پورتال یک:مجیدرضا حریری در مورد افشا نشدن اسم شرکت‌های واردکننده واکسن کرونا اظهار کرد:واردات واکسن که واردات اسلحه یا کالاهای ممنوعه نیست، اگر واردکننده فکر می‌کند که در حال ایفای مسئولیت اجتماعی است و به همین بهانه هم چنین اتفاقی افتاده، دلیل اینکه نه شرکت‌ها و نه اتاق بازرگانی اسامی واردکننده‌ها را اعلام نمی‌کنند مشخص نیست.
در همین اتاق بازرگانی تهران تا چند ماه پیش این شکایت مطرح می‌شد که چرا دولت سند همکاری بین ایران و چین را منتشر نمی‌کند؟ در حالی که مسائل مربوط به دیپلماسی در همه جای دنیا به شکلی است که چندان قابل انتشار در عموم نیست. اما وقتی نوبت به آنها می‌‌رسد حتی در مورد واردات واکسن هم حاضر نیستند به درستی اطلاعات منتشر کنند.
مسئولیت اجتماعی شعاری است که پشت آن اتفاق دیگری در حال رخ دادن است. برای مثال در آمریکا بخش خصوصی حدود ۱ میلیارد دلار برای کنترل کرونا در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی هزینه کرده‌اند. مسئولیت اجتماعی یک فعالیت صرفا خیرخواهانه نیست بلکه بنگاه‌ها می‌خواهند برند خود را نیز مطرح کنند بنابراین این کار را با افتخار انجام می‌دهند، ولی در این مورد شاهد هستیم که این شرکت‌ها سکوت کرده‌اند.
بیل گیتس ۳۰۰ میلیون دلار برای کنترل این پانادمی هزینه کرده اما نگفته است که ابتدا کارکنان مایکروسافت واکسینه شوند یا نسبت به بازی مردم استثنا باشند. حتی شرکت فایزر هم اولویت را روی کارکنان خود قرار نداد. کسی در دنیا چنین ابتکاری که دوستان ما در اتاق بازرگانی به خرج داده‌اند را به خرج نداده و این موضوع در دنیا نادر است. در مقابل آن هم تنها سکوت کرده و شفاف‌سازی نمی‌کنند.
وی افزود: با این که نیروهای نظامی در بسیاری از مقاطع دنیا جزء اولویت‌ها بودند اما تصور کنید که سپاه یا بسیج برای اعضای خود واردات واکسن انجام می‌دادند، دوستان ما در اتاق بازرگانی تهران انتقادات زیادی وارد می‌کردند.
این وظیفه وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو که مجوز واردات را صادر کرده است که اسم شرکت‌های واردکننده را اعلام کند. همچنین وظیفه دارد تا روشنگری کند چگونه این مجوزها را صادر کرده است به هر شرکت چه مقدار ارز تخصیص پیدا کرده و منابعی که از آنها واکسن خریداری شده کجا بوده و چگونه واکسیناسیون انجام خواهد شد. وزارت بهداشت و وظیفه دارد که مردم را از این ابهام خارج کند. باید مشخص شود که اگر شش میلیون دوز واکسن در دنیا قابل خریداری وجود دارد، چرا دولت نخریده است؟
سفیر ما در چین به شدت در مورد تهیه واکسن در حال تلاش است. تا عدد امروز نیز موفق شده که ۸۵۰ هزار دوز واکسن را به صورت رایگان به عنوان کمک‌های بشردوستانه برای کشور بگیرد و ارسال کند.
اگر آسترازنکا واکسنی برای ارائه دارد چرا به دولت که پول آن را هم به کواکس پرداخت کرده نمی‌‌دهد؟ گفته می‌شود که واکسن روسی توسط دولت حدوداً ۱۰ دلار خریداری می‌شود و این واردکنندگان ۱۶ دلار خریداری کرده‌اند. ۱۶ دلار با ارز نیمایی به صورت خالص و بدون احتساب حمل و نقل بیش از ۳۵۰ هزار تومان می‌شود، با احتساب سود حمل و نقل و دیگر فاکتورها قیمت آن باید حدود ۴۲۰ تا ۴۳۰ هزار تومان شود. چگونه می‌گویند که بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزار تومان واکسنی را می‌فروشند؟
از سوی دیگر الان همه منابع ارزی در اختیار دولت است و کسی نمی‌تواند بگوید که از ارز خود استفاده کرده و این ارز حاصل از صادرات کشور است. همانطور که امروز نمی‌توان با این ارز بسیاری از کالاها را وارد کرد برای واردات واکسن هم باید مشخص شود واکسن به چه کسانی داده می‌شود و نحوه توزیع چگونه است. اگر روزی با واکسن در بازار آزاد با قیمت میلیون تومان فروخته شد معلوم نیست که همان واکسنی است که دولت با ارز ۴۲۰۰ تومانی وارد کرده، یا واردکنندگان با ارز نیمایی وارد کرده‌اند یا به صورت قاچاق و با ارز دیگری وارد شده است. آن زمان بازار آزاد واکسن در دنیا فقط به اسم ما ثبت می‌شود.
اگر ما در بخش خصوصی شعار شفافیت می‌دهیم باید آن را از خودمان شروع کنیم، سلامت مردم هم نمی‌تواند محل کسب و کار کسی باشد.
بدون دیدگاه