پورتال یک-*مهدی اسفندیار: این روزها لیست های جعلی در رسانه ها پخش می شود تا وزن دولت آیت الله رئیسی را نازل و سبک معرفی کنند، به ناگاه می بینید که لیستی از چهره های وزین برای عهده داری صدارت مطرح شده و به ناگاه بین ۴ فرد نامی و کارشناس اسم فردی مطرح می شود که یک استکان چای دم کشیده حتی با کارشناسان آن حوزه هم نخورده؟؟!!

به گزارش پورتال یک، اگرچه به عنوان یک خبرنگار این شیطنت های بازیگوشانه برخی ها را برای بزرگ تر دیده شدن درک می کنم اما به برخی افراد ذوق زده که دنبال طی کردن نردبان ترقی به شکل آسانسوری می باشند تذکر می دهم که عقل و شعور مخاطب خود را به بازی نگیرند.

چالش های موجود در کشور به حدی پیچیده و چند بعدی است که برخی از لیست های جعلی به نظر برسد در بهترین حالت بتوانند یک واحد اکابر قدیم را اداره کنند. در حوزه سلامت باید متوجه باشیم که موضوع اصلا شوخی بردار نیست و یادمان باشد که بخش های مهمی از سند توسعه و سیاست های کلی ابلاغی با وجود همه ادعاهای صورت گرفته بر زمین مانده و آنچه در این سال ها پیگیری شده است با وجود تلاش های بسیار و وعده های داده شده راه به جایی نبرده است‌.

چهره های زیادی برای پست صدارت مطرح می شوند که یکی از دیگری ضعیف تر و ناتوان تر هستند در میان دوستان اصولگرا به جرات می توان گفت که به جز دکتر باقری لنکرانی و دکتر امیرحسین قاضی زاده هاشمی هیچ گزینه ای که مفهوم سیاست گذاری سلامت را درک کرده باشد و فاقد تعارض منافع با بخش خصوصی باشد و از دیدن ساده انگارانه به مسائل دور باشد و جامعیت و تکامل در نظام سیاسی در حد وزیر را درک کرده باشد وجود ندارد و بقیه با فاصله بسیار زیادی در رده های بعدی قرار می گیرند.

اگر قرار باشد انتخاب وزیر در این حوزه با ارتباطات و شناخت های شخصی صورت گیرد بی گمان همان برای نظام سلامت ما بهتر است که فردی در دولت قرار گیرد که حداقل از نزدیکی بیشتری با آیت الله رئیسی برخوردار باشد تا حرف وی اصطلاحا پیش برود وگرنه فقر شدید منابع و عدم همراهی دولت با وزیر می تواند دو مولفه اصلی از کنترل ناب های نظام سلامت یعنی financing و organization را دچار مشکل نموده و کلیه تلاش ها را بی ثمر کند و همان بحث ها و دعواهای رسانه ای بین وزارتخانه ها و سازمان مدیریت و … را تکرار کند که تنها گزینه برای این اعتماد سازی دکتر سعیدی است که از آستان قدس تا بیمارستان قوه قضائیه با آیت الله رئیسی همراه بوده و حداقل در مورد وی شائبه مالی مطرح نیست و از خط و خطوط سیاسی به دور است، اگرچه به نظر برسد بهتر بود گزینه ای مثل سعیدی در کنار وزیری چون لنکرانی و یا امیرحسین قاضی زاده یک دوره تجربه کسب می کرد و به عنوان معاون کل و یا معاونت درمان تجربه کسب می کرد و در دولت دوم وزیر می شد.

با این وجود به جناب آقای رئیسی اکیدا و متواضعانه توصیه می کنم شرایط پیش روی بسیار دشوارتر از شرایط ۸ سال قبل بوده و نیازمند مدیری با برنامه و دارای درک کلان و پاسخگو می باشند زیرا بنده بر خلاف بسیاری از کارشناسان با اشرافی که بر وضعیت صندوق های بیمه ای دارم گمان نمی کنم آب خوشی از گلوی وزیر آینده پایین برود زیرا از یک سو سیاست همسان سازی حقوق بازنشستگان در پیش گرفته شده است که نیازمند حداقل ۱۰۰ هزار میلیارد تومان بودجه سالانه در دولت بخاطر اشتباهات اساسی در اداره چند دهه ای بیمه ها است و از سویی هم جامعه در حال نیل به طرف پیری و افزایش هزینه های درمانی است و از سوی دیگر با گسترش بی رویه تکنولوژی های سلامت هزینه های وحشتناک پیش بینی نشده در راه است و از دیگر سو به دلیل عدم اجرای پرونده الکترونیک سلامت و عدم کنترل مصارف در بخش دارو و تجهیزات چالش های سختی در پیش روی دولت آتی است و اینها همه در شرایطی رخ داده که دولت آقای رئیسی در بخش مربوط به جمعیت کارهای بسیار پر هزینه ای را برای افزایش نرخ زاد و ولد و طبیعتا ازدواج دارد و حفظ بنیان خانواده که اکنون با توجه به ابرچالش یک طلاق در برابر سه ازدواج دامن گیر کشور شده است در همین یک مورد باید عرض کنم که ما نسبت به سال ۱۳۸۶ که حدود ۸ مورد ازدواج در ازای یک طلاق داشتیم در وضعیت پس رفتی بسیار بد گرفتار شدیم و اینها همه می طلبدکه وزیر بهداشت جدید در مقوله سیاست های جامع رفاهی حرکت هماهنگی داشته باشد و با تعریف صحیح از سلامت خود را فقط متولی بخش درمان و دارو و رضایتمندی شرکت ها و … نداند ، خاتمه می دهم بحث را و یک نکته استراتژیک را عرض می کنم که ایران وارد عصر بدون نفت شده است و دیگر امکان جبران رفتارهای مخرب مدیریتی با دلارهای نفتی و تبدیل کشور به بنگاه بزرگ اقتصادی مبتنی بر کالاهای های تک و جشن و سور شخصیت های سیاسی نیست.

*دبیر سرویس سلامت و رفاه اجتماعی روزنامه صدای ملت