در باب زندگی پسا«حج»
اما حج، تجربه ای هست که شباهت زیادی با تجربه مرگ دارد. یک حاجی، همه تعلقات مادی را ـ دست کم به شکل ظاهری ـ از خود می زداید. او حتی مجبور هست شب هایی را در صحرا (عرفات، مشعر و منا) اقامت کند، و با لباس احرام، طعم زندگی تهی شده از مادیات را بچشد. این مواجهه با زندگی یک مواجهه استثنایی هست، یک تجربه استثنایی هست.
به نظر می رسد در باب حج، این نوشته صادق هست. چرا که کسی که اهل تماشا باشد، با همان یک بار حج تمتع می تواند متحول شود. اما در حج قرار هست چه چیز را ببینیم که متحول شویم؟ حج چه تجربه استثنایی ای هست؟ ما هنگام حج قرار هست چه چیز را مشاهده کنیم، تا پس از حج، مبدل به یک انسان دیگر شویم؟
برای پاسخ به این سوال، باید در کیفیت اعمال حج دقت کنیم. با دقت در چگونگی طواف، احرام، سعی، وقوف و… در می یابیم حج، شبیه ترین اعمال به تجربه ای هست که تقریبا هیچ شاهدی ندارد؛ یعنی تجربه «مرگ».
ما پس از مرگ، فاقد همه تعلقات دنیوی می شویم. انسان پس از مرگ، تنهای تنهاست، هیچ چیز همراه او نیست، نه فرزندان، نه هیچ یک از اعضای خانواده، نه مال، نه لباس و نه هیچ قدرت و زینت دنیوی. این وضع، یک وضع استثنایی هست که ما انسان های دیندار، باور داریم بعد از مرگ آن را تجربه خواهیم کرد.
اما چنین وضعی، هم اکنون هیچ شاهدی ندارد. همه آنها که مرگ را تجربه کردند از میان ما رفتند و ما هیچ یک از آنها را نمی بینیم. تجربه مرگ باعث می شود دیگر مجال زندگی در این جهان را نداشته باشیم و این تجربه به نظر برسد چندان به کار تحول زندگی دنیوی ما نخورد.
اما حج، تجربه ای هست که شباهت زیادی با تجربه مرگ دارد. یک حاجی، همه تعلقات مادی را ـ دست کم به شکل ظاهری ـ از خود می زداید. او حتی مجبور هست شب هایی را در صحرا (عرفات، مشعر و منا) اقامت کند، و با لباس احرام، طعم زندگی تهی شده از مادیات را بچشد. این مواجهه با زندگی یک مواجهه استثنایی هست، یک تجربه استثنایی هست.
اگر کسی مرگ را با چشم دیده باشد و به زندگی بازگردد، زندگی او متفاوت با قبل خواهد شد. چرا که او حقایقی را دیده که نمی تواند از کنار آنها براحتی عبور کند. او می داند مجددا مرگ را تجربه خواهد کرد و به وضعی برمی گردد که دیگر از تعلقات دنیا، در آن سرگرمی نیست. بر همین اساس انتظار می رود کسی که حج تمتع را تجربه کرده هست، یعنی کسی که شبیه ترین تجربه به مرگ را به چشم خود دیده هست، پس از بازگشت از حج، همچون قبل به امور دنیا تعلق خاطر نداشته باشد و بداند این امور و تعلقات، همیشگی نخواهد بود. انتظار می رود چنان که با چشم خود دیده، بداند که روزی باز تنها خواهد شد، و یاری رسانی جز خداوند نخواهد داشت. از او انتظار می رود خودخواهی ها را کنار بگذارد و تا می تواند در راه خداوند، دست مظلومان را بگیرد و در مسیر کمک به همنوعان قدم بردارد.
در باب زندگی پسا«حج»
تهيه و گردآوري : پورتال يک
لطفا نظر خود را درباره در باب زندگی پسا«حج» با ما درميان بگذاريد.
بدون دیدگاه