پرسش: می دونم که بچه ها مسائل واقعی و طبیعی رو درک می کنند و موضوعات تخیلی رو که تو محیط اطراف نمی بیننش رو قبول ندارن . حالا با این اوصاف درباره ی نمایش های تلویزیونی که برای کودک ساخته می شه مثلا یه قالب نمایشی هست که با واقعیت سازگاره و برای بچه ها قابل لمسه ولی توی همین نمایش یه مورد های خلاقانه و تخیلی استفاده شده که دور از واقعیته . حالا می خوام بدونم بچه ها می تونن درک کنن که کجای کار واقعیت هست و کجای کار تخیل ذهن نویسنده می باشد؟ آیا گمراه نمی شن؟ اون موضوع تخیلی رو به واقعیت ربط نمی دن که فکر کنن توی واقعیت هم همچین اتفاقی می افته؟

پاسخ: کودکان در یادگیری تا سنین نوجوانی و یا کمی پایین تر قادر به درک مسائل انتزاعی و غیر قابل حس نیستند. به همین دلیل باید در آموزش آن ها از روش های تماشا ای, لمسی, و سمبلیک استفاده نمود.

اما به عکس از تخیلات قوی برخوردارند و تخیلات و دوست های خیالی بخش اعظم زندگی و کسب تجارب انها را تشکیل می دهد. لذا شما به عنوان مادر یا مربی باید سعی کنید اولاً از نمایش ها یا موضوع هایی استفاده کنید که آموزنده و مثبت باشند و ثانیاً مواقعی برای کودک توضیح دهید که این ها قصه می باشد و برای سرگرمی.

بخصوص اگر موضوع مورد نظر در کودک استرس یا ترسی به وجود آورده کاملاً روشن عدم واقعی بودن آن را در زندگی برایش توضیح دهید. اما هیچ گاه با تخیلات آن ها برخورد منفی نداشته و برچسب دروغ نزنید. فقط در سنین ۵ ساله به بالا توضیح دهید که تخیل مخصوص بازی می باشد. در زندگی واقعی باید حقیقت رو گفت و مسائل غیر حقیقی را کنار گذاشت. درضمن هیچگاه او را به دلیل احیاناً اظهار صادقانه کار منفی تنبیه نکنید. چراکه به دروغ گویی تبدیل می شه. ابتدا صداقت را تحسین و سپس به او بفهمانید که از این کار منفی خوشتان نمی یاد و کارهای مثبتش رو تشویق کنید.

برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی می باشد یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.