مزاج آن گرم و خشک و خاصیت آن زداینده ، گیرنده و تند ، کمی شیرین ، خشکاننده بی آزار .

گویند این گیاه را اگر با پاره گوشت ها بپزند گوشت را گرد هم می آورد .

زخم های تر را تنقیه می کند ، زخم کهنه را کبره می گذارد. خشکیده اش را در مرهم بریزند ناصورها را علاج و زخم های گود و زخم های بد را درمان می کند . ناصور را پر از قنطوریون کنند و ببندند خوب می شود .

علاج گسستگی ماهیچه و چرک و ریم ماهیچه است .

آرد آن را حقنه کنند داروی بیماری اعصاب و درد عصب است .کوبیده آردش برای حقنه بسیار خوب است اگر خون بیرون آورد باز به نفع بیمار است . اگر خاکسترش را با آب بیامیزند و مایه حقنه شود باز سودمند است .

افشره نوع کوچک و باریک که با عسل باشد سپیدی چشم را که ناشی از خوب شدن زخم باشد می زداید .

چون گیرنده است در خون برآوردن مفید است . هر دو نوع ستبر و باریکش داروی دشوار نفس کشیدن است .

بند آمده های کبد را باز کند و طحال سفت را نرم می نماید .

بول و حیض را ریزش می دهد ، ضد کرم است . نوش جان کردن دو درهم از آن درد و پیچ روده را تسکین می دهد ، درد زهدان را دوا می کند و علاج قولنج است .

نوش جان کردن آب پز نوع کوچکش بلغم و زرداب ناپخته را بیرون می ریزد و اگر پارچه های کوچک آن را به دندان بجوند و ببلعند اسهال خونی می دهد .اگر آرد آنرا بخورند در این زمینه مؤثرتر است .

تب دار اگر از آن بخورد بسیار سود می بیند .