طبق آخرین تحقیقات شاخص توده‌ی بدن مادر در دوران بارداری نمی‌تواند تأثیر طولانی‌مدت بر وزن کودک در دوران کودکی و نوجوانی ‌داشته باشد. برخلاف مطالعات قبلی محققان دریافته‌اند که شاخص توده‌ی بدن (BMI) مادر به طور مستقیم چاقی کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. اگر چه اضافه وزن یا چاقی بانوان در دوران بارداری باعث تولد نوزادان سنگین‌تر خواهد شد، اما هنوز ابتلای این کودکان به چاقی در آینده به سبب اضافه‌وزن مادر در دوران بارداری اثبات نشده است. تحقیقات قبلی نشان داده که شاخص توده‌ی بدن مادر با افزایش مواد مغذی در گردش خون مانند گلوکز، چربی و اسیدهای چرب در ارتباط است. از طرفی وجود سطوح بالاتری از این مواد مغذی در گردش خون در دوران بارداری با اضافه‌وزن نوزاد حین تولد در ارتباط است. قرار گرفتن در معرض مواد مغذی مانند گلوکز با اضافه‌وزن و چاقی جنین در رحم مرتبط است و ممکن است به تغییرات دائمی در کنترل اشتها‌ی کودک، عملکرد اعصاب و غدد و متابولیسم انرژی منجر شود. این تغییرات می‌تواند به نوبه‌ی خود منجر به اضافه‌وزن یا چاقی کودک در آینده شود.
با این حال تأثیر احتمالی شاخص توده‌ی بدن مادر در دوران بارداری بر اضافه‌وزن جنین ممکن است اپیدمی چاقی در میان نسل‌ها را در آینده تسریع بخشد. به همین منظور باید اقدامات لازم در دوران قبل از بارداری و حین بارداری برای کنترل اپیدمی چاقی صورت گیرد.
چاقی در دوران کودکی اثرات فوری و بلند‌مدتی بر سلامت دارد. کودکان و نوجوانان چاق بیشتر احتمال دارد در معرض خطر بیماری‌های قلبی مانند کلسترول و فشار خون بالا قرار گیرند. آن‌ها همچنین بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابتِ در حال گسترش، مشکلات استخوان و آپنه‌ی خواب‌ـوقفه‌ی تنفسی در خواب‌ـ‌هستند. کودکان و نوجوانان چاق، در بزرگسالی بیشتر به چاقی مبتلا می‌شوند که خودِ چاقی، خطر ابتلا به بیماری قلبی، سکته‌ی مغزی، دیابت نوع دو، آرتروز و انواع مختلفی از سرطان‌ها را افزایش می‌دهد.
محققین اطلاعات ژنتیکی و شاخص توده‌ی بدنی تعداد زیادی از مادران و کودکانشان را ارزیابی کردند. در دو مطالعه اثر شاخص توده‌‌ی بدنی در بارداری بر وزن کودک، چندین بار بین سنین هفت تا ۱۸ سالگی و شش سالگی مورد بررسی قرار گرفت. چندین مطالعه‌ی دیگر نیز نشان داده‌اند که شاخص توده‌‌ی بدنی قبل یا در اوایل بارداری ممکن است با چاقیِ فرزندان همراه باشد.
نتایج مطالعه‌ی جدید رابطه‌ای بین شاخص توده‌‌ی بدنی قبل از بارداری و شاخص توده‌‌ی بدنی فرزندان در همه‌ی سنین را نشان می‌دهد. البته محققین این ارتباط را با انتقال ژن‌های مادر به فرزند که با وزن مرتبط است توجیه کرده‌اند نه شاخص توده‌‌ی بدنی.
زمانی که محققین در تجزیه‌ و تحلیل‌های آماری خود امتیاز خطر ژنتیک را وارد کردند متوجه شدند که هیچ ارتباطی بین شاخص توده‌‌ی بدنی قبل از بارداری با شاخص توده‌‌ی بدنی دوران کودکی فرزند وجود ندارد
این یافته‌ها نشان می‌دهد که اقدامات بهداشتی عمومی در مراحل مختلف دوره‌های زندگی به‌طور بالقوه موفقیت بیشتری برای توقف اپیدمی چاقی نسبت به تمرکز بر وضعیت چاقی و اضافه‌وزن مادر در دوران بارداری دارد. با این حال توجه به اضافه‌وزن پیش از بارداری می‌تواند تا حدی از خطر چاقی کودک در آینده بکاهد. با این وجود عدم دسترسی به شاخص توده‌ی بدن مادران پیش از بارداری حساسیت مطالعات را کاهش داده و نتایج حاصل از آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.