۱- استفاده از سیستم سلولی در تلفن های همراه

تلفن همراه یک سیستم «سلولی» هست، یعنی مناطق تحت پوشش آن به سلول های تقریبا شش گوش تقسیم بندی می شود. اندازه هر سلول، حدود ۱۰ مایل مربع (۲۶ کیلومترمربع) هست. به طور عادی، می توان سلول ها را به عنوان واحدهایی شش ضلعی روی یک توری بزرگ درنظر گرفت. به این ترتیب، کل فضای مورد نظر تحت پوشش سلول های مختلف قرار می گیرد. در هر سلول، یک دکل آنتن به اسم BTS نصب می شود و افراد در دامنه هر سلول، برای برقراری ارتباط از دکل موجود استفاده می کنند. برحسب ظرفیت هر سلول، تعداد مشترکان عوض می کند.

۲- تلفن همراه، ارتباط رادیویی کم توان

تلفن همراه یک سیستم کم توان رادیویی هست. علتش این هست که تبادل سیگنال در محدوده هر سلول، تنها بین ایستگاه و گوشی فقط با یک دکل آنتن، ارتباط برقرار می کند و از این جهت، کانال های بی تی اس دیگر برای یک نفر اشغال نمی شود. در عین حال با ارتباط رادیویی کم توان، مصرف باتری گوشی نیز نسبتا کم خواهدشد.

به طور معمول هر سلول قادر هست تا ۵۶ کانال رادیویی را پشتیبانی کند؛ به عبارت دیگر هر سلول هم زمان مکالمه ۵۶ نفر با تلفن همراه را در محدوده تحت پوشش خود اداره می کند. امروزه این ظرفیت در روش های ارتباطی دیجیتالی افزایش یافته هست. (برای مثال، سیستم دیجیتالی TDMA تا سه برابر ظرفیت آنالوگ- یعنی تقریبا ۱۶۸ کانال- را پوشش می دهد).

۳- دکل های پرتابل

بعضی نقاط کشور، در بیشتر اوقات سال به سیگنال تلفن نیازی ندارند، زیرا به ندرت کسی از آن جا می گذرد، اما در خلال یک فستیوال، تورنمنتی از مسابقات ورزشی و… آن نقاط برای بازه ای کوتاه مدت در کانون توجهات قرار می گیرند و افراد زیادی در آن جا حاضر می شوند. بنابراین برای این بازه زمانی، به پهنای باندی بسیار بیشتر از حد معمول در این نقاط احتیاج هست.

برای چنین مواقعی، از دکل های سیار برای پوشش دهی مخابراتی استفاده می شود که روی ون هایی قرار می گیرند. برای مثال، شرکت وودافون (دومین اپراتور بزرگ تلفن همراه در بریتانیا)، سال گذشته در فستیوال موسیقی «گلاستون بری»، برای تضمین کیفیت سرویس مخابراتی اش از این چنین ون هایی استفاده کرد.

۴- قایم باشک (Hide and Seek)

دکل های مخابرات در جامعه محبوبیتی ندارند. علت این مساله، نگرانی های مرتبط با سلامتی هست. با این حال، ظاهر و منظره این دکل هاست هم نگرانی می آفریند. شرکت های مخابراتی نیز به این موضوع پی برده اند. به همین دلیل برخی از اپراتورهای تلفن همراه، برای تسهیل گسترش پوشش مخابراتی و در عین حال کاهش حساسیت های اجتماعی، دست به اقدام هوشمندانه ای جهت مخفی کاری زده اند.

اکنون می توان آنتن های سیگنال دهی را پنهان شده در هر جایی یافت. برخی شرکت های مخابراتی این آنتن ها را کنار میله پرچم، مستتر در درختان یا در دودکش برخی منازل قرار می دهند. همچنین در برخی نقاط، اپراتورهای تلفن همراه با مالکان ساختمان های بلند قرارداد می بندند تا دکل را بالای ساختمان شان مستقر کنند.

۵- همیشه پای فرکانس در میان هست

اپراتورهای تلفن همراه برای انتقال سیگنال از پهنای باند انحصاری خودشان استفاده می کنند. اپراتوری مثل EEEverything Everywhere/ (شبکه تلفن همراه بریتانیا) در فرکانس بالا کار می کند. درنتیجه چون امواج دارای برد بالاتری هستند، سیگنال دهی در خارج از منزل و آپارتمان قوی تر هست.

