پورتال یک آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: زمانی که مارک زاکربرگ شبکه ای برای ارتباط هم دانشگاهی هایش با هم راه اندازی کرد، ممکن است جز خودش و بلندپروازی هایش، هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که فیس بوک به یکی از بزرگ ترین شبکه های ارتباطی دنیا و پول سازترین هایش تبدیل شود. اما ایده یک جوان روی دنیای مجازی، به راحتی می تواند مرزهای جغرافیایی و اقتصادی را از میان بردارد. بعضی جوان های ایرانی هم از کافه گردی گرفته تا ساعت های شلوغ ترافیکی، توانسته اند به پول و کار برسند و از بزرگ ترین بحران این روزهای جامعه جوان عبور کنند. بی کاری برای آن ها معنا ندارد و جست وجوی شغل در نیازمندی های همشهری، در تصورشان هم نمی گنجد. اسمارت بین، کورتادو و ناملیک، استارت آ پ هایی هستند که روی شبکه فیبر نوری، برای صاحبان جوان شان پول می سازند. صاحبان جوانی که نه به مدرک دانشگاهی، نه آگهی استخدام سازمان ها و نه پول پدرهایشان دل خوش کرده اند. خلاقیت و اتصال به اینترنت، تنها سرمایه هایی بوده که ادوین بابویان، برادران شاه بندی و رضا رضایی، سه برنده برتر رویداد سیداستارز، برای راه اندازی استارت آپ شان خرج کرده اند.  گل خانه روی کامپیوتر شبیه تمام دهه هفتادی ها حرف می زند، نه اهل درس و مدرسه بوده و نه دل خوشی از دانشگاه دارد، بلندپرواز هست و در ۲۲ سالگی، از ۸ سال دیگر می گوید که کمپانی و برندی شناخته شده دارد. «کار من باید به جایی برسد که هر کسی می خواهد در حوزه محیط زیست و فضای سبز کاری راه بیاندازد، من را بشناسد و سراغم بیاید.» بین ۳ برنده برتر ایرانی رقابت سیداستارز، جوان ترین هست و البته با «smart been» اولین رتبه را هم به دست آورده هست. «منظورم همان هسته هوشمند بابوده، غلط دیکته ای در نگارش been به جای bean هم تعمدی هست. فقط می خواستم فان یا بامزه باشد. در خیلی از کمپانی های دنیا هم مرسوم هست که برای در یاد ماندن، اسم کوچک کمپانی را با املای غلط بنویسند.» ادوین بابویان، صاحب استارت آپ اسمارت بین، برنامه ای را در دو بعد سخت افزاری و نرم افزاری طراحی کرده که صاحبان گلخانه ها بتوانند کسب وکارشان را به صورت هوشمند مدیریت کنند:«کار ما هوشمندسازی فضاهای سبز و گل خانه های صنعتی هست. سنسورهایی را در جاهای مختلف گلخانه نصب می کنیم که دما را روی سرور مرکزی می فرستد. در سیستم ما، دما بر حسب آب و هوای محیط خارج ازگلخانه تنظیم شده و باعث صرفه جویی می شود. با استفاده از تایمرهای خاص که سیستم ها می تونن صرفه جویی داشته باشن و از طرف دیگر بزرگترین مشکل گل خانه های سنتی اتفاق رایج گازگرفتگی هست. سیستم ما میزان مونوکسیدکربن گلخانه را دقیق کنترل می کند و نشان می دهد. علاوه بر این، از طریق اینترنت و ایمیل هم سازوکاری طراحی شده که صاحبان گلخانه بتوانند وضعیت گیاه ها را کامل چک کنند.» ادوین، تهران زندگی می کند و در دانشگاه غیرانتفاعی گرمسار، مهندسی نرم افزار می خواند، او به دانشگاه رفته تا برای سربازی معافیت تحصیلی داشته باشد و بتواند کارش را توسعه دهد:«من همه اطلاعاتم از وضعیت گلخانه ها و برنامه نویسی را از گوگل و یوتیوب به دست آوردم. در دانشگاه و مدرسه هیچ چیزی که