن رحم جمع شده و به اندازه طبيعي خود مي‌رسد. ضمن اينکه هر گونه زخم وشکاف ناشي از جراحي براي زايمان التيام مي‌يابد.

اگر به دليل زخم شديد يا هر وضعيت ديگري زمان بيشتري لازم می باشد، بهتر می باشد روابط خود را به گونه‌اي ديگر حفظ کنيد؛ مانند خوابيدن در کنار هم يا داشتن گفتگوي صميمانه و… زماني که آمادگي لازم را براي مقاربت به دست آورديد، بهتر می باشد به آرامي و با استفاده از وسايل ضدبارداري مطمئن اقدام کنيد.