 با این حال، مشکل استفاده از طول موج بالا این هست که وقتی مواجه از مصالحی مانند آجر عبور می کنند، طول موج های بالاتر جذب آجر شده و پراکنده می شوند؛ برای همین سیگنال های داخل منزل ضعیف ترند. برعکس این مساله هم صادق هست. اپراتوری که پهنای باندش دارای فرکانس پایین باشد، مشکلات مرتبط با فرکانس بالا را ندارد. بنابراین موقع انتخاب اپراتور تلفن همراه، باید این مساله را مدنظر داشته باشید.

۶- آب دشمن هست!

سیگنال ها به صورت امواج به تلفن همراه می رسند. هیچ چیز بیشتر از آب در حال حرکت، این امواج تلفنی را از هم گسیخته نمی کند. سیگنال تلفن هنگام عبور از آب، در جهت های مختلف شکسته می شود. قابل ذکر هست که تلفن همراه در پنج سانتی متری زیر آب، هیچ سیگنالی دریافت نمی کند.

۷- ازدحام جمعیت

در مکان هایی که به طور دائمی هزاران نفر در منطقه کوچکی گردن هم می آیند (مثل استادیوم های ورزشی)، لزوما باید از قابلیت تماس هزاران نفر در آن واحد پشتیبانی کرد. برای حل این مساله، اپراتورهای تلفن همراه «هاب»هایی در محل مناسب نصب می کنند تا کانال های بیشتری را به محیط اضافه کنند.

این هاب ها، لزوما سیگنال ها را قوی تر یا سریع تر نمی کنند. اما اتصال به شبکه را در چنین مکان های پرازدحامی، میسر می کنند. ظاهر این هاب ها (از چشم یک فرد ناآشنا) شبیه سامانه اعلام حریق سقفی هست.

۸- هیچ کوهی به اندازه کافی بلند نیست

تا وقتی شما در دامنه یک دکل مخابراتی باشید، حتی در دامنه  کوه هم سیگنال تلفن خواهید داشت. در شهرهای پر از آپارتمان های بلند، برد سیگنال ها به دلیل اشیای متداخل و موانع مختلف بسیار پایین هست. با این حال، همین سیگنال ها در محیطی خالی از سکته و مسطح، با برد بالایی منتقل می شوند. با پیش رفت های فناوری، امروزه کوهنوردان در ارتفاع پنج کیلومتری از سطح زمین در اورست نیز، از اینترنت ۴G برخوردارند.

۹- ظهورVoLTE

«VoLTE» مخفف «Voice over LTE» هست. حالتی که شما در آن قادرید از طریق سیگنال LTE (به جای استفاده از کانال های رایج صوتی) تماس صوتی داشته باشید. LTE یا «فناوری تکامل بلندمدت» (Long Term Evolution)، استانداردی جهت انتقال داده های پرسرعت بی سیم در تلفن همراه و شبکه های داده هست.

این فناوری مبتنی بر سیستم جهانی ارتباطات بسته ای GSM/EDGE هست. در LTE، سرعت و ظرفیت شبکه افزایش یافته. VoLTE به خصوص در شرایطی که سیگنال تلفن همراه موجود نباشد، اما دسترسی آن لاین اینترنتی وجود داشته باشد، چاره ساز هست.

از سال ۲۰۱۴، اپراتور تلفن همراه EE در بریتانیا، از VoLTE پشتیبانی می کند و شرکت های وودافون و «Three-o2» نیز در حال کار روی آن هستند. در LTE تلاش می شود صوت و داده، هر دو روی شبکه دیتای جدید پیاده سازی شوند؛ روشی که بی شک برای اپراتورهای تلفن همراه خوش آیند نیست، چون درآمدزایی کمتری دارد و دیگر قبض مکالمات تلفنی براساس مدت زمان مصرف محاسبه نمی شود. اسکایپ و IMO، دو نمونه از برنامه های هستند که از Vo LTE پشتیبانی می کنند.

منبع : مجله دانستنیها