اکثر جوانان نسبت به اندامشان حساس شده اند و مایلند خوش اندام شوند و دست به هرکاری می زنند و حاضرند با تحمل  هزینه های گزاف و مشقت های زیاد این امر به جان بخرند و  مدام به این موضوع فکر می کنند!

دکتر مهرنوش دارینی،‌ روان‌شناس و مشاور نوشت :یکی از مسائلی که امروزه نوجوانان و به‌خصوص جوانان پسر درباره آن دغدغه ذهنی دارند، خوش‌اندامی می باشد. نوجوانان پسر نسبت به قد و اندام خود حساس‌اند و در پاره‌ای موارد، حتی تمایل به جراحی برای افزایش قد دارند. خوش اندامی برای دختران و پسران مهم می باشد، اما این مساله در باره پسران به شکل دیگری به چشم می‌خورد.

آنها گاهی علاوه بر این که به باشگاه‌های ورزشی می‌روند، از پودرها و مکمل‌ها و گاهی مواد غیرمجاز استفاده می‌کنند تا ظاهر و فرم بدن آنها به شکل دلخواهشان دربیاید.

گاهی این افراد، تزریق افراطی یا تغذیه نامتعادل را در پیش می‌گیرند و می‌خواهند در کوتاه‌ترین زمان، بدنی عضلانی پیدا کنند. لباس‌های تنگ و بدن‌نما به تن می‌کنند و اعتماد به نفس آنها در گرو دریافت توجه از اطرافیان می باشد. سبک تغذیه آنها به گونه‌ای می باشد که هر دستورالعمل حتی غلط به آنها داده شود، حاضر به رعایت آن هستند.

این افراد به دلیل استفاده بیش از حد دارو و مکمل‌ها و تزریق‌ها از لحاظ کنترل خشم و هیجان به‌شدت ضعیف هستند و رفتار پرخاشگرانه و تکانشی از خود بروز می‌دهند. خواب ناآرام، بی‌قراری و پرخاشگری از رفتارهایی می باشد که در این دسته افراد به چشم می‌خورد.

این افراد رفته‌رفته با مصرف دارو با مشکل تنفسی روبه‌رو می‌شوند و اگرچه از عوارض داروها مطلع‌اند، اما همین که عضلات بدن آنها به فرمی که دوست دارند، دیده می‌شود آنها را راضی می‌کند. آنها به طور افراطی جلوی آینه می‌ایستند و نیاز به دیده شدن دارند.

مهم‌ترین مساله برای این جوانان، تائید شدن از طرف خودشان و اطرافیان می باشد و این تائید، جنبه‌های ظاهری را در برمی‌گیرد. برای درمان ابتدا لازم می باشد میزان اشتغال ذهنی فرد در مورد عضلانی بودن بدن را بررسی کنیم. برای این افراد، کار روی اعتماد به نفس و درمان شناختی رفتاری کمک می‌کند تا از نگرش افراطی درباره ورزش و تناسب اندام دست بردارند.

با توجه به این که سیستم‌های ایمنی و هورمونی بدن تحت تاثیر داروها و مکمل‌ها قرار می‌گیرد، در صورت لزوم مداخلات دارویی از سوی روانپزشک صورت می‌گیرد و درمان به صورت ترکیب دارودرمانی و روان درمانی ادامه می‌یابد.

فرد باید فهرست خواسته‌های خود را از زندگی و انگیزه‌هایش یادداشت کند و با توجه به مهارت‌هایی که دارد، برای او هدفگذاری و ارزشگذاری مجدد صورت گیرد، به نحوی که هم بتواند به ورزش بپردازد و هم از سلامت روان برخوردار شود. مهم‌ترین مانع درمان، تائید افراد مصرف‌کننده دارو می باشد که لازم می باشد در فرد تغییر دادن نگرش ایجاد شود.

روزنامه جام جم