اگر من افسرده و در جستجوی درمانگر بودم عوامل زیر را در نظر می گرفتم:
۱٫ برداشت و نظر شخصی: از خودم می پرسم آیا این همان کسی است که می توانم با او راحت باشم و به او اعتماد کنم؟ آیا محدودیتی در بازگو کردن واقعیت ها با او دارم؟ روان درمانی فرصتی استثنایی در زندگی پیشرفته امروزی است که با استفاده از آن بتوانیم واقعیت های درون خود را برملا سازیم. آیا این همان کسی است که می توانم این مسئولیت را به او واگذار کنم؟
۲٫ معرف ها: در این زمینه از دوستان، پدر روحانی یا پزشک خانوادگی خود سوال کنید. آشنایی سطحی افراد فوق با درمانگر کافی نیست بایستی با کسی مشورت کنید که درمانگر را کاملا می شناسد. بیماران سابق درمانگر می توانند بهترین معرف باشند.
۳٫ سوابق تجربی درمانگر با بیماران افسرده که دست کم باید شامل آشنایی با درمان شناختی بین فردی و مراقبه ای باشد.
۴٫ اینکه درمانگر استفاده از دارو را به عنوان بخشی از روش درمانی قبول داشته باشد.
۵٫ تمایل درمانگر به پیگیر بودن و رک بودن در زمان مناسب نه اینکه درمانگر گمان داشته باشد گوش فرا دادن به گفته های بیمار برای درمان کافی است یا اینکه نیاز بیمار به دریافت توصیه های درمانی ممکن است عملی بچگانه باشد و باید نادیده گرفته شود.
سه مورد آخر عواملی است که حتما باید به طور مستقیم از درمانگر بخواهیم. درمانگران معجزه نمی کنند هر چند برخی از درمانگران چنین می پندارند. درمانگر نباید از رک گویی بیمار ناراحت شود اگر درمانگری و صراحت شما دلگیر می شود سراغ درمانگر دیگری بروید. در واقع بهترین روش این است که به چند درمانگر مراجعه و در نهایت درمانگری را انتخاب کنید که
می پندارید بیشتر از دیگران می تواند موثر باشد. این انتخاب از تصمیم گیری در مورد خرید اتومبیل بسیار پر اهمیت تر است بنابراین باید برای آن زمان و انرژی بیشتری بگذارید. از این رو بهتر است چندین درمانگر مختلف را بیازمایید.

این نوشته توسط  مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز هست