خبرگزاری ایسنا: ‌نزدیک به یک هفته‌ است اسم کریستیانو رونالدو تیتر اصلی روزنامه‌های ‌اسپانیایی است. مهاجم رئال مادرید این بار به خاطر عملکرد بدش در جام جهانی سوژه رسانه‌ها شده است و زمزمه جدایی‌اش از تیم مادریدی به مقصد یونتوس گوش می‌رسد. باشگاه اسپانیایی قصد دارد مهاجم ناراضی تیمش را بفروشد و نیمار را جایگزینش کند. بارها در تاریخ باشگاه ‌اسپانیایی چنین اتفاق مشابهی رخ داده که در ادامه‌ به آنها اشاره می‌شود.

ایکر کاسیاس

 

 او بهترین دروازه‌بان تاریخ باشگاه بود و توانست سه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، پنج لالیگا و دو جام حذفی را به همراه مادرید به دست آورد. همچنین قهرمانی در جام جهانی را به همراه تیم‌ ‌ملی ‌اسپانیا تجربه کرد و دو بار فاتح یورو شد. با این حال مادرید به بدترین شکل ممکن با ستاره تیمش خداحافظی کرد. نشست سرگرمی کاسیاس به تنهایی انجام شد. هواداران اشک‌های دروازه‌بان اسپانیایی را هرگز فراموش نکردند.

فرناندو ردوندو

 

 در انتخابات سال ۲۰۰۰ ریاست باشگاه مادرید، لورنسو سانس و فلورنتینو پرس با هم رقابت داشتند. ردوندو از سانس حمایت کرد و پس از پیروزی پرس، او مادرید را به مقصد میلان ترک کرد.

فرناندو هیرو

 

 مادرید در سال ۲۰۰۳ قهرمان لالیگا شد. باشگاه تصمیم گرفت ویسنته دل بوسکه (سرمربی) و کاپیتان ‌اسپانیایی تیم را به خاطر عملکرد نه چندان درخشان کنار بگذارد. سفید پوشان وارد دوره‌ای شدند که نتوانستند چهار سال قهرمانی را تجربه کنند. مدافع مالاگایی به قطر رفت.

گوتی

 

 مدافع ‌اسپانیایی در سال ۲۰۱۰ اعلام کرد که پس از پایان قراردادش در پایان فصل آن را تمدید نخواهد کرد. او این کار را انجام داد و به صورت بازیکن آزاد به بشیکتاش پیوست.

رائول  گونسالس

 

 مهاجم بزرگ و اسطوره تیم مادریدی در سال ۲۰۱۰ ‌اسپانیا را ترک کرد و به شالکه پیوست. باشگاه اعلام کرد  که رائول در یک نشست سرگرمی خداحافظی خواهد کرد اما فشار هواداران باعث شد آنها بتوانند وارد سانتیاگوبرنابئو شوند تا با اسطوره شماره “هفت” تیمشان خداحافظی کنند.

رونالدو نازاریو

 

 مهاجم برزیلی در زمستان ۲۰۰۷ مادرید را ترک کرد. آسیب‌دیدگی‌های متعددش در آخرین سال حضورش تاثیرگذار بود. در آن زمان رود فان نیستلروی نقش کلیدی را در گلزنی برای سفید پوشان داشت.

لوییس فیگو

 

 بازیکن “کهکشانی‌ها” (لقب رئال مادرید در سال ۲۰۰۰) اولین فوتبالیستی بود که این باشگاه را ترک کرد. او پس از پشت سر گذاشتن پیش فصل به همراه تیم مادریدی این باشگاه را ترک کرد و به اینتر پیوست.

آلفردو دی استفانو

 

 مهاجم آرژانتینی در سال‌های ۵۰ بهترین بازیکن جهان بود. مادرید در سال ۱۹۶۴ فینال جام اروپا را در وین برابر اینتر از دست داد. باشگاه او را در این قضیه مقصر دانست و دی استفانو پس از بحث با سرمربی و رییس باشگاه به ‌اسپانیول رفت. مهاجم آرژانتینی پس از دو فصل بازی از فوتبال خداحافظی کرد.