آشنایی با معماری اسلامی درب و پنجره های سنتیReviewed by Baran on Jan 24Rating: 5.0فضاهای داخل ی طراحی شده اکثر بناهای بزرگ و م بوسیله ی علاوه بر فضاهای نامبرده، حاوی عناصر متعددی می باشند كه در این قسمـت به صورت اجمالی به برخـی از آن ها اشاره می شود .

آشنایی با معماری اسلامی درب و پنجره های سنتی

در این نوشته می خواهیم برای شما دوستان عزیز در مورد معماری اسلامی درب و پنجره های سنتی توضیحاتی را برای شما ارائه کنیم شما می توانید با دنبال کردن ما اطلاعاتت لازم را در این زمینه کسب نمایید. در ادامه با ما باشید.

بعضـی از عناصر

فضاهای داخل ی طراحی شده اکثر بناهای بزرگ و م بوسیله ی علاوه بر فضاهای نامبرده، حاوی عناصر متعددی می باشند که در این قسمـت به صورت اجمالی به برخـی از آن ها اشاره می شود .

در داخل ی یکی از عناصر با ارزش فضای داخل ی به شمار می آید که کارکرد مهـم آن کنترل رابطه میـان فضای داخلی بنا و فضای بیرون از آن هست. ابعاد و تناسبات در داخل ی هر بنا با نوع و کارکرد آن بنا متناسب هست. اما بعضـی از مساجد اولیـن ، از جمله مسجد مدینه در ابتدا فاقد در داخل ی بودند و فضای داخل ی در آن ها فقط حاوی یک درگاه می شد. ناصر خسرو قبادیانی (قرن پنجم هجری) در مـورد داخل ی های مسجدالحرام چنین گفته است: (مسجد حرام را هیجده در است، تمام به طاق ها تولـید کرده اند بر سر ستون های رخام، و بر هیچ کدام دری ننشانده اند که فراز توان کرد)

جنس در داخل ی عموما از چوب و شکل زیـادتر آن ها مستطیل بود بهره گیری از درهایی که شکل آن ها مستطیل نبود، زیـادتر از دوره قاجار معمول شد. ارزش در داخل ی برخـی از فضاهای مذهبی یا عمومی چنان زیاد بود که سطح روی آن ها را با گره سازی، منبت کاری تذهیب، نقاشی، میناکاری یا کتیبه نگاری مزین می کردند.

کوبه و حلقه

کوبه هایی بر روی درها نصب می کردند که در ساده ترین شکل، کارکرد آن اطلاع رسانی بود. روی در داخل ی مسکن ها دو درکوب فلزی نصب می کردند. هر کوبه روی یک لته در قرار می گرفت یکی از آن ها را که چکش می نامیدند، صدای تم تولید می کرد و دیگری را که اغلب حلقه می نامیدند صدای پایین ایجاد می کرد. چکش در نکات ی مورد بهره گیری قرار می گرفت که رجوع کننده آقـا بود و در وقتی که رجوع کننده خانـم بود از حلقه بهره گیری می کرد. به این ترتیب ساکنان مسکن از جنسیت رجوع کننده مطلع می شدند و خود را آماده می کردند.

کوبه در داخل ی برخـی از بناهای بزرگ و مهم، از جمله مسکن های بزرگ و اعیان نشین را با طرح های خیلی زیبا متنوع و پر کار چنان می آراستند که برخـی از آن ها را می توان از آثار هنری ارزشمند این مرز و بوم به شمار آورد.

در بعضـی از دوره های و نیز در برخـی از شهرها چکش را بر روی لنگه راست و حلقه را بر روی لنگه چپ در داخل ی نصب می کردند. در نکات ی نیز چکش را روی لنگه چپ و حلقه را در روی لنگه راست نصب می کردند. در بعضـی از مسائـل منحصرا از کلمه کوبه برای نامیدن چکش بهره گیری می کرده اند.

آستانه

بخشی از چهارچوب در که در زیـر چهارچوب قرار دارد، آستانهگفته می شود . آستانه بعضـی از درهای را اندکی بلند می ساختند تا تمایز میـان دو فضا به برترین شکل صورت پذیرد و اشخـاص در زمان انتقال از فضایی به فضای دیگر به تأنی رفتار نمایند. در بعضـی از دوره ها آستانه معدودی از بناها از چنان ارزش ی برخوردار می شد که اشخـاص در زمان داخل کاخ عالی قاپو در اصفهان در دوره صفویه چنان ارزش یافته بود که بعضـی از مردم آن را می بوسیدند و کسی حق نداشت پای خود را روی آن بگذارد و چنان چه شخصی مرتکب این کار می شد وی را به شدت تنبیه می کردند. کمپفر در مـورد آستانه عالی قاپو، چنین گفته است: (عالی قاپو حاوی آستانه ایست از مرمر که در تکریم و اجلال پادشاه سهم عمده ای دارد. عابرینی که می خواهند بدون شرفیایی به خدمت شاه به وی عرض ادب و احترام کنند در اینجا به زمین می افتند و این آستانه را می بوسند. به این علـت همـه واردین دقت همـه مبذول می دارند که سهوا با کف کفش خود این آستانه را ملوث نکنند و در غیر این صورت از نگهبانان کتک جانانه ای می خورند.

سکو

سکو عنصری است که عموما به شیوه زوج در دو سوی پیش طاق اکثر نمونه های متعلق به هر یک از اقسام بناهای سنتی ساخته می شده هست. از این عنصر برای نشستن در جلوی یک بنا در زمان انتظار فردی یا برای از میـان بردن خستگی بهره گیری می کردند. هم چنین اکثر اشخـاص برای گذران قسمتـی از اوقات فراغت خود بر روی این سکوها می نشستند و به مشـورت مشغول می شدند.

سکوهای واقع در فضای داخل ی واحدهای مسکونی بیشتر از سایـر فضاهای داخل ی از چنین کارکردی برخوردار بودند. در بعضـی از شهرها این سکوها را (خواجه نشین) می نامیدند.

جدای از این در پیرامون هشتی برخـی از فضاهای داخل ی نیز سکوهایی وجود داشت که کمابیش حاوی کارکردهای سکوهای پیش طاق داخل ی بودند. جنس زیـادتر سکوها به زمینه سکوهای فضاهای بزرگ و با ارزش از سنگ بود و فقط در بعضـی بناهای کوچک و کم ارزش و از جمله در برخـی از مسکن ها آجر به کار میرفت . این عنصر در فضاهای داخل ی بناهای تازه پاک شده هست.

سر در

بخشی از سطح فضای داخل ی که در بالای در داخل ی قرار داشت، سر درگفته می شود . این سطح را در اقسام فضاهای داخل ی به زمینه فضاهای داخل ی بناهای نسبتا بزرگ تزیین می کردند. کمابیش می توان گفت که اغلب سطح سر در هر فضای داخل ی مزین ترین سطح از نمای خارجی هر بنا بوده هست. در تزیین این سطح از اقسام آجر کاری، کاشیکاری، مقرنس، و گچبری بهره گیری می کرده اند. در بعضـی مسائـل اسم کوچک استاد معمار یک بنا را در کتیبه سر در می نوشتند چنان که اسم کوچک استاد علـی اکبر اصفهانی در کتیبه سر در مسجد شاه اصفهان ذکر شده هست.

برای دیدن اطلاعات بیشتر در مورد درب ضد سرقت به سایت کاراکو مراجعه نمایید.

نوشته مرتبط:

اگر درب خودرو قفل شد چگونه آن را باز کنیم؟

انشا درباره دفاع مقدس برای پایه ابتدای