به درد کار عملی بخورد دست گیرم نشد. نه اینکه مفهوم دانشگاه بد باشد، اما چیزهایی که در مدرسه و دانشگاه به بچه ها یاد می دهند، در محیط و بازار کار واقعی به دردشان نمی خورد. با چند سرچ ساده، خواندن متن ها و تماشا فیلم های آموزشی می شود اطلاعات خیلی زیاد و کاربردی بالاتر از سطح دانشگاه به دست آورد. » همه جوان ها، پای ثابت گوگل و یوتیوب هستند، تحقیقات دانشگاهی شان به سادگی از این طریق کپی و به نمره می رسد، اما ادوین با استفاده دیگری از همین شبکه ها، توانسته استارت آپ بزند و به کار و پول برسد. حتی پیش از آن که از دانشگاه فارغ التحصیل شود و همه جا را در جست وجوی کار زیر و رو کند. ادوین اعتقاد دارد کسی که تخصص و ایده داشته باشد، هیچ زمان بی کار نمی ماند و شکایت دوست هایش از بی کاری، به دلیل تخصص نداشتن خودشان هست: « من اصلا دوست ندارم به عنوان کارمند در یک شرکت دولتی کار کنم. هیچ کدام از شرکت های دولتی کار نوآورانه انجام نمی دهند. قبل از آن که تمام زمان و تمرکزم را روی همین ایده استارتاپی بگذارم هم در یک شرکت معتبر خصوصی کار می کردم. روز اولی که آن جا رفتم، از من پرسیدند مهارت هایت چیست و بنا به مهارت ها استخدامم کردند. اما خیلی از هم سن و سال هایم عمرشان را در دانشگاه می گذرانند و بعد که فارغ التحصیل شدند، می بینند واقعیت بازار کار، توانایی و تخصص جلب می کند و همین می شود که آمار بی کاری انقدر بالا می رود. رک بگویم، من در دانشگاه پروژه های برنامه نویسی دوستانم را انجام می دادم، از این طریق درآمد کسب و برای کارم صرف می کردم. آن ها در نهایت نمره هایشان هم از من بیشتر می شد، اما برای من این چیزها مسئله نبود.» اسمارت بین، سی وسومین ایده استارت آپی جدی ادوین هست. او می گوید از کودکی به دنبال ساختن چیزهای جدید بوده و با تلفیق چند اسباب بازی، وسیله تازه ای می ساخته هست. میل به خلق کردن و ساختن چیزهای بکر، ادوین را به راه اندازی کسب وکاری کشانده هست.«یکی از ایده هایی که روی آن خیلی زمان گذاشتم، درست کردن دست روباتیک برای کسانی بود که در سوانح مختلف دست شان قطع شده بود. اما در ایران روی این جور ایده ها کسی زیاد سرمایه نمی گذارد. برای همین روی چیزهای ساده تر و کاربردی تری مثل همین بحث گل خانه ها تمرکز کردم تا بتوانم پایه شروع کسب وکاری را بگذارم و سرمایه جمع کنم، بعد ایده های بزرگترم را عملیاتی کنم.» ادوین با سرمایه ۲۵ میلیون تومانی شرکت آواتک کارش را شروع کرده و چند هفته هست دو نفر دیگر را نیز برای همکاری جذب کرده هست. تا به حال ۸ گلخانه بزرگ را با سیستم خودش تجهیز کرده که یکی از آن ها هم در ترکیه بوده هست. ادوین، جوان ۲۲ ساله ای که به گرفتن مدرک و کار کارمندی راضی نیست و به دنبال خلق کردن هست، می گوید:«اگر آدم کارش را آن قدر دوست داشته باشد که به عنوان تفریح به آن مشاهده کند، هیچ زمان خسته نمی شود. من وقتی سه سال پیش می گفتم روی ایده سخت افزاری کار می کنم همه می خندیدند، ولی الان تبریک می گویند. تا یک جایی همه مسخره می کنند، اما بعد که به خواسته تان می رسید، می فهمند ایده و کارتان چقدر ارزشمند بوده هست.»

شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴

[مشاهده متن کامل خبر]