پرسش: من ۳۹ ساله و دبیر هستم. من دختری ۱۰ ساله دارم که حدودا ۵ سال هست که دچار تیک و حرکات چشم و صورت هست و گاهی هم صدا از خودش در میاره.نوع و شدت تیک تغییر می کنه. البته اونقد نیست که اذیت بشه ولی باعث نگرانی ما شده. هیچ مساله خاصی نیست که باعث ناراحتیش بشه .محیط خونه آروم و صمیمی هست. یه برادر ۴ ساله هم داره.

همیشه هم متوجه این بودیم که تفاوتی گذاشته نشه و خیلی موارد هم به این بیشتر توجه می کنیم. ارتباطش هم با برادرش خیلی خوبه و همدیگه رو خیلی دوست دارن. سوال من اینه که چطوری باید باهاش رفتار کنیم و آیا راه حلی برای درمان داره یا نه.و مخصوصا در زمینه درسی باید همیشه باهاش کار کنیم چون خودش اگر توجهی نشه سراغ درسش نمیره. سخت گیری در این زمینه باعث فشار روحی می شه یا نه و چطوری برخورد بشه؟

پاسخ: تیک های عصبی واکنش هایی به دنیای خارجی افراد است که در فرد حالات استرسی و عصبی ایجاد می کنند. البته حساسیت و استانه تحمل افراد با یکدیگر متفاوت است. مثلاً ممکنه از نظر پدر و مادر محیط اطراف کودک بسیار آرام و بی دغدغه باشد اما مسئله بسیار ظریف و جزئی به او آسیب برساند و از آستانه تحریک پذیری او بالاتر باشه. ضمن آنکه گاه این رفتارها می تواند به صورت یادگیری از اطرافیان کودک به او منتقل شود.

اما آنچه شما باید مورد توجه بدین اینه که هیچگاه به صورت مستقیم از حرکات تیک جلوگیری نکنید. اخطارهای مستقیم به او ندهید. مواقعی راکه فرزندتان دچار تیک می شود شناسایی نموده و بررسی کنید. درهنگام تیک حواس او را به سمت یک موقعیت متفاوت پرت کنید و باتوجه به طول کشیدن این عارضه بهتر است با یک روانپزشک اطفال نیز مشورتی داشته باشید تا در صورت نیاز تحت درمان دارویی قرار گیرند.

برